Onderzoek betwist recente beweringen over snelle ‘groening’ van Antarctica

Een nieuw onderzoek daagt recente claims uit over dramatische “vergroening” in Antarctica en hoe dit in strijd is met tientallen jaren aan ecologische kennis uit het veld. Het nieuwe opinieartikel, “Is Antarctica Greening?”, gepubliceerd in Global Change Biology, reageert rechtstreeks op recente hoogprofielstudies die ongekende ecologische transformaties op basis van remote sensing-gegevens hebben beweerd.

De kritiek betwist bevindingen die een veertienvoudige toename van de vegetatie in de afgelopen decennia suggereren en roept op tot heroverweging van vegetatietrends na een satellietstudie uit 2024. Professor Peter Convey van de British Antarctic Survey (BAS) was een van de co-auteurs van deze kritiek. BAS nam deel aan deze internationale onderzoeks samenwerking die misinterpretaties van Antarctica’s vegetatietrends uitdaagt en pleit voor nauwkeuriger wetenschappelijke analyse die gebaseerd is op biologische realiteit in plaats van potentieel misleidende satellietgegevens.

Hoewel planten in de Arctische gebieden groeien door klimaatverandering, is het plantenleven in Antarctica heel anders. Het bestaat voornamelijk uit korstmossen, algen, mossen en eenvoudige bacteriën die extreem langzaam groeien—slechts millimeters per jaar. Deze organismen veranderen van kleur wanneer ze nat of droog zijn, wat het moeilijk maakt om satellietbeelden correct te interpreteren. Het artikel wijst erop dat claims over Antarctica die snel groener wordt, niet overeenkomen met wat wetenschappers decennialang op de grond hebben waargenomen.

Het artikel toont foto’s en dronebeelden die bijna geen nieuwe plantengroei onthullen in gebieden die sommige beweren veel groener te worden. De auteurs waarschuwen dat zonder te controleren wat er daadwerkelijk op de grond gebeurt en het begrijpen van de lokale omgeving, satellietmetingen—Normalized Difference Vegetation Index (NDVI)—tot verkeerde conclusies kunnen leiden. Deze fouten kunnen zowel beleidsmakers als het publiek misleiden.

Belangrijkste bevindingen van het artikel zijn onder andere:

• Waargenomen veranderingen in groenheid worden waarschijnlijk gedreven door ephemerale algen, zeewierafzetting of sneeuwsmelt-dynamiek—niet door echte vegetatiegroei.
• De biologische groeisnelheden van de Antarctische flora zijn te langzaam om de gerapporteerde uitbreiding te ondersteunen.
• Een gebrek aan betrouwbare historische beelden en onvoldoende grondtruthing ondermijnt de betrouwbaarheid van trends.

De auteurs pleiten voor een paradigmaverschuiving: het verleggen van de aandacht van sensationele “vergroening” verhalen naar een meer genuanceerd, biologisch realistisch begrip van de terrestrische ecosystemen van Antarctica.