‘Oorlogszone’: Redenen achter de dodelijke aanval van de Indiase strijdkrachten op Maoïsten
Raipur, Chhattisgarh – De Indiase veiligheidsdiensten hebben een totale oorlog verklaard tegen Maoïstische strijders in de staat Chhattisgarh, terwijl de federale overheid zich richt op het “uitroeien” van langdurige gewapende opstanden in de mineralenrijke tribale regio van het land.
Het Karrigatta-heuvelgebied, dat zich uitstrekt over de staten Chhattisgarh en Telangana, is veranderd in een “oorlogsgebied” met meer dan 10.000 Indiase soldaten die zijn ingezet in de anti-Maoïstische operatie – genaamd “Operatie Zero of Kagar”.
De rechtse Bharatiya Janata Partij (BJP), die zowel de staats- als de centrale regering bestuurt, heeft de veiligheidsoperaties aanzienlijk opgevoerd, waarbij dit jaar minstens 201 Maoïstische rebellen, ook wel bekend als Naxals, zijn gedood.
Minstens 27 rebellen werden vorige week gedood, waaronder de leider van de Maoïsten. In de afgelopen 16 maanden zijn meer dan 400 vermeende Maoïstische rebellen gedood in de staat Chhattisgarh, waar een aanzienlijke populatie Adivasi’s (de oorspronkelijke bewoners of inheemse mensen) woont.
Activisten maken zich echter zorgen: zij beweren dat veel van de gedode individuen onschuldige Adivasi’s zijn. Campagnevoerders en oppositieleiders dringen er bij de overheid op aan om een wapenstilstand te beëindigen en gesprekken te voeren met de Maoïstische rebellen om een oplossing te vinden voor het decennialange probleem.
Volgens officiële cijfers zijn tussen 2000 en 2024 meer dan 11.000 burgers en veiligheidsfunctionarissen gedood in confrontaties met Maoïstische strijders. De veiligheidsdiensten hebben in dezelfde periode minstens 6.160 Maoïstische strijders gedood.
Wie zijn de Maoïsten en waarom vechten ze tegen de Indiase staat? De gewapende opstand in India vond zijn oorsprong in een landelijke opstand in 1967 in het kleine stadje Naxalbari, gelegen in de staat West-Bengalen. Het woord Naxal is afgeleid van de naam van deze stad.
Onder leiding van de communistische leiders Kanu Sanyal, Charu Majumdar en Jungle Santal, pleitte de gewapende opstand voor het aanpakken van de problemen van landloosheid en uitbuiting van de plattelandsarmen door landeigenaren.
De drie leiders richtten op 22 april 1969 de Communistische Partij van India (Marxistisch-Leninistisch) (CPI(ML)) op om een gewapende opstand tegen de Indiase staat te voeren. Zij geloofden dat hun eisen niet zouden worden ingewilligd door het heersende democratische systeem.
De Naxal-rebellen waren ook geïnspireerd door de revolutionaire ideologie van de Chinese leider Mao Zedong. Geïnspireerd door de aanpak van de Chinese communistische partij om de staat te veroveren, voerden zij gedurende tientallen jaren een gewelddadige opstand tegen de Indiase veiligheidsdiensten in het mineralenrijke centrale en oostelijke India.
De staatsoverheid van West-Bengalen, geleid door de Congresleider Siddhartha Shankar Ray, lanceerde een felle campagne om de Naxalite-opstand te onderdrukken.
Heeft de BJP de campagne tegen de Maoïsten geïntensiveerd? De BJP-geleide regering van Chhattisgarh heeft een agressievere houding aangenomen ten opzichte van de Maoïsten vergeleken met de vorige regering onder leiding van de Congrespartij. Tussen 2020 en 2023 werden minstens 141 Maoïsten gedood, terwijl de veiligheidsdiensten na de komst van de BJP aan de macht in 2024 alleen al 223 vermeende Maoïsten gedood zouden hebben.
Minister van Binnenlandse Zaken Amit Shah heeft herhaaldelijk verklaard dat India tegen 31 maart 2026 zeker Naxalvrij zal zijn. De huidige operatie richt zich op de mineralenrijke regio Bastar in Chhattisgarh, waar ongeveer 66.000 veiligheidsfunctionarissen zijn ingezet.
De Indiase regering heeft tienduizenden troepen, waaronder speciaal getrainde commandotroepen, ingezet in de strijd tegen de Maoïsten. De recente operatie, die meer dan 10.000 soldaten omvat, concentreert zich rond de Bastar-regio, die 38.932 vierkante kilometer groot is.
De regering heeft ongeveer 320 beveiligingskampen in Bastar opgezet, waar drie miljoen mensen wonen. De inzet van geavanceerde technologie, zoals drones met hoge definitiecamera’s, heeft de veiligheidsdiensten geholpen bij het monitoren van de activiteiten van de Maoïsten.
Toch beweren lokale dorpelingen dat de veiligheidsdiensten luchtaanvallen hebben uitgevoerd in verschillende delen van Bastar. De veiligheidsdiensten hebben deze beschuldigingen consequent ontkend.
Ondertussen heeft de overheid van voormalig premier Manmohan Singh ook een harde lijn aangenomen tegen de Naxals, waarbij hij Naxalism als de “grootste interne veiligheidsdreiging” voor India bestempelde.
Voeren de veiligheidsdiensten buitengerechtelijke executies uit tegen Adivasi’s? Terwijl de overheid succes claimt in zijn militaire offensief, beschuldigen mensenrechtenorganisaties zoals de People’s Union for Civil Liberties (PUCL) de veiligheidsdiensten van het uitvoeren van valse ontmoetingen of buitengerechtelijke executies.
De PUCL heeft minstens 11 incidenten als valse ontmoetingen geïdentificeerd in de afgelopen anderhalf jaar. De regering heeft deze beschuldigingen ontkend, maar er is geen onafhankelijk onderzoek gedaan naar deze zaken.
Activisten maken zich zorgen over de situatie van de Adivasi-gemeenschappen. Soni Sori, een Adivasi-actieve uit Bastar, vindt dat de overheid het initiatief voor vredesgesprekken moet nemen.
De discussie over de rekrutering van voormalige Maoïsten in de overheidstroepen wordt ook kritisch bekeken. De toenmalige BJP-regering begon Adivasi’s, veelal voormalige Maoïsten, op te nemen in de District Reserve Guard (DRG) met als doel hen in te zetten bij anti-Maoïstische operaties.
De regering heeft echter ook geweigerd om in te gaan op oproepen voor een wapenstilstand. De Maoïsten eisen een wapenstilstand en terugtrekking van paramilitaire troepen als voorwaarden voor gesprekken.
De huidige situatie in Bastar roept vragen op over de rol van de overheid en de noodzaak voor een vreedzaamere benadering van het probleem van de Maoïsten.
