Toxisch putwater schaadt honden eerder dan mensen, blijkt uit onderzoek
Onderzoek toont aan dat honden water uit hun eigen kom kunnen delen met hun eigenaren, wat belangrijke aanwijzingen kan geven over milieu-invloeden. Honden drinken water waar ze het ook maar vinden, zoals in plassen, vijvers of toiletten. Het water in hun eigen waterkom komt echter bijna altijd uit dezelfde kraan als dat van hun eigenaren. Wanneer dit water vervuild is, kunnen zowel honden als mensen eronder lijden.
Volgens een nieuw onderzoek van Virginia Tech onderzoekers, gepubliceerd in het tijdschrift PLOS Water, is het risico bijzonder hoog voor de 15 miljoen Amerikaanse huishoudens die afhankelijk zijn van privéputten. In het onderzoek naar hondenwater uit putten in het hele land, bevatte 64% van de monsters te hoge niveaus van ten minste één potentieel giftig zwaar metaal, zoals lood, ijzer, zwavel of arseen.
Wat er in het water zit, zit waarschijnlijk ook in jouw hond. Dit is de conclusie van een transdisciplinaire groep van faculteitsleden die samenwerkten aan de studie: Audrey Ruple, de Metcalf Professor of Veterinary Informatics; Marc Edwards, University Distinguished Professor en professor in civiele en milieutechniek; en Leigh-Anne Krometis, professor in biologische systeemtechniek en Turner Faculty Fellow. Edwards merkte op: “Honden zijn historisch gezien waakzaam geweest voor zware metalen in drinkwatercrises.” Hij verwees niet alleen naar de bekende watercrisis in Flint, Michigan, maar ook naar gevallen in Vermont en Massachusetts waar de ziekte van een hond leidde tot loodvergiftiging bij de menselijke eigenaren.
Door hetzelfde milieu te delen als hun eigenaren zijn honden een soort “kanarie in de kolenmijn.” Hun kleinere formaat en kortere levensduur betekenen dat milieuverontreinigende stoffen vaak honden eerder beïnvloeden dan mensen.
Verborgen risico’s van privéputten zijn een groot probleem. Ruple, lid van het uitvoerend leiderschapsteam van het Dog Aging Project, heeft toegang tot meer dan 50.000 honden die geregistreerd staan om deel te nemen. Voor deze studie nodigde ze een kleine selectie hondenbezitters met putten uit om monsters van het water dat hun honden drinken op te sturen.
Waarom focussen op putwater? Gemeentelijk water moet regelmatig worden getest en voldoen aan federale normen, maar privéputten ontsnappen aan de reguliere controle. In Virginia heeft 40% van de putbezitters helemaal geen waterbehandelingssysteem, volgens recent onderzoek van Krometis. “Het is een groot onbekend risico dat in je huis zit,” zei ze. Omdat zware metalen vaak smaakloos, geurloos en onzichtbaar zijn, weten huiseigenaren misschien niet dat er iets mis is met het water – totdat hun hond ziek wordt.
“Honden die in deze huizen leven, kunnen onze eerste waarschuwingssignalen zijn van milieu-invloeden in achtergestelde plattelandsgebieden,” voegde Ruple eraan toe.
Waterbehandelingssystemen maken een verschil. Door de resultaten van wateranalyses te vergelijken met bestaande gegevens over de gezondheidstoestand van de honden, identificeerden onderzoekers enkele indicatoren dat zware metalen mogelijk al honden ziek maken. Bijvoorbeeld, honden wiens drinkwater alleen met een sedimentfilter werd behandeld, hadden vaker een gediagnosticeerd gezondheidsprobleem, terwijl honden die putwater dronken dat werd behandeld met omgekeerde osmose, het minste kans hadden op een slechte gezondheid.
Toekomstig onderzoek moet deze correlatie valideren, maar het is al duidelijk dat putten met sommige op gezondheid gebaseerde behandelingssystemen zware metalen kunnen verminderen.
Het beschermen van honden helpt ook mensen te beschermen. Onderzoekers drongen aan op het testen en behandelen van putwater in huishoudens. Het Virginia Household Water Quality Program, gesponsord door Virginia Cooperative Extension, biedt gratis wateranalyses in heel Virginia. “Kennis is macht en gemoedsrust,” zei Krometis.
Hondenbezitters handelen vaak snel wanneer de gezondheid van hun huisdieren in gevaar is. Toen onderzoekers enkele deelnemers aan de studie vertelden dat het water van hun huisdier verhoogde niveaus van arseen vertoonde, ondernamen ze onmiddellijk actie om het risico te verlagen door hun water te behandelen. “We geven om wat er met onze honden gebeurt,” zei Ruple. “We proberen ook het milieu voor hen te verbeteren, niet alleen voor onszelf. Het benadrukt de kracht van de relatie die we met hen hebben. En ik zeg dit niet alleen omdat ik een hondenliefhebber ben.”
