Slankbekkureuil officieel uitgeroepen tot uitgestorven na 29 jaar
De slanke snavelwulp, een ooit ongrijpbare watervogel, is officieel uitgeroepen tot uitgestorven. Onderzoekers van de British Bird Conservation Society en het Naturalis Biodiversity Center in Leiden maakten dit bekend in een wetenschappelijk artikel. De vogel werd voor het laatst levend gezien in 1995, en onderzoekers beweren nu met 99,6 procent zekerheid dat er geen levende exemplaren meer zijn.
De bevindingen, gepubliceerd in het ornithologische tijdschrift IBIS, gebruikten statistische modellen om de waarschijnlijkheid van uitsterven te berekenen. De slanke snavelwulp, die bekend is in Europa, waaronder Nederland, evenals delen van West-Azië en Noord-Afrika, is nu alleen nog zichtbaar als opgezette exemplaren in musea. Een dergelijk bewaard voorbeeld is te vinden in het Allard Pierson Museum in Amsterdam.
Onderzoekers wijzen de uitsterving voornamelijk toe aan menselijke acties, waaronder habitatvernietiging en jacht. Justin Jansen, gastonderzoeker bij Naturalis, benadrukte de rol van deze factoren en merkte op dat de vogel zelfs decennia geleden al kwetsbaar was. “In de jaren ’80 werd de slanke snavelwulp al beschouwd als de ‘heilige graal’ onder vogelaars,” zei Jansen. “Mensen trokken naar Marokko in de hoop deze te zien voordat hij verdween. Zelfs toen was er al bewustzijn dat de soort in ernstige achteruitgang was.”
De slanke snavelwulp werd voor het laatst waargenomen in februari 1995 in Marokko. Historisch gezien was de soort zeldzaam in Nederland en was deze voornamelijk bekend door museumexemplaren lang voordat de uitsterving werd bevestigd.
Ondanks de beperkte populatie besloeg de slanke snavelwulp ooit een uitgestrekt gebied over continenten. Nu wordt ze herinnerd als een relikwie uit het verleden. Jansen benadrukte hoe menselijke uitbreiding de overleving van de vogel beïnvloedde. “Mensen bezetten veel van de ruimte die de vogel nodig had voor jagen en broeden,” zei hij.
Onderzoekers hebben het belang van de bevindingen benadrukt als een treurige herinnering aan de kwetsbaarheid van wilde dieren en de blijvende impact van menselijke activiteiten. De uitsterving dient als een scherp teken in de voortdurende strijd om de biodiversiteit wereldwijd te behouden.
