Rust te midden van de chaos: Hoe Engeland het EK Vrouwen 2025 won

Leven naar hun reputatie als de comeback koninginnen, een vastberaden Engelandsteam versloeg wereldkampioen Spanje om met succes hun titel in het Europees Kampioenschap te verdedigen.

Met haar handen op haar hoofd en ongeloof in haar gedachten, stond verdediger Lucy Bronze bevroren voor het doel. Engeland stond met 1-0 achter in de finale van het EK Vrouwen 2025 tegen de favorieten, Spanje, en hun team was een chaotische puinhoop. Het was een situatie die te bekend was.

Voor de derde wedstrijd op rij staarden de Engelse speelsters naar het scorebord, zonder antwoorden. Een kopbal van Mariona Caldentey in de 25e minuut, de laatste aanraking van een verwoestende Spaanse aanval, had de brullende Leeuwinnen het zwijgen opgelegd.

“Niet weer,” was het collectieve gemurmel van de Engelse fans overal, van de tienduizenden die samengepakt stonden in Basel’s St Jakob-Park in Zwitserland, tot de miljoenen die nerveus thuis keken. Ze hadden dit sombere script eerder gezien: een doelpunt van Spanje in de eerste helft van de finale van het WK 2023 in Sydney, Australië, had Engelse harten gebroken.

Maar dit keer was het einde aan Engeland om te schrijven. Levendig naar hun reputatie als de comeback koninginnen van het toernooi, klommen de Leeuwinnen in de tweede helft terug in de wedstrijd door een gelijkmaker van Alessia Russo, wat de wereldkampioenen dwong tot extra tijd.

Twee uur voetbal toonden dat de statistieken sterk in het voordeel van La Roja waren, maar ondanks hun vaardigheid en zelfvertrouwen waren het de vastberadenheid en de veerkracht van Engeland die hen naar de overwinning droegen.

“Voetbal is chaos,” vertelde Engelandcoach Sarina Wiegman na een rollercoaster van emoties aan de zijlijn, terwijl haar team Spanje met 3-1 versloeg in een penaltyserie. Met haar kenmerkende sprongetje schoot Chloe Kelly de laatste penalty in het net, terwijl ze triomfantelijk haar vuist in de lucht stak. De comeback, of “remontada” zoals de Spanjaarden het noemen, was compleet.

De kalme en beheerste Kelly, die ook Russo’s kopbal voorbereidde, was opnieuw het heroïsche gezicht van Engeland’s kampioensteam, net zoals ze dat drie jaar geleden op Wembley deed tijdens het EK 2022. “De eerste keer was zo leuk, we moesten het wel nog een keer doen,” merkte de 27-jarige op, terwijl ze trots de felbegeerde gouden medaille om haar nek toonde.

Super-invaller steelt de show de comeback overwinning van zondag was een passende ode aan Engeland’s EK 2025 campagne: opwindend, chaotisch en vermakelijk. Voor een team dat net iets minder dan vijf minuten leidde in de knock-outfase, definieerde hun vermogen om te overleven, zich aan te passen en toe te slaan wanneer het het meest nodig was, hun kampioenschapsreis.

En daarmee schreven ze een van de grootste hoofdstukken in de geschiedenis van het Engelse voetbal, een triomf die slechts werd geëvenaard door de overwinning van de mannen in de Wereldbeker thuis in 1966. “Het is het meest chaotische toernooi op het veld geweest…. Vanaf de eerste wedstrijd was het chaos,” zei de Nederlandse Wiegman, die nu drie EK-titels op haar cv heeft staan. “Je eerste wedstrijd verliezen en Europees kampioen worden is ongelooflijk.”

Inderdaad, Engeland’s titelverdediging begon met een 2-1 verlies tegen Frankrijk, wat vroege twijfel over hun kwaliteiten als echte concurrenten opriep. Maar klinkende overwinningen – een 4-0 vernedering van de machtige Nederlanden en een 6-1 overwinning op buurland Wales – stabiliseerden de koers terwijl ze doorgingen naar de knock-outs.

De storm arriveerde echter snel genoeg, en bracht de ultieme test van Engeland’s doorzettingsvermogen aan het eind van het toernooi. De kwartfinales en halve finales duwden het team tot het uiterste, waarbij de spelers uiterste kalmte moesten tonen in de zenuwslopende momenten aan het einde van de wedstrijd. Ze kwamen op elke gelegenheid naar voren, met de tactische slimheid van Wiegman en de diepte van de selectie die doorslaggevend bleken.

Elf minuten voor eliminatie in de kwartfinales scoorde tienerster Michelle Agyemang een prachtige gelijkmaker tegen Zweden, terwijl Engeland zich herstelde van een achterstand van twee doelpunten om met 3-2 te winnen op penalties. De 19-jarige reserve speelster, wiens achternaam toepasselijk “redder van de natie” betekent, stapte opnieuw naar voren toen het er het meest toe deed, dit keer in de halve finale tegen Italië, waar ze in de blessuretijd de gelijkmaker scoorde om de wedstrijd naar extra tijd te sturen.

Super-invaller Kelly voltooide vervolgens de klus, door de rebound van een gemiste penalty in de laatste seconden van de extra tijd te scoren. De impact van Engeland’s wisselspelers in het toernooi was ongeëvenaard. Ze waren direct betrokken bij 10 doelpunten, twee keer zoveel als enig ander team en het hoogste aantal ooit geregistreerd in een enkele editie van het toernooi sinds 2013.

Michelle Agyemang, die haar eerste grote toernooi speelde, werd uitgeroepen tot beste jonge speler van het EK 2025. “Slechte tijden duren niet,” zei Kelly, die zes maanden geleden nog worstelde om speeltijd bij Manchester City en onzeker was over haar plek op het EK 2025, totdat een huurperiode bij Arsenal haar geluk veranderde. “Om de hoek was de finale van de Champions League, dat gewonnen, en nu de finale van de European Championship, dat gewonnen.”

Net als Kelly overwon doelman Hannah Hampton ook tegenspoed om een van Engeland’s meest impactvolle spelers op het Europees Kampioenschap te worden. De 24-jarige, die haar eerste grote toernooi speelt en de grote schoenen van Mary Earps vulde, maakte twee briljante reddingen in de kwartfinales met een bloedneus, voordat ze nog twee cruciale doelpogingen in de finale tegenhield, waaronder een van Aitana Bonmati, die door veel voetbalspecialisten wordt beschouwd als de beste speler ter wereld. Geboren met een ernstige oogafwijking die haar dieptezicht beïnvloedt ondanks meerdere operaties, tartte Hampton de kansen, en beëindigde haar EK-campagne met de prijs voor beste speler in de finale. “Ik denk dat ze geweldig werk heeft geleverd,” zei Wiegman over Hampton. “Het is een beetje als een sprookje om die penalties in de finale van het EK te stoppen en het te winnen.”

Na de storm in Zwitserland zijn Wiegman en de Leeuwinnen weer op de Britse bodem. Terwijl ze door juichende menigten in hun open busparade door Londen rijden, is de boodschap niet langer: “Het komt naar huis.” Dit keer blijft het thuis. De storm is voorbij. Nu is het tijd voor feest voor de Leeuwinnen en hun fans.