Onderzoek onthult voetgangersverkeer als verrassende oorzaak van riviervervuiling

Onderzoek onthult dat voetgangersverkeer een verrassende oorzaak van riviervervuiling is

Een pilotstudie heeft aangetoond dat dagelijks voetgangersverkeer—zoals lopen, schoppen of langs afval lopen—onbedoeld afval in rivieren kan duwen, wat een eerder over het hoofd gezien menselijk aspect aan de wereldwijde plasticvervuilingscrisis toevoegt.

Onderzoekers van King’s College London hebben GPS-gemerkte plastic flessen gevolgd tijdens de Oxford tegen Cambridge Bootrace, een evenement met veel voetverkeer langs de Theems. De studie ontdekte dat 5 van de 9 flessen significant bewogen onder invloed van alleen voetverkeer—waarvan er uiteindelijk twee in de rivier belandden.

“Dit is de eerste studie die aantoont dat menselijk voetverkeer, zelfs zonder opzettelijk afval te dumpen, kan bijdragen aan de beweging van afval,” zei hoofdauteur Dr. Randa Kachef. “Het daagt de idee uit dat afval blijft liggen waar het gedropt is.”

De studie, gepubliceerd in Next Research, toonde aan dat flessen gemiddeld 2,4 meter bewogen, met enkele die meer dan 12 meter aflegden. De bewegingspatronen van de flessen kwamen overeen met de richting van de voetgangersstroom, terwijl kalm weer wind of regen als bijdragende factoren uitsloot.

Sommige flessen bereikten de oever of belandden in de Theems, wat suggereert dat alleen voetverkeer kan bijdragen aan watervervuiling. De auteurs pleiten voor een heroverweging van anti-afvalstrategieën. Aangezien afval kan migreren van de oorspronkelijke locatie, kan het zich richten op schoonmaakacties alleen op accumulatiepunten niet effectief zijn.

Ze stellen voor om lage barrières langs de rivieroevers te plaatsen om mobiel afval op te vangen, en de verpakking te herontwerpen—zoals het gebruik van flessen met een vierkante doorsnede—om de rolbaarheid en transporteerbaarheid te verminderen.

Publieke bewustwordingscampagnes die de onbedoelde gevolgen van het negeren of schoppen van afval benadrukken, zouden ook effectief kunnen zijn, zeggen ze.

De bevindingen roepen ethische vragen op over de betrokkenheid van het publiek. “Als het schoppen van een fles deze in de rivier kan sturen, dan deelt iedereen die met afval omgaat—zelfs passief—een zekere verantwoordelijkheid,” zei Dr. Kachef.

De studie plaatst mensen niet alleen als afvaldumpers, maar als “geomorfe agenten”—die actief de beweging van afval door stedelijke landschappen vormgeven.