Schone Schoonheid in Gaza: Noor’s Tentsalon Tussen de Ruïnes

Schoonheid in Gaza: Noor’s tent salon in de puinhopen

Noor al-Ghamari heeft een tent opgezet in de ruïnes om een toevluchtsoord te creëren voor vrouwen die behoefte hebben aan een beetje zelfzorg. Noor begon vier jaar geleden in de schoonheidssector te werken, terwijl ze het op een beroepsschool in Gaza-Stad studeerde.

Gaza-Stad – Amani Dweima is naar de salon gekomen met haar 16-jarige dochter, Aya. De 39-jarige wil haar wenkbrauwen laten vormen, terwijl Aya een volledige makeup wil; er is die avond een bruiloft gepland na iftar. “Het is de bruiloft van mijn nicht,” zegt Amani. “We vieren de bruid met een kleine familiebijeenkomst voordat de bruidegom haar naar hun tent brengt.”

Noor’s Salon

De salon is een kleine blauwe tent met een enkele tafel binnenin, bedekt met een beschadigde spiegel, ontharingsgereedschap, moisturizers en wat makeup. Buiten de tent in al-Shujaeya, ten oosten van Gaza-Stad, hangt een handgeschreven bordje met de tekst: “Noor’s Salon” nabij de ingangsdrie.

Dit is de salon van Noor al-Ghamari, een droomproject voor de jonge vrouw die haar opleiding tot verpleegkundige heeft opgegeven om haar liefde voor haar en makeup te volgen. Ze heeft het ongeveer drie weken geleden opgezet op een verwoeste stoep, de enige optie toen zij en haar familie terugkeerden naar het noorden na hun onthechting naar het zuiden.

Na Amani en Aya begroet te hebben, begint ze een klein stukje suikerpasta te verzachten, dit voorzichtig in haar handen kneedend, en begint met werken. “Sinds ik open ben, zijn er zoveel vrouwen naar me toegekomen met hartverscheurende verhalen… over het verliezen van hun families en geliefden. Ze komen uitgeput aan, hun gezichten zonder licht,” zegt Noor.

Het idee van een schoonheidssalon temidden van oorlog lijkt misschien vreemd, zijn Amani en Noor het erover eens, maar het handelen van zelfzorg kan vrouwen helpen. Amani, zittend, zegt: “Voor mezelf zorgen verandert mijn stemming,” terwijl Noor aan haar gezicht werkt.

“Vrouwen komen naar me toe vanuit tenten, overvolle scholen of de ruïnes van hun verwoeste huizen. Ik probeer hen een moment van troost te bieden, een kleine ontsnapping. Mijn belangrijkste doel is dat ze zich zelfs maar een beetje lichter, een beetje gelukkiger voelen bij het vertrek.”

Amani, die naar Deir el-Balah was verplaatst en onlangs ook naar het noorden is teruggekeerd, dacht in de eerste dagen van de oorlog helemaal niet na over een bezoek aan een schoonheidsspecialiste. Uiteindelijk kwam ze een soortgelijke salon in Deir el-Balah tegen en begon ze zo regelmatig mogelijk te gaan. “Voor mezelf zorgen verandert mijn stemming, vooral als ik mijn spiegelbeeld zie. Ik wil er altijd verzorgd uitzien. De tragedies om ons heen eindigen nooit. Het bezoeken van een schoonheidssalon is… een kleine ontsnapping aan alle ontberingen om ons heen,” voegt ze eraan toe.

Schoonheid temidden van oorlog

Noor gelooft dat de oorlog bijzonder wreed is geweest voor vrouwen in Gaza – hen beroofd van hun huizen en veiligheid en hun vermogen tot zelfzorg terwijl ze hun energie in overleven staken. “Ik heb veel vrouwen gezien wiens huid volledig door de zon was verbrand van het leven in tenten, constant koken boven houtvuren, met de hand was doen en zware watercontainers dragen,” zegt ze. “Daarbovenop hebben ze geen privacy in de overvolle onthechtingskampen, om nog maar te zwijgen van de angst, bombardementen en alle verschrikkingen van de oorlog.”

Toch zegt ze dat ze klanten van alle leeftijden heeft gehad die vinden dat zelfzorg essentieel voor hen is. “Ik ontmoette veel vrouwen die niet tegen een enkele losse haar op hun gezicht of wenkbrauwen konden. Sommigen kwamen elke week, anderen regelmatig of af en toe,” zegt Noor.

Ze herinnert zich een klant die ze eens kreeg, een vrouw in haar begin dertig die een enorme trauma had doorgemaakt toen haar ouders en al haar broers en zussen werden gedood bij een Israëlische luchtaanval. Om haar verlies te verwerken, verloor de vrouw al het verlangen om iets te doen. “Ik voelde zo diep voor haar,” zegt Noor. “Ik gaf haar een volledige behandeling – threading, wenkbrauwvorming, een knipbeurt, zelfs een gratis gezichtsmassage en masker. Toen ze in de spiegel keek, vulden haar ogen zich met blije tranen.”

De oorlog van Israël tegen Gaza begon net toen Noor droomde en plannen aan het maken was voor haar eigen salon. Net als iedereen in Gaza werd haar leven en haar plannen op zijn kop gezet toen zij, haar ouders en haar acht broers en zussen gedwongen werden om naar het zuiden te vluchten na Israëlische evacuatiebevelen. “In de eerste twee maanden waren mijn enige gedachten over overleven en mijn familie helpen,” zegt ze. “Maar na de eerste maanden, toen we ons in een onthechtingskamp in het zuiden vestigden, hoorde ik vrouwen dingen zeggen als: ‘Als er maar een kapper of salon in de buurt was, zodat we voor onszelf konden zorgen.’ Ik zou antwoorden: ‘Ik ben een schoonheidsspecialiste!’” Noor lacht.

“De vrouwen grepen me vast alsof ze net een schat hadden gevonden, en ik begon meteen te werken.” Sommige vrouwen kwamen naar haar toe, terwijl ze naar anderen in hun tenten ging – afhankelijk van hun behoeften. Nu is haar werk een essentiële bron van inkomen voor haar en haar familie tijdens de oorlog, hoewel ze haar vijf tot acht klanten per dag niet veel kan vragen. “Ik woon hier, ik begrijp de realiteit,” zegt ze, terwijl ze uitlegt waarom ze haar prijzen laag houdt.

Oorlog heeft ons verouderd

Amani lijkt onrustig terwijl Noor haar gezicht afwerkt. Ze vraagt of Noor haar haar kan verven, maar dat kan Noor niet. “Er is geen water in dit gebied,” legt ze uit. “Verven heeft stromend water nodig, en mijn tent staat op de stoep, omringd door verwoesting – er is geen water, geen elektriciteit, niets. Ik red me met het eenvoudigste gereedschap en bied alleen basisdiensten aan.”

Amani zucht, terwijl ze met haar vingers door haar grijze haar onder haar hijab gaat. “Ik had eerst maar een paar grijze haren. Maar nu is het overal. Deze oorlog heeft ons verouderd,” zegt ze met een verdrietige glimlach.

Noor richt haar aandacht op Aya en bespreekt de kleur van haar jurk om bijpassende makeup te kiezen. “Ik bracht mijn dochter vandaag mee zodat ze voor zichzelf kon zorgen – als een manier om haar geest op te vrolijken,” zegt Amani, terwijl ze naar haar dochter glimlacht, wiens ogen gesloten zijn voor het aanbrengen van oogschaduw. “Ik wil dat ze opgroeit met de wetenschap dat ze altijd voor zichzelf moet zorgen, ongeacht wat. Ik wil haar ook wat vreugde brengen. Wat we tijdens deze oorlog hebben gezien, is verwoestend geweest.”

Terwijl Noor haar laatste hand legt aan Aya’s makeup, spreekt ze vol verlangen over haar dromen. “Meer dan wat dan ook, wil ik dat deze oorlog eindigt, zodat ik mijn bedrijf kan uitbreiden, naar een echte salon kan verhuizen en meer diensten kan aanbieden. Maar mijn boodschap aan alle vrouwen is dit: Zorg goed voor jezelf, wat er ook gebeurt. Het leven is kort.”