NOAA-onderzoek voorspelt toename van actieve Atlantische orkaanseizoenen

Ruimtelijke verdeling van de geprojecteerde veranderingen in tropische cycloonactiviteit. Veranderingen in de trackdichtheid (boven) en genesislocatie (onder) per 5° latitude-longitude box per jaar vanuit de HighResMIP simulaties, gemeten door de verschillen tussen de geprojecteerde periode (2020–2049) en de waargenomen periode (1970–2019).

Tropische cyclonen behoren tot de dodelijkste en kostbaarste natuurrampen die elk jaar de Verenigde Staten en veel andere landen treffen. Dit heeft de wetenschappelijke gemeenschap ertoe aangezet om prioriteit te geven aan het verbeteren van de voorspelling van tropische cyclonen en het begrip van hoe de activiteit van tropische cyclonen is veranderd en in de toekomst zal veranderen.

In een nieuwe studie, gepubliceerd in Science Advances, projecteren NOAA en partneronderzoekers een toename van de variabiliteit van de activiteit van tropische cyclonen in de Atlantische Oceaan. Dit leidt tot zowel meer actieve als inactieve orkaanseizoenen en minder seizoenen die dicht bij normaal zijn.

De studie onderzoekt hoe de frequentie en de geaccumuleerde cycloonenergie (ACE) in de Noord-Atlantische Oceaan in de toekomst zou kunnen veranderen. ACE is de maat voor de totale seizoensactiviteit die door NOAA-wetenschappers wordt gebruikt om naar verleden en toekomstige veranderingen in de activiteit van tropische cyclonen te kijken, met de focus op veranderingen die zich over twee of meer jaren voordoen en de impact van een veranderend klimaat. Onderzoekers onderzoeken waarom er de afgelopen jaren zoveel actieve seizoenen zijn geweest.

De resultaten tonen aan dat zowel ongewoon actieve als inactieve orkaanseizoenen sinds de jaren ’90 gebruikelijker zijn geworden. Computermodellen voorspellen dat tegen het midden van deze eeuw de variabiliteit met nog eens 36% kan toenemen, met de grootste stijging die wordt verwacht in het centrale tropische deel van de Noord-Atlantische Oceaan, waar tropische stormen en orkanen het vaakst ontstaan.

Deze veranderingen zijn gekoppeld aan verschuivingen in windpatronen en oceaantemperaturen. Voor de vorming van een tropische cycloon moeten verschillende atmosferische en oceaancondities worden vervuld: een bestaande weersverstoring, warme oceaanwateren (hoger dan 26°C), onweersactiviteit, en lage verticale windschering. Hogere windschering kan de ontwikkeling van een orkaan belemmeren.

Veranderingen in verticale windschering en atmosferische stabiliteit, veroorzaakt door verschillen in oceaantemperaturen tussen de Stille en Atlantische Oceaan, zijn verantwoordelijk voor de verschuiving in variabiliteit. Deze veranderingen worden in de toekomst steeds duidelijker, wat de variabiliteit in Atlantische orkaanseizoenen verder zal intensiveren.

“De historische variabiliteit van jaar tot jaar in orkaanseizoenen is veel groter dan enige geprojecteerde toekomstige trends in orkaanactiviteit,” zegt Hosmay Lopez, Ph.D., oceanograaf bij NOAA en hoofdauteur van de nieuwe studie. “Hoewel de wetenschappelijke consensus is dat er in de toekomst een vermindering van twee stormen per jaar zal zijn, toonde het aantal genoemde stormen in de Noord-Atlantische Oceaan veel grotere schommelingen, variërend van 28 stormen in 2005 tot acht in 2014.”

“Ondanks deze grote fluctuaties van jaar tot jaar worden toekomstige veranderingen in de interjaarlijkse variabiliteit van orkaanactiviteit zelden in detail onderzocht, wat leidt tot aanzienlijke onzekerheid in toekomstige prognoses en gevolgen. Daarom is er een dringende behoefte om niet alleen de gemiddelde veranderingen in activiteit beter te begrijpen, maar ook de veranderingen in interjaarlijkse variabiliteit.”

De studie heeft ook aangetoond dat hoewel het totale aantal orkanen in een gegeven seizoen, gemiddeld over vele jaren, niet veel zal veranderen, de kans op extreem actieve seizoenen zal toenemen door een verwachte stijging van de variaties van jaar tot jaar.

Een versterkte variatie zal het aantal inactieve en actieve seizoenen verhogen ten koste van een vermindering van het aantal seizoenen dat dicht bij normaal ligt. Opmerking: de seizoensgebonden orkaansverwachting die momenteel door NOAA en anderen wordt uitgegeven, is gebaseerd op tercielcategorieën (d.w.z. boven normaal, normaal en onder normaal).

Grotere schommelingen van jaar tot jaar tussen drukke en rustige orkaanseizoenen in de Noord-Atlantische Oceaan vormen aanzienlijke uitdagingen voor voorspellers en noodbesluitvormers. De variabiliteit van het ene seizoen naar het andere maakt het voor wetenschappers moeilijker om de ernst van een bepaald orkaanseizoen te voorspellen.

Bovendien creëert de onvoorspelbaarheid van actieve versus inactieve seizoenen uitdagingen voor rampenvoorbereiding en -respons, aangezien sommige seizoenen extreem gevaarlijk zullen zijn terwijl andere relatief rustig zullen zijn. Dit betekent dat gemeenschappen in orkaangevoelige gebieden zich moeten aanpassen aan seizoenen die de mogelijkheid hebben extreem actief te zijn, zoals we zagen in 2005 en 2020.