Onderzoek toont aan dat vier wereldwijde beleidsmaatregelen meer dan 90% van het plasticafval en 30% van de bijbehorende koolstofemissies kunnen elimineren tegen 2050

Een recente studie gepubliceerd in Science toont aan dat slechts vier beleidsmaatregelen het probleem van slecht beheerd plastic afval—plastic dat niet gerecycled of op de juiste manier afgevoerd wordt en als vervuiling eindigt—met maar liefst 91% kan verminderen. Daarnaast kunnen deze maatregelen de uitstoot van broeikasgassen gerelateerd aan plastic met een derde verlagen.

De voorgestelde beleidsmaatregelen zijn:

• Vereisen dat nieuwe producten voor 40% uit post-consumer gerecycled plastic bestaan
• De productie van nieuw plastic beperken tot de niveaus van 2020
• Significant investeren in het beheer van plastic afval, zoals stortplaatsen en afvalinzamelingsdiensten
• Een kleine vergoeding invoeren op plastic verpakkingen

Deze beleidsmaatregelen hebben ook klimaatvoordelen, aangezien ze de uitstoot verminderen die gelijkstaat aan het verwijderen van 300 miljoen voertuigen met een verbrandingsmotor van de weg voor één jaar.

De studie, getiteld “Pathways to reduce global plastic waste mismanagement and greenhouse gas emissions by 2050,” uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Californië, Berkeley en de Universiteit van Californië, Santa Barbara, komt op het moment dat er onderhandelingen plaatsvinden in Busan, Zuid-Korea (25 november – 1 december). Delegaties uit meer dan 190 landen worden verwacht om de laatste details van ’s werelds eerste juridisch bindende verdrag tegen plasticvervuiling te bespreken.

Dr. Douglas McCauley, professor aan UC Santa Barbara, zegt: “Dit is het moment. Deze aanstaande onderhandelingen in Busan zijn onze unieke kans om als planeet samen te komen en dit probleem op te lossen. Een van de meest opwindende ontdekkingen in dit onderzoek is dat het daadwerkelijk mogelijk is om plasticvervuiling bijna volledig te beëindigen met dit verdrag. Ik ben voorzichtig optimistisch, maar we kunnen deze unieke kans niet verspillen.”

Als er geen actie wordt ondernomen in Busan, zal het jaarlijkse plasticverbruik tussen 2020 en 2050 met 37% stijgen, en zal de plasticvervuiling in dezelfde periode bijna verdubbelen. Dr. Roland Geyer, professor in industriële ecologie aan de Bren School of Environmental Science & Management, merkt op: “Deze studie toont aan hoe ver we zijn gekomen, niet alleen in het kwantificeren van de verschillende problemen rond plastic, maar ook in het identificeren en evalueren van mogelijke oplossingen.”

Bij het voortzetten van de huidige gang van zaken zou de wereld tussen 2011 en 2050 genoeg afval genereren om Manhattan te bedekken met een berg plastic die tien keer zo hoog is als het Empire State Building.

In een toekomst zonder veranderingen zouden de broeikasgasemissies gerelateerd aan plastic met 37% stijgen van de niveaus in 2020 tot 3,35 gigaton kooldioxide-equivalent in 2050. Dit is gelijk aan bijna 9.000 op aardgas gestookte energiecentrales die gedurende één jaar draaien, of het energieverbruik van meer dan 436 miljoen huizen gedurende één jaar.

Sam Pottinger, senior onderzoeksdatawetenschapper aan het Eric en Wendy Schmidt Center for Data Science and Environment aan UC Berkeley, zegt: “Er zijn meerdere wegen beschikbaar voor de onderhandelaars, maar het vereist ambitie. We hopen dat het verdrag dat we echt willen zien, dat het datagestuurd is. Wanneer het verdrag zijn definitieve conclusie nadert voor ratificatie, willen we dat mensen zich bewust zijn van hoeveel vooruitgang ze daadwerkelijk hebben geboekt, althans volgens de beste wetenschap die we op dit moment beschikbaar hebben.”

Land in het mondiale zuiden zullen de grootste last van de plasticcrisis blijven dragen. Financieringsmechanismen die in het verdrag worden gecreëerd, kunnen broodnodige investeringen in afvalbeheer en recyclinginfrastructuur in deze gebieden stimuleren om plasticvervuiling te verminderen, en zo een belangrijk wereldwijd milieurechtvaardigheidsprobleem helpen oplossen.

Dr. Nivedita Biyani, onderzoeker van Global Plastic Modeling aan het Benioff Ocean Science Laboratory, zegt: “Ik ben optimistisch over een duurzame toekomst. Dit beleid toont aan dat we het minimale mismanaged plastic afval kunnen bereiken als we samen in actie komen. Dit biedt beleidsmakers een nieuw hulpmiddel dat niet voorschrijvend is—ze kunnen verschillende maatregelen combineren zoals zij dat passend achten. Vooruitkijkend denk ik dat een mechanisme voor het verzamelen van gegevens over plasticproductie en -handel een sleutelrol zal spelen. We hebben transparantie in de toeleveringsketen nodig.”

De studie is gebaseerd op inzichten van een door AI ontwikkeld hulpmiddel, ontwikkeld door een team van plasticonderzoekers, datawetenschappers en AI-onderzoekers aan het Benioff Ocean Science Laboratory en de Bren School of Environmental Science & Management aan de Universiteit van Californië, Santa Barbara, en het Eric en Wendy Schmidt Center for Data Science & Environment aan de Universiteit van Californië, Berkeley. Dit hulpmiddel maakt gebruik van machine learning om informatie over bevolkingsgroei en economische trends samen te voegen om de toekomst van plasticproductie, vervuiling en handel te voorspellen.