Stilte over de massamoorden op journalisten in Israël is gevaarlijk voor iedereen

OPINIE: Het gevaar van stilte over de Israëlische massamoorden op journalisten

De weigerachtige houding van internationale media om solidariteit te tonen met Palestijnse journalisten kan gevaarlijk uitpakken. Op 26 december 2024 raakte een live-uitzendvoertuig van Al-Quds Al-Youm TV beschadigd door Israëlische strijdkrachten in het Nuseirat vluchtelingenkamp in Gaza-Stad. Dit incident resulteerde in de dood van vijf Palestijnse journalisten.

De slachtoffers waren Ibrahim Sheikh Ali, Faisal Abu al-Qumsan, Mohammed al-Ladaa, Fadi Hassouna en Ayman al-Gedi. Ayman arriveerde met zijn vrouw, die op het punt stond haar eerste kind te baren, in het ziekenhuis. Hij was zijn collega’s aan het bezoeken in het voertuig toen het werd geraakt. Enkele uren later werd zijn zoon geboren, die de naam van zijn vader kreeg, hoewel Ayman niet lang genoeg leefde om de geboorte te vieren.

In een verklaring beweerde het Israëlische leger dat de vijf Palestijnen “operaties uitvoerden onder het mom van journalistiek” en “strijdpropaganda” verspreidden, omdat ze voor Al-Quds Al-Youm TV werkten, dat gelieerd is aan de Palestijnse Islamitische Jihad. Er werden echter geen bewijzen geleverd dat ze wapens bij zich hadden of betrokken waren bij gewapende acties.

Vele westerse publicaties citeerden de verklaring van het Israëlische leger alsof deze objectief was, zonder te verduidelijken dat het aanvallen van journalisten, inclusief degenen die mogelijk “propaganda” zouden bevorderen, een oorlogsmisdaad is. Alle journalisten zijn beschermd onder het internationaal humanitair recht, ongeacht of legers hun verslaggeving leuk vinden of niet.

Volgens Artikel 79 van de Aanvullende Protocol van de Geneefse Conventies worden alle journalisten “die betrokken zijn bij gevaarlijke professionele missies in gewapende conflictgebieden als burgers beschouwd … [en] zullen worden beschermd […] en zonder afbreuk te doen aan het recht van oorlogcorrespondenten die zijn geaccrediteerd bij de strijdkrachten.”

Het Israëlische leger heeft deze bepalingen van het internationaal recht volledig genegeerd en heeft de afgelopen 15 maanden een moordpartij gepleegd op Palestijnse journalisten. Volgens het Gaza Government Media Office zijn sinds 7 oktober 2023 201 journalisten in Gaza gedood. Andere tellingen schatten het aantal op 217.

Volgens het in New York gevestigde Committee to Protect Journalists (CPJ) zijn tussen 7 oktober 2023 en 31 december 2024 ongeveer 138 Palestijnse journalisten in Gaza en de bezette Westelijke Jordaanoever omgekomen. De organisatie telde de vijf slachtoffers van de aanval van het Israëlische leger op 26 december mee in deze cijfers.

Reporters Without Borders, gevestigd in Parijs, beschreef de Israëlische moorden op journalisten als “een ongekende bloedbaden” en noemde Palestina “het meest gevaarlijke land voor journalisten”. CPJ heeft Israël ook vermeld als een van de grootste “gevangenisbewakers van journalisten”.

Israël weigert niet alleen om Palestijnse mediawerkers als beschermd te erkennen, maar het sluit ook buitenlandse journalisten uit van toegang tot Gaza. Het is verontrustend dat internationale media weinig hebben gedaan om tegen dit verbod te protesteren. Behalve één petitie die in de zomer door 60 mediaorganisaties werd ondertekend, hebben de internationale media deze eisen de afgelopen 15 maanden niet consistent opgevolgd.

Als een grote mediaorganisatie geen toegang krijgt tot een bepaalde locatie, wordt vaak een melding van dit verbod aan nieuwsberichten toegevoegd als een vorm van protest. Echter, in het geval van Gaza lijkt Israël een vrijgeleide te krijgen, vooral van de reguliere westerse media, waarbij de persberichten van Israël regelmatig als feiten worden doorgegeven.

Deze zelfgenoegzaamheid heeft Israël in staat gesteld om het narratief te beheersen en zijn bewering te verspreiden dat dit een defensieve oorlog is die wordt gevoerd door “het meest morele leger” ter wereld binnen de kaders van het internationaal recht.

Ondanks dat experts van de Verenigde Naties, enkele Israëlische NGO’s zoals B’Tselem, en elke grote internationale rechtenorganisatie de acties van Israël hebben veroordeeld, blijft de legacy media het voordeel van de twijfel geven. In de zeldzame gevallen waarin westerse media Israëlische claims hebben onderzocht, zoals recentelijk door The New York Times, herhalen de bevindingen overwegend rapporten die Arabische en sommige linkse Israëlische media maanden eerder hadden gemaakt, waarin ernstige misdaden werden beschreven.

Een van de redenen waarom we zijn gekomen waar we nu zijn, is omdat Israël, de zelfbenoemde “enige democratie in het Midden-Oosten”, journalisten met straffeloosheid kan afslachten omdat het nooit ter verantwoording is geroepen voor de geleidelijke intensivering van geweld tegen mediawerkers door de jaren heen.

De moord op de Palestijns-Amerikaanse verslaggever Shireen Abu Akleh in Jenin in 2022 is hier een voorbeeld van. Hoewel er dekking en onderzoek is gedaan door westerse media over haar moord, werd Israël nog steeds met de beschuldiging van een “slechte appel” van de haak gehaald en zou de verantwoordelijke soldaat ter verantwoording worden geroepen. Dat gebeurde niet.

Wat onze buitenlandse collega’s moeten begrijpen, is dat de poging van Israël om de massamoord op journalisten te normaliseren niet alleen een bedreiging vormt voor Palestijnse mediawerkers. Als dergelijk afschuwelijk gedrag in oorlogsgebieden wordt genormaliseerd, zou geen enkele journalist, ongeacht welk paspoort hij of zij heeft, veilig zijn.

Het is tijd dat de internationale media gemeenschap stopt met excuses maken voor Israël en de acties benoemt zoals ze zijn: oorlogsmisdrijven. Het is tijd dat journalisten over de hele wereld solidair zijn met hun Palestijnse collega’s en verantwoording eisen van degenen die hen hebben gemassacreerd. Het is tijd dat ze actie eisen van hun regeringen die leidt tot directe sancties tegen Israël.