Studie toont ongelijkmatige verzakking van grond in New Orleans aan, wat zorgen over overstromingsrisico’s vergroot

Gegevens van het onderzoek

Onderzoekers van de Tulane Universiteit hebben ontdekt dat delen van New Orleans en de omliggende wetlands geleidelijk verzakken. Terwijl de meeste delen van de stad stabiel blijven, suggereert een nieuwe studie dat secties van het $15 miljard kostende overstromingsbeschermingssysteem dat na orkaan Katrina is aangelegd, regelmatig upgrades nodig hebben om de langdurige bodemdaling voor te blijven.

De studie, gepubliceerd in Science Advances, gebruikte satellietradargegevens om subtiele verschuivingen in de grondhoogte in Groot-New Orleans tussen 2002 en 2020 te volgen. De bevindingen tonen aan dat sommige wijken, wetlands en zelfs delen van de overstromingswallen meer dan een inch per jaar verzakken, met gebieden die tot 47 millimeter (bijna 2 inches) hoogteverlies per jaar ervaren.

“In een stad als New Orleans, waar veel van het land al dicht bij zeeniveau ligt, kunnen zelfs kleine dalingen in hoogte het risico op overstromingen vergroten,” zegt Simone Fiaschi, de hoofdauteur van de studie en voormalig onderzoeker bij de afdeling River-Coastal Science and Engineering van Tulane, nu werkzaam bij TRE-Altamira.

De bevindingen benadrukken hoe zowel natuurlijke als door de mens veroorzaakte krachten het landschap van de stad herstructureren. Oorzaken van de verzakking, bekend als bodemdaling, zijn onder andere natuurlijke grondcompactie, grondwateronttrekking, industriële ontwikkeling en de erfenis van het ontwateren van wetlands voor stedelijke groei.

De studie maakte gebruik van een technologie voor afstandsmeting genaamd InSAR (Interferometric Synthetic Aperture Radar), die veranderingen in de hoogte van het landoppervlak in millimeters detecteert door satellietradarbeelden in de loop van de tijd te vergelijken. Dit stelde de onderzoekers in staat om de meest gedetailleerde kaart tot nu toe te maken van de verticale beweging van het land in New Orleans, inclusief gebieden zoals wetlands die eerder niet over betrouwbare gegevens beschikten.

Een van de meest verontrustende bevindingen is dat sommige betonnen overstromingswallen en dijken die zijn gebouwd om de stad na Katrina te beschermen, zelf verzakken. In enkele gevallen verliezen delen van het Hurricane and Storm Damage Risk Reduction System (HSDRRS) hoogte sneller dan de zeespiegel stijgt, waardoor hun capaciteit om stormvloeden tegen te houden vermindert.

“Deze resultaten zijn een wake-upcall,” zegt mede-auteur Prof. Mead Allison, ook van Tulane. “We hebben voortdurende monitoring en onderhoud nodig om ervoor te zorgen dat onze overstromingsbeschermingen hun beschermingsniveau niet verliezen.”

De studie ontdekte ook verzakkingen rond industriële locaties, de luchthaven en nieuwere woonwijken, gebieden waar grondcompressie en grondwateronttrekking waarschijnlijk bijdragen aan het probleem. In tegenstelling tot deze gebieden toonden sommige delen van Michoud een bescheiden stijging van het land, waarschijnlijk door de stopzetting van industriële grondwateronttrekking en het herstel van de grondwaterstand.

De wetlands ten oosten van de stad, die al lang bekend staan om hun ecologische belang, zakken ook snel op sommige plaatsen. In sommige gebieden kan het verlies van hoogte moerassen binnen een decennium in open water veranderen als de trends aanhouden. Dit heeft gevolgen, niet alleen voor de wilde dieren, maar ook voor de bescherming tegen stormen, aangezien wetlands helpen om stormvloeden te dempen.

New Orleans, waarvan veel delen onder zeeniveau liggen, vertrouwt op een complex systeem van dijken, pompen en afwateringskanalen om water buiten te houden. Naarmate de zeespiegel stijgt en de grond zakt, wordt de marge voor fouten kleiner.

Deskundigen zeggen dat zonder voortdurende monitoring, inclusief satellietgegevens en metingen op de grond, het moeilijk is om te weten waar dijken moeten worden versterkt of hoe te plannen voor toekomstige stormen. “Dit onderzoek toont aan dat de beweging van het land niet uniform is, en het begrijpen van deze patronen is cruciaal voor het beschermen van levens en eigendommen in een stad waar inches er echt toe doen,” zegt Fiaschi. “Het is echter cruciaal om te onthouden dat onze resultaten nog steeds zorgvuldige validatie op de grond vereisen. Dit geldt vooral voor kritieke gebieden zoals de overstromingswallen, waar ter plaatse verificatie tijdens dit project niet mogelijk was.”

De studie benadrukt het potentieel van satellietmonitoring om infrastructuuronderhoud en stedelijke planning te begeleiden, niet alleen in New Orleans, maar ook in kuststeden wereldwijd die met soortgelijke uitdagingen worden geconfronteerd.