Top CEO’s in het VK verdienen meer dan ooit: Salarissen van FTSE 100-leiders breken voor het derde jaar op rij records

Top Britse CEO’s rijker dan ooit: FTSE 100-bonussen breken voor het derde jaar op rij records

De mediane beloning voor de topbestuurders in het Verenigd Koninkrijk is met 6,8% gestegen naar een recordhoogte, waarbij dertien executives €11,6 miljoen of meer verdienen, terwijl critici waarschuwen voor toenemende ongelijkheid.

De chief executives van de grootste bedrijven in het VK, genoteerd onder de FTSE 100-index, hebben opnieuw genoten van een uitzonderlijk jaar in de bestuurskamers, met beloningspakketten die voor het derde jaar op rij records breken. Deze stijging heeft bezorgdheid doen ontstaan over bedrijfsoverschotten en ongelijkheid, vooral nu veel huishoudens nog steeds worstelen met hoge levensonderhoudskosten en stagnaties in lonen.

Volgens onderzoek van het High Pay Centre is de mediane beloning voor FTSE 100-bestuurders in het financiële jaar 2024-25 gestegen naar £4,58 miljoen (€5,22 miljoen), een stijging ten opzichte van £4,29 miljoen (€4,97 miljoen) het jaar daarvoor. Dit is een stijging van 6,8% en het hoogste niveau sinds 2013, toen de rapportage in enkelvoudige cijfers begon.

Het gemiddelde salaris van CEO’s steeg nog sterker, met 15,4% tot £5,91 miljoen (€6,85 miljoen), waarmee het vorige record uit 2017-18 werd verbroken. Deze bevindingen benadrukken hoe de beloningen aan de top van de Britse bedrijfsstructuur blijven groeien, ondanks een klimaat van economische onzekerheid en politieke controle.

Grotere bonussen en meer miljonairs

Een van de meest opvallende conclusies uit het rapport is het aantal bestuurders dat zich bij de zogenaamde “tien-miljoen club” voegt. Dertien FTSE 100-bedrijven hebben hun CEO’s in het afgelopen jaar pakketten ter waarde van £10 miljoen (€11,6 miljoen) of meer gegeven, vergeleken met tien bedrijven in 2023-24. In totaal gaven de grootste beursgenoteerde bedrijven in het VK samen £1 miljard (€1,16 miljard) uit aan bestuurdersbeloningen voor 217 topfuncties, een sterke stijging ten opzichte van £757 miljoen (€877 miljoen) het voorgaande jaar.

Een groot deel van deze stijging is te danken aan hoge uitbetalingen bij Melrose Industries, waar executives samen £212 miljoen (€246 miljoen) ontvingen. De voormalige en huidige CEO’s van Melrose alleen al ontvingen bijna £59 miljoen, ofwel een indrukwekkende €68 miljoen.

Melrose Industries, met hoofdkantoor in Birmingham, is een FTSE 100-bedrijf dat gespecialiseerd is in luchtvaartproductie via haar dochteronderneming GKN Aerospace. De structuur van deze windfalls weerspiegelt een bredere trend: het toenemende belang van langetermijnprikkels (LTIPs). Deze aandelengebaseerde beloningen, bedoeld om het leiderschap af te stemmen op de bedrijfsresultaten, werden in het afgelopen jaar toegekend aan 85% van de FTSE 100-bestuurders, een stijging ten opzichte van 81% eerder.

Wat zijn LTIPs?

LTIPs zijn in feite enorme bonusprogramma’s die in aandelen van het bedrijf worden uitbetaald in plaats van in contanten. Het idee is dat bestuurders alleen de volledige uitbetaling ontvangen als het bedrijf het goed doet over meerdere jaren—zoals een stijging van de aandelenprijs, groei van de winst of het behalen van andere prestatiedoelen. In plaats van een eenmalige bonus aan het einde van het jaar, is het als een belofte van een grote uitbetaling in de toekomst, maar alleen als de waarde van het bedrijf toeneemt. Op die manier zijn de belangen van de CEO in theorie verbonden met die van de aandeelhouders: als de aandelenprijs stijgt, profiteert iedereen, en de baas ontvangt zijn beloning. In de praktijk voegen LTIPs vaak miljoenen toe aan het totale salaris van een executive.

“Wanneer topbeloningen dit niveau bereiken, wordt een discussie over de economische afwegingen belangrijker. De waarde van het concentreren van vele miljoenen ponden aan uitgaven op de beloning van één of twee top executives en de potentiële opportuniteitskosten verdienen ondervraging van investeerders, werknemers en andere belanghebbenden,” aldus het rapport.

“Wanneer dit patroon zich herhaalt bij meerdere toonaangevende bedrijven, is er een geldig publiek en regerings- of reguleringsbelang bij het in vraag stellen of deze uitbetalingen negatieve implicaties hebben voor investeringen in training, productiviteitsverhogende innovatie of hogere lonen voor laag- en middeninkomens personeel.”

Werknemers blijven achter

Misschien is de meest politiek gevoelige bevinding van het rapport de kloof tussen de beloning van CEO’s en de lonen van gewone werknemers. De typische FTSE 100-bestuurder verdient nu 122 keer meer dan een gemiddelde fulltime werknemer in het VK.

Terwijl de beloningen voor executives de afgelopen decennia zijn gestegen, zijn de gemiddelde lonen niet in gelijke pas meegegroeid met de inflatie, waardoor veel huishoudens onder druk staan door stijgende huren, hypotheekbetalingen en energiekosten.

Volgens het High Pay Centre zouden de discrepanties tussen de verdiensten van CEO’s en die van hun werknemers kunnen worden verbeterd als meer banen beschermd zouden zijn door vakbonden, om “intra-firm en maatschappelijke loongelijkheid” te verminderen. “Met verbeterde vertegenwoordiging en onderhandelingsmacht zijn werknemers in staat om een eerlijker deel van de rijkdom te onderhandelen die door hun arbeid is gecreëerd,” en de discrepantie tussen hun verdiensten en die van senior managers en rijke investeerders zou minder zichtbaar zijn.

Ze pleiten ook voor meer werknemersvertegenwoordiging in de raad van bestuur en stellen dat “grote bedrijven verplicht moeten worden om een deel van de bestuurszetels te reserveren voor bestuurders die door de werknemers zijn gekozen, met ten minste één dergelijke vertegenwoordiger in de beloningscommissie.” Dit zou ervoor zorgen dat de perspectieven van de frontlinie in de discussies in de bestuurskamer worden opgenomen en de verantwoordelijkheid voor beslissingen met betrekking tot beloning en bedrijfscultuur verbeteren.