Palestijnen keren terug naar huis in Gaza, maar zonder hun dierbaren

Nieuws| Israel-Palestina Conflict

Palestijnen keren terug naar huis in Gaza, maar zonder hun geliefden. Meer dan 61.700 Palestijnen zijn door Israël gedood in de oorlog in Gaza. Nu keren hun familieleden terug naar huis zonder hen.

Honderdduizenden Palestijnen zijn sinds het begin van de wapenstilstand vorige maand teruggekeerd naar Gaza-Stad en andere delen van Noord-Gaza.

Gaza-Stad, Palestina – Aya Hassouna is dun met een bleek gezicht. Haar ogen zijn rood en haar stem is vol verdriet. Ze had een man, Abdullah, en twee kinderen, de vierjarige Hamza en de tweejarige Raghad. Maar terwijl ze samen met honderden duizenden andere Palestijnen terugkeerde naar Noord-Gaza na maanden van ontheemding in het zuiden van de enclave, reisde ze alleen.

Abdullah, Hamza en Raghad werden gedood bij een Israëlische aanval op 9 augustus, terwijl ze zich voorbereidden op een dagtrip naar het strand, een poging om de dagelijkse verschrikkingen van de oorlog te ontvluchten. Aya beschreef een sterke explosie, rook, en toen haar kinderen dood op de grond lagen met bloed dat uit hun hoofden stroomde. Abdullah, die eerder ingrediënten voor een taart en wat snacks voor het strand was gaan kopen, was ook dood.

“Sinds die tijd probeer ik sterk te zijn. Ik probeer de scheiding te doorstaan,” zei Aya. “Maar alles om me heen herinnert me aan hen.”

Haar reis terug naar de as-Saftawi-buurt van Gaza-Stad vorige week, als onderdeel van de wapenstilstandsovereenkomst tussen Israël en Hamas, had veel van die pijnlijke herinneringen. Abdullah had wanhopig terug naar huis willen gaan. Hij had de kleren die hij zou dragen voor de reis al apart gelegd. Ze nam de outfit van haar man mee op haar lange wandeling naar het noorden, evenals die van haar kinderen. En ze liep, alleen.

“Verdriet vrat aan mijn hart,” zei Aya. “Soms huilde ik. Ik keek naar de gezinnen die samen liepen, een moeder, een vader en hun kinderen. Wat mij betreft, ik was alleen zonder een van hen.”

Aya arriveerde bij het huis van haar familie en herenigde zich met haar moeder, maar ze weet niet hoe lang de reis heeft geduurd. Haar gedachten waren in beslag genomen door de hartverscheurende verliezen die haar nog steeds achtervolgen.

Kort daarna besloot ze te gaan kijken wat er nog over was van haar huis, dat tijdens de oorlog was vernietigd. Terwijl ze door het puin zocht naar oude bezittingen om als herinneringen te bewaren, stelde ze zich voor dat ze op zoek was naar haar verloren geliefden en hen eindelijk weer vond. “Wat kan ik doen? Dit is mijn lot.”

De plichtsgetrouwe zoon

Zo velen van degenen die terugkeren naar het noorden van Gaza hebben dezelfde pijn moeten doorstaan als Aya, terug naar huis, maar zonder hun geliefden. De oorlog van Israël tegen Gaza heeft meer dan 61.700 Palestijnen gedood, waaronder meer dan 17.400 kinderen.

Jawaher Shabeer’s zoon, Walid, was een van de doden. Ze vluchtten samen uit Gaza-Stad aan het begin van de oorlog en verhuisden naar Rafah, in het uiterste zuiden van de Strook. Walid was Jawaher’s oudste zoon. Hij was 26 en “plichtsgetrouw en liefdevol”. Het was die liefde voor zijn moeder en zijn gezin die Walid ertoe bracht de tent van de familie in Rafah aan het einde van Ramadan in april vorig jaar te verlaten, op zoek naar werk om de hongersnoodachtige omstandigheden waarin de familie leefde te verlichten.

“Hij vond werk bij een van zijn vrienden in de buurt van Khan Younis,” zei Jawaher. “Hij beloofde dat hij terug zou komen met okra om te koken.” Maar Walid kwam niet terug. Jawaher werd verteld dat hij door het Israëlische leger in Khan Younis was neergeschoten.

De maand verstreek zwaar op Jawaher’s hart. Ze zegt dat ze het vermogen om te praten verloor. In haar gedachten stelde ze zich Walid voor, in haar verbeelding zijn terugkeer. Jawaher maakte haar eigen terugkeer naar het noorden met de rest van haar familie. Maar voordat ze vertrok, maakte ze nog een laatste stop om Walid’s graf te bezoeken.

“Ik huilde om Walid,” zei Jawaher. “Hoe zou ik terug kunnen gaan zonder hem? Hoe zal ik mijn dochters en kleindochters in Gaza-Stad ontmoeten zonder Walid, die vriendelijke jonge man, die metgezel van mij?”