De impact van dieetveranderingen op milieu en voedselzekerheid

Het verschil tussen de cumulatieve druk per hoofd van de bevolking bij productie (gevulde symbolen) en consumptie (open symbolen) per voedingscategorie voor inkomensgroepen van landen in de WB voor hun basisdiëten. Lage-inkomenslanden consumeren hogere druk per hoofd van de bevolking voor granen in hun basisdiëten vergeleken met wat ze produceren, terwijl het omgekeerde waar is voor hoge-inkomenslanden.

Het verduurzamen van onze diëten kan een krachtige manier zijn voor ieder van ons om zowel de klimaatverandering als de wereldwijde voedselonzekerheid aan te pakken. Echter, zulke aanpassingen op de grote schaal die nodig is voor wereldwijde impact kan een delicate kwestie zijn.

“Veranderingen in de voedselvraag in één deel van de wereld kunnen cascaderende milieu- en welzijnseffecten hebben voor mensen over de hele wereld,” zei Joe DeCesaro, data-analist bij het National Center for Ecological Analysis & Synthesis (NCEAS) van UC Santa Barbara. Ondanks de schijnbaar ontmoedigende complexiteit van het wereldwijde voedselsysteem, zijn wereldwijde dieetverschuivingen noodzakelijk om een gezonde bevolking en planeet te waarborgen. Om wat onzekerheid rondom zo’n ambitieuze maar noodzakelijke onderneming weg te nemen, hebben DeCesaro en een internationale samenwerking van onderzoekers geprobeerd te begrijpen waar en hoe deze milieu-invloeden zich kunnen voordoen binnen hypothetische wereldwijde verschuivingen naar elk van de vier soorten diëten: Indiaas, Mediterraan, EAT-Lancet (voornamelijk plantaardig, “flexitarisch”) en gemiddelde door de overheid aanbevolen voedselgebaseerde voedingsrichtlijnen (FBDG’s).

Welke van de vier is het meest voordelig? Het Indische dieet, met een geschatte vermindering van 20,9% in wereldwijde milieu-invloed op basis van voedselproductie. Het minst voordelige dieet? FBDG’s, met een potentiële wereldwijde stijging van 35,2% in milieu-invloed.

Voedselstromen volgen

Volgens de studie is het wereldwijde voedselsysteem een van de grootste drijfveren van milieuwijzigingen, goed voor ongeveer een derde van de wereldwijde broeikasgasemissies en het gebruik van meer dan 70% van de zoetwaterbronnen, bovenop het aantasten en verstoren van land voor landbouw en het bijdragen aan de meeste nutriëntenvervuiling in waterwegen en kustwateren.

Om deze redenen kan het overgaan naar een duurzamer dieet – eentje dat zich verwijdert van hulpbronneneisende voedingsmiddelen zoals rood vlees – de druk op het milieu verlichten, met het bijkomende voordeel dat het gezonder is, vooral wanneer het dieet ook inhoudt dat geraffineerde suikers en zetmeel worden verminderd en voedingsrijke voedingsmiddelen zoals groenten en peulvruchten worden verhoogd.

Maar dat is slechts een deel van de oplossing, zeggen de onderzoekers. “We wilden weten wie daadwerkelijk de veranderingen van de voedselproductie zou voelen als deze verschuivingen plaatsvinden,” zei Ben Halpern, directeur van NCEAS en co-auteur van de studie. Wat nog niet goed begrepen is, is hoe milieu-invloeden zich kunnen verplaatsen, of dat er nieuwe kunnen ontstaan door een grootschalige verschuiving in dieet, vooral gezien het feit dat voedsel vaak in het ene deel van de wereld wordt geproduceerd en in een ander deel van de wereld wordt gegeten.

“Het onderzoek was oorspronkelijk gemotiveerd door de vraag: Wiens consumptie genereert de druk van voedselproductie die door mensen en plaatsen over de hele wereld wordt gevoeld?” zei DeCesaro. “Betaalt de arme landen de milieukosten van het produceren van voedsel met hoge druk dat door rijkere landen wordt gegeten, of vice versa? Onze methoden stellen ons in staat om veranderingen in milieu-invloeden van de producent naar de consument, en vice versa, in een gestandaardiseerd formaat over vier drukvormen te volgen. Ons werk is vrij nieuw in dit gebied.”

Met behulp van beschikbare gegevens over verschillende factoren, waaronder gemiddelde diëten van landen, handelsstromen en de wereldwijde milieu-invloeden van voedselproductie, konden de onderzoekers met een hoge mate van precisie de veranderingen in milieu-invloed in kaart brengen die zouden optreden bij een wereldwijde verschuiving naar elk van de vier soorten diëten: het voornamelijk vegetarische Indiase dieet, de plantaardige Mediterraan en EAT-Lancet diëten, en de gemiddelde door de overheid aanbevolen voedingsrichtlijnen.

“We vonden dat deze vier dieetscenario’s ons een goede variatie van dieettypes gaven, van laag vlees tot hogere hoeveelheden vlees en zuivel, terwijl ze ook cultureel relevant blijven,” merkte DeCesaro op. “Het Indiase dieet en de FBDG’s zijn direct afkomstig van overheidsaanbevelingen, de Mediterraan wordt veel besproken om zijn gezondheidsvoordelen, en het EAT-Lancet dieet is ontwikkeld door deskundigen op het gebied.”

De onderzoekers ontdekten dat verschuivingen naar drie van de vier onderzochte diëten – alle behalve de FBDG’s – resulteerden in verminderingen van de wereldwijde cumulatieve druk. Het Indiase dieet presteerde bijzonder goed van de duurzame populaire diëten, grotendeels vanwege het verschil in consumptie van rood vlees – het Indiase dieet raadt geen rood vlees aan, terwijl de FBDG’s doorgaans meer rood vlees aanbevelen dan landen al consumeren.

Volgens de studie zouden wereldwijde verminderingen in druk voornamelijk komen van dieetverschuivingen in hogere-inkomenslanden. “De gemiddelde huidige diëten van hogere-inkomenslanden hebben hogere consumptiehoeveelheden van de meeste voedselcategorieën dan de aanbevolen hoeveelheden in onze dieetscenario’s,” zei DeCesaro. “In wezen consumeren deze landen te veel, vergeleken met de aanbevelingen van de dieetscenario’s, terwijl lage-inkomenslanden gemiddeld onderconsumptie vertonen in deze categorieën.”

Bovendien, als de wereld zou overstappen naar meer duurzame, plantaardige diëten, zouden lage-inkomenslanden een stijging van hun milieu-invloeden met betrekking tot voedselproductie zien, zei DeCesaro, “maar dat is voornamelijk te wijten aan de dieetscenario’s die meer van hun dagelijkse behoeften dekken.”

Om de doelen van voedselzekerheid en gelijke toegang tot voldoende voeding voor deze landen te waarborgen, roepen de auteurs op tot steun van rijkere landen via toegang tot import van efficiënt geproduceerde voedingsmiddelen, economische ontwikkeling waar het de voedingsgezondheid kan verbeteren en de milieu-invloeden van voedselproductie kan verminderen, en door innovatie en kennisdeling van efficiënte en milieuvriendelijke voedselproductiepraktijken.

“Het delen van duurzame landbouwpraktijken zal helpen om eventuele stijgingen in druk als gevolg van dieetverschuivingen te verminderen,” zei DeCesaro. Voortbouwend op deze lijn, werken de onderzoekers momenteel aan een directe analyse van de huidige voedselhandelspatronen en de daaropvolgende milieu-invloeden die daarmee gepaard gaan, zonder dieetverschuivingen.

“Een grote boodschap uit ons werk,” vatte Halpern samen, “is dat de beslissingen die we nemen over wat we eten belangrijk zijn voor het verminderen van onze ecologische voetafdruk, maar andere mensen kunnen de prijs betalen voor die beslissingen.”