Rusland richt zich op journalisten bij luchtaanvallen op hotels in Oekraïne

Vicevoorzitter van het Mejlis van de Krim-Tataren en journalist Nariman Dzhelyal zit voor rijen stoelen met de namen van journalisten, schrijvers, culturele figuren en mensenrechtenactivisten die vermist zijn of gevangen zitten in Rusland, in het centrum van Kyiv, 15 november 2024.

Volgens een nieuw rapport zijn Russische aanvallen steeds vaker gericht op hotels waar journalisten verblijven in Oekraïne, wat mogelijk kan worden beschouwd als “oorlogsdelicten”.

Reporters Zonder Grenzen (RSF) en Truth Hounds – een Oekraïense organisatie die is opgericht om oorlogsmisdaden te documenteren – publiceerden het rapport op vrijdag. Het rapport stelt vast dat Russische aanvallen op hotels die journalisten huisvesten, zijn geëvolueerd van “geïsoleerde gebeurtenissen” in de beginfase van het conflict in 2022 naar een “duurzame bedreiging” tegen 2025.

In totaal zijn er sinds de grootschalige invasie van Rusland in februari 2022 minstens 31 aanvallen op 25 hotels geregistreerd die door journalisten worden gebruikt.

“Deze aanvallen lijken deel uit te maken van een bredere Russische strategie die gericht is op het intimideren van journalisten en het onderdrukken van onafhankelijke media-aandacht voor de acties van Rusland in Oekraïne,” aldus het rapport.

De getroffen hotels liggen voornamelijk dicht bij de frontlinie. Slechts één hotel werd op het moment van de aanval voor militaire doeleinden gebruikt, zeggen de NGO’s.

“In totaal zijn 25 journalisten en mediaprofessionals getroffen door deze hotelbombardementen, en minstens zeven zijn gewond geraakt,” staat in het rapport.

Volgens RSF zijn minstens 13 journalisten omgekomen tijdens het verslaan van de oorlog van Rusland tegen Oekraïne, waarvan 12 doden op Oekraïens grondgebied.

Soorten aanvallen

Het rapport benadrukt dat de aanvallen een duidelijk patroon volgen, namelijk dat ze ’s nachts plaatsvinden, gebruikmakend van ballistische raketten die zijn afgevuurd op civiele hotels die geen “legitieme militaire doelwitten” zijn.

“Onze analyse suggereert dan ook dat deze aanvallen niet willekeurig of incidenteel zijn, maar eerder deel uitmaken van een bredere strategie die gericht is op het ontmoedigen van onafhankelijke verslaggeving vanaf de frontlinie,” concluderen de auteurs.

Vanwege de veiligheidsproblemen bij verslaggeving vanuit een oorlogsgebied, gaf 13 procent van de respondenten in een enquête aan dat er een “afname” was in opdrachten naar risicovolle gebieden, wat de manier waarop de oorlog wordt verslagen beïnvloedt.

Het rapport roept op tot juridische maatregelen om misdaden tegen journalisten te vervolgen op “nationale en internationale jurisdicties”, met name het Internationaal Strafhof.