Studie naar civiele rechtszaken toont effectiviteit van milieugerichte rechtsvorderingen in de VS, maar ook grote ongelijkheden

Een uitgestrekte studie van drie decennia rechtszaken heeft zowel de effectiviteit als de onderbenutting van civiele rechtszaken om milieubescherming af te dwingen aan het licht gebracht.

Een onderzoek naar meer dan 25.000 civiele rechtszaken en 4.000 federale rechterlijke beslissingen tussen 1988 en 2022 toonde aan dat, hoewel rechtszaken een belangrijke manier zijn om milieuwetten af te dwingen, milieugroepen die als aanklagers optreden zich sterk concentreren op specifieke, plaatsgebonden conflicten met betrekking tot natuurbehoud in bepaalde geografische gebieden. Dit gebeurt meer dan bij kwesties met bredere implicaties voor de volksgezondheid, zoals schoon drinkwater, giftige vervuiling en afvalwaterbehandeling.

De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Nature Sustainability. Christopher Rea, assistent-professor sociologie en internationale en publieke zaken aan de Brown University en de leider van de studie, verklaarde dat pro-regulatoire aanklagers die milieugerichte civiele rechtszaken indienen vaak succesvol zijn, met een hogere slagingskans dan anti-regulatoire aanklagers.

“Een belangrijke bevinding is dat de rechtbanken echt van belang zijn, en dat milieuvriendelijke non-profitorganisaties en de federale overheid deze effectief hebben gebruikt om milieuwetgeving af te dwingen,” zei Rea.

De onderzoekers ontdekten echter ook dat milieuvriendelijke non-profitorganisaties hun energie overwegend hebben gericht op landbehoud in westelijke staten, en niet op rechtszaken met betrekking tot milieuproblemen in de oostelijke delen van het land, waar de bevolkingsdichtheid hoger is. “Deze organisaties hebben in wezen genegeerd wat er oostelijk van de Rockies gebeurt, waar de meeste mensen in de VS wonen en waar ook de meeste erfvervuiling zich bevindt,” voegde Rea toe.

“Dit betekent dat milieugroepen zich richten op een specifieke set van zorgen die niet weerspiegelt wat veel mensen dagelijks ervaren.”

Bijna 40% van de in de studie geanalyseerde zaken bevond zich in 10 van de 90 federale rechtbankdistricten, wat de geografische ongelijkheid in milieugerichte rechtszaken illustreert. “Dit gebrek aan juridische aandacht voor regio’s ten oosten van de Rocky Mountains, waarvan velen een lange industriële geschiedenis hebben zoals het Midwesten, het Zuiden en de Oostkust… en waar de ongelijk verdeelde bedreigingen van toxische blootstelling over het algemeen hoger zijn, betekent dat de federale overheid minder juridische druk ondervindt om de anti-vervuilingswetten in deze gebieden stevig af te dwingen,” aldus de studie.

Rea merkte op dat het onderzoek de meest uitgebreide beoordeling van milieurechtszaken tot nu toe was en een verscheidenheid aan soorten zaken omvatte, waaronder die ingediend door en tegen de federale overheid, milieuvriendelijke niet-gouvernementele en bewegingorganisaties, industriegroepen en bedrijven.

De onderzoekers ontdekten dat milieurechtszaken minder dan 1% van alle federale civiele rechtszaken in de VS tussen 1988 en 2022 uitmaakten. Maar het is belangrijk om patronen van milieukwesties te begrijpen, die een klein maar cruciaal element zijn van milieubeleid en -handhaving, aldus Rea.

Het onderzoek van de groep vond ook bewijs tegen de bewering dat milieugroepen “de rechtbank vervuilen met frivolous rechtszaken,” voegde Rea toe. De geanalyseerde zaken werden ongeveer gelijkmatig aangedreven door milieugroepen, de federale overheid, bedrijven en handelsverenigingen.

Naast Rea omvatten de co-auteurs van de studie Nikloas E. Merten en Casey J. Rife, die onderzoek deden terwijl ze ingeschreven waren aan de Ohio State University.