Onderzoek onthult: Don River in Toronto voert jaarlijks 36.000 kg microplastics naar Lake Ontario

Onderzoek naar plasticvervuiling in de Don Rivier van Toronto

Onderzoekers van de Universiteit van Toronto hebben ontdekt dat de Don Rivier van Toronto elk jaar meer dan 500 miljard microplastics in het Ontariomeer vervoert, wat gelijkstaat aan ongeveer 36.000 kilogram, of het gewicht van 18 auto’s.

De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Philosophical Transactions of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences, toont aan hoe afval van stadsstraten via rivieren naar wetlands, meren en oceanen reist, met uiteindelijk invloed op de gezondheid van ecosystemen stroomafwaarts. Deze bevindingen kunnen helpen bij het verbeteren van wereldwijde modellen die schatten hoeveel afval rivieren naar andere waterlichamen vervoeren en kunnen strategieën informeren om vervuiling te verminderen.

“Op basis van eerdere opruimacties en afvalvolgprojecten verwachtten we veel afval in de Don voor deze studie te vinden, maar we waren geschokt door de aantallen,” zegt de senior auteur van de studie, Chelsea Rochman, een universitair hoofddocent in de afdeling ecologie en evolutionaire biologie aan de Faculteit der Geesteswetenschappen en Natuurwetenschappen. “De hoeveelheid plasticvervuiling is aanzienlijk hoger dan wat we hebben gezien in vergelijkbare rivieren in de VS, zoals de Chicago Rivier in Illinois en de Ipswich Rivier in Massachusetts.”

Microplastics, fragmenten kleiner dan vijf millimeter die afkomstig zijn van afgebroken wegwerplastics, rioolwater, regenwater en wegstof, maakten het grootste deel van het afval uit dat door de rivier stroomde. Ter vergelijking telden de onderzoekers meer dan 20.700 macroplastics—plastic items groter dan vijf millimeter—wat gelijkstaat aan ongeveer 160 kilogram. Plastic boodschappentassen en vochtige doekjes waren de meest voorkomende producten en waren goed voor respectievelijk 20% en 22% van de macroplastics, wat suggereert dat beleid om hun gebruik te beperken de vervuiling kan verminderen.

Onder de meer ongebruikelijke ontdekkingen bevonden zich weggegooide metalen kluizen, die waarschijnlijk van bruggen zijn gedumpt. De studie toonde ook aan dat microplastics waarschijnlijker de Don Rivier verlaten en in het Ontariomeer terechtkomen, terwijl grotere plastic items de neiging hebben vast te blijven zitten in het riviersysteem.

“Rivieren zijn niet alleen kanalen die afval naar onze meren en oceanen vervoeren; ze zijn ook habitats waar zoogdieren, vissen en insecten direct worden blootgesteld aan plastics,” zegt Jacob Haney, een Ph.D.-student in het Rochman Lab en de hoofdauteur van de studie. “Deze blootstelling kan het voeden, groeien en overleven verstoren, met gevolgen voor de hulpbronnen waarop mensen vertrouwen, zoals schoon water, voedsel en recreatie.”

Als de meest verstedelijkte stroomgebied van Canada is de Don Rivier een belangrijke case study voor het begrijpen van de bijdrage van rivieren aan plasticvervuiling. Om te begrijpen hoe plastics door het riviersysteem bewegen, meet het onderzoeksteam plasticconcentraties voor, tijdens en na stormen op vier locaties: nabij de riviermond waar deze in het Ontariomeer uitmondt, in het midden van de rivier en in twee kleinere beken die erin uitmonden.

Stormen zijn bekend om sediment, voedingsstoffen en verontreinigingen naar rivieren te vervoeren, maar de studie vond dat ze ook grote hoeveelheden plasticafval transporteren. Tijdens stormen verlaat dezelfde hoeveelheid plastic die de rivier binnenkomt ook de rivier met de verhoogde waterstroom. Dit toont aan dat stadsstraten een constante bron van plastic zijn—wat suggereert dat als we de kraan van vervuiling dichtdraaien, de rivier in de loop van de tijd van nature kan herstellen.

De onderzoekers zeggen dat het verminderen van het gebruik van wegwerplastics een significante impact heeft op het voorkomen van afval dat in rivieren en andere aquatische ecosystemen belandt. In Toronto zouden beleidsmaatregelen die gericht zijn op het beperken van het gebruik van plastic boodschappentassen en vochtige doekjes de plasticvervuiling in waterwegen met maar liefst 42% kunnen verminderen.

Ze bevelen ook de installatie van vangnetten op regenafvoeren aan, maatregelen om te voorkomen dat afval lekt uit afvalinzamelingsvoertuigen en -bakken, en strengere handhaving van anti-dumpregels. Op individueel niveau moedigt het onderzoeksteam de juiste afvalverwerking aan: bijvoorbeeld vochtige doekjes in de vuilnisbak gooien in plaats van ze door het toilet te spoelen. Ze moedigen ook mensen aan om deel te nemen aan gemeenschapsopruimacties, zoals die georganiseerd door het U of T Trash Team—een organisatie voor gemeenschapsbetrokkenheid mede opgericht door Rochman—of lokale liefdadigheidsinstelling Don’t Mess with the Don.

“Om de impact van plasticvervuiling te verminderen, moeten we eerst weten waar het vandaan komt en hoe het door het milieu reist,” zegt Haney. “Neem vochtige doekjes, een van de grootste boosdoeners die we vonden: van de beslissing om ze te kopen en te gebruiken, tot hoe ze worden weggegooid en waar ze eindigen. Individuele keuzes en gerichte lokale beleidsmaatregelen kunnen een wezenlijk verschil maken in het verminderen van plasticvervuiling.”