Trump en de Terugkeer van de Nationale ‘Emergy’

OPINIE

Een nieuwe oorlog tegen migranten, bedoeld om af te leiden van echte problemen, staat op het punt om in Amerika te beginnen. In oktober 2018 vertrok een “migrantencaravan” te voet vanuit Honduras naar de Verenigde Staten. Deze groep bestond uit vluchtelingen van alle leeftijden die ontsnapten aan acute gewelds- en armoedeomstandigheden – een regionale realiteit die gevormd is door decennia van straffende buitenlandse politiek door de VS zelf.

De toenmalige president Donald Trump, nooit een kans om een xenofobe show te opvoeren voorbijgaand, ging naar Twitter om een “Nationale Emergy” aan te kondigen, met de waarschuwing dat “criminelen en onbekende Midden-Oosters” zich bij de caravan bevonden. Ter voorbereiding op de aanstaande “aanval” op het land, gaf Trump opdracht tot de inzet van 5.200 actieve Amerikaanse soldaten aan de zuidelijke grens, samen met helikopters en hopen prikkeldraad.

Het is duidelijk dat de VS deze situatie overleefden, hoewel hetzelfde niet gezegd kan worden voor de duizenden vluchtelingen die door de jaren heen zijn omgekomen terwijl ze probeerden een veilige haven in het land te bereiken. Nu Trump zich voorbereidt op zijn tweede termijn als commandant van de natie, staan we weer voor een nieuwe ronde van anti-migranten “emergy”, die de president-elect zich heeft veroorloofd om preventief te verklaren.

Na een campagne waarin hij beloofde de “grootste deportatieoperatie” in de Amerikaanse geschiedenis uit te voeren, bevestigde Trump in november dat hij “bereid” was om een nationale noodsituatie te verklaren en het Amerikaanse leger in te zetten om miljoenen ongedocumenteerde immigranten uit het land te zetten. De inzet van de strijdkrachten voor deze taak laat geen ruimte voor twijfel dat dit, wel, oorlog is – laat staan Trump’s gepromote imago als een leider die op de een of andere manier tegen oorlog is.

De oorlog van de VS op asielzoekers is overigens niets nieuws. Ook is het geen oorlog die uitsluitend door Trump-aanhangers en leden van de Republikeinse partij wordt gevoerd. De vertrekkende Amerikaanse president Joe Biden heeft, voor zijn deel, ook meer dan 142.000 deportaties in het fiscale jaar 2023 geleid. Bovendien besloot de Biden-regering om een heleboel federale wetten en regels te negeren om Trumps geliefde grensmuur uit te breiden, in strijd met zijn eigen beloften.

In plaats van al het vuile werk zelf te doen, schakelde Biden steeds vaker de hulp van de Mexicaanse regering in, die al een gevestigde partner is in het maken van het leven verschrikkelijk voor de migranten die naar de VS willen. Hoe meer de VS Mexico dwong om op migratie te handhaven, hoe gevaarlijker het werd voor mensen onderweg – en hoe winstgevender voor de door afpersing verslaafde Mexicaanse autoriteiten en criminele organisaties.

“Grensveiligheid” is immers grootzakelijk op beide zijden van de grens. Aan de Amerikaanse kant is het een volledig bipartijdige aangelegenheid die alleen maar meer transparant en schandalig wordt wanneer Trump aan het roer staat; denk bijvoorbeeld aan de man’s gerapporteerde visie in 2019 van een VS-Mexico grens met een “watergevulde greppel, vol met slangen of krokodillen” en een muur met “spikes bovenop die door mensenvlees konden prikken”. En terwijl de krokodillen nog niet zijn verschenen, lijkt sterven in een Mexicaans migrantendetentiecentrum of bezwijken aan uitdroging en hitteberoerte in de woestijn waarschijnlijk al vreselijk pijnlijk genoeg.

Ondertussen zal de Trumpiaanse fantasie dat Biden roekeloos toezicht hield op een open-grensbeleid nu alleen maar extra brandstof geven voor Trumps vernieuwde oorlogsinspanning aan de zuidelijke grens. Net als Trump voerde Biden zijn eigen de facto asielverboden in die zowel de Amerikaanse als internationale wetgeving schonden – en terwijl Trump de tweede aflevering van zijn zoektocht om “Amerika weer groot te maken” lanceert, kun je er zeker van zijn dat het mensenrecht op asiel onder steeds krankzinniger vuur zal komen te liggen.

Toch is Nationale Emergy 2.0 niet alleen een oorlog tegen vluchtelingen. Paradoxaal genoeg is het ook een oorlog tegen de VS zelf, die in zijn huidige vorm niet kan bestaan zonder de steun van massa ongedocumenteerde arbeid – de mensen die Trump bedreigt met de “grootste deportatieoperatie” in de Amerikaanse geschiedenis.

Volgens een rapport van de Amerikaanse Kamer van Koophandel lijdt de Verenigde Staten aan een uitgesproken arbeidstekort: “Als elke werkloze persoon in het land een baan zou vinden, zouden we nog steeds miljoenen openstaande banen hebben.” In mei 2024 ontdekte een analyse van CNBC dat “immigrantenarbeiders de Amerikaanse arbeidsmarkt helpen stimuleren”, en dat ze in 2023 een record van 18,6 procent van de beroepsbevolking uitmaken.

De analyse ging verder: “Naarmate Amerikanen de arbeidsmarkt verlaten en de geboortecijfers laag blijven, prijzen economen en de Federal Reserve het belang van immigrantenarbeiders voor de toekomstige economische groei.”

Maar waarom zou Trump nadenken over toekomstige, uh, “emergies” als hij zich in plaats daarvan kan concentreren op het verspreiden van zulke belachelijke leugens als dat Haïtiaanse immigranten in Ohio huisdieren opeten?

Er zijn zeker veel zaken in Amerika die objectief kwalificeren als een nationale noodsituatie, waaronder de regelmaat van schoolschietpartijen en andere dodelijke wapengeweld. Geinstitutionaliseerd racisme komt ook in gedachten, evenals de epidemie van dakloosheid en een roofzuchtige gezondheidszorgsector die op zichzelf dodelijk is.

Maar het hele punt van een “Nationale Emergy” is om af te leiden van echte problemen door reden te vervangen door paranoïde absurditeit. En terwijl Trump de troepen mobiliseert voor de aanstaande golf in zijn favoriete oorlog, is het logisch dat ook de logica een slachtoffer zal zijn.