Onderhandelaars COP29 streven naar klimaatinvesteringsakkoord naarmate deadline nadert

De Verenigde Naties Klimaatconferentie COP 29 vindt plaats in Bakoe, Azerbeidzjan.

Terwijl de tijd verstrijkt, zijn onderhandelaars op de jaarlijkse klimaattop van de Verenigde Naties teruggekeerd naar de uitdaging om een overeenkomst te vinden die veel meer geld voor ontwikkelingslanden beschikbaar stelt dan de rijkere landen tot nu toe bereid zijn te betalen. Kwetsbare landen zijn op zoek naar $1,3 biljoen om de schade door klimaatverandering aan te pakken en zich aan deze veranderingen aan te passen, inclusief de ontwikkeling van hun eigen schone energiesystemen.

Deskundigen zijn het erover eens dat er ten minste $1 biljoen nodig is, maar beide bedragen zijn veel hoger dan wat de ontwikkelde wereld tot nu toe heeft aangeboden. Met nog twee dagen te gaan om de impasse tijdens de VN-onderhandelingen in Azerbeidzjan te doorbreken, hebben rijke landen nog steeds niet onthuld hoeveel zij bereid zijn te geven aan de ontwikkelingslanden in de strijd tegen klimaatverandering.

“We hebben een cijfer nodig,” zei Adonia Ayebare, voorzitter van de G77+China-groep van ontwikkelingslanden. “Dan volgt de rest. Maar we hebben een hoofdcijfer nodig,” vertelde de Ugandese onderhandelaar woensdag aan verslaggevers.

Onderhandelaars bespreken drie belangrijke componenten van de kwestie: hoe groot de bedragen zijn, hoeveel subsidies of leningen in totaal moeten zijn, en wie bijdraagt. Tijdens een sessie waarin onderhandelaars hun voortgang op woensdag deelden, zei Chris Bowen, de Australische minister van Klimaatverandering en Energie, dat hij verschillende voorstellen heeft gehoord over hoeveel geld er in de pot zou moeten zitten.

Naast de $1,3 biljoen die door ontwikkelingslanden is voorgesteld, zijn er bedragen van $900 miljard, $600 miljard en $440 miljard genoemd, aldus Bowen.

Diego Pacheco Balanza, de voorzitter van de Like-Minded Group, zei dat de groep ook een bedrag van $200 miljard hoorde in de onderhandelingsgangen. “Dat is niet genoeg,” zei hij. “Ontwikkelde landen, waarvan het hun wettelijke verplichting is om financiering te bieden, blijven hun verantwoordelijkheid verschuiven naar ontwikkelingslanden,” voegde Pacheco Balanza toe.

Ontwikkelingslanden beweren dat rijke historische vervuilers de plicht hebben om te helpen en willen ook dat de meerderheid van de nieuwe financieringsdoelstelling onder onderhandelingen bestaat uit publieke subsidies van overheden – niet uit leningen of privé-kapitaal.

Sommige van degenen die verantwoordelijk zijn voor klimaatfinanciering, waaronder de Europese Unie en de Verenigde Staten, geven aan dat ze hun kaarten niet kunnen tonen totdat ze weten waar ze mee instemmen. Er is ook een eis dat opkomende economieën zoals China en Saoedi-Arabië, die rijk zijn geworden maar nog steeds als ontwikkelingslanden worden geclassificeerd, ook moeten bijdragen.

Hoewel de gesprekken al meer dan een week in cirkels draaien, wordt verwacht dat er in de vroege uurtjes van donderdag een ingekorte conceptversie zal worden gepresenteerd, wat zorgt voor een slapeloze nacht voor de onderhandelaars. “Ik weet zeker dat we nog lange dagen en uren voor ons hebben… Dit wordt een steile klim,” vertelde de Europese klimaatspecial envoy Wopke Hoekstra aan verslaggevers. Hij voegde eraan toe: “Het is belangrijk om eerst de elementen te bepalen, zodat je een geïnformeerd gesprek kunt voeren over wat een ambitieus en ook realistisch cijfer zou kunnen zijn.”

De hoofdmotiverende onderhandelaar van de gastland Azerbeidzjan, Yalchin Rafiyev, drong er bij de landen op aan om “de vaart erin te houden”. “Laten we de geest van samenwerking, compromis en vastberadenheid omarmen om ervoor te zorgen dat we deze conferentie verlaten met resultaten die een echt verschil maken,” zei Rafiyev.