Nieuwe tragedie in de Middellandse Zee: Waarom sterven er Pakistani?
Waarom sterven Pakistanen in nieuwe tragedie in de Middellandse Zee?
Onlangs zijn bijna 50 mensen, waaronder ten minste 43 Pakistanen, vermeld als dood of vermist nabij de kust van Marokko. Dit komt op een moment dat Pakistanen, waaronder sommige met financiële stabiliteit, een gevaarlijke nieuwe route naar Europa kiezen, met verschrikkelijke gevolgen.
Rehan Aslam, een 34-jarige man en vader van drie kinderen, verkocht zijn auto om een agent te betalen die hem zou helpen zijn leven in het Pakistaanse dorp Jora achter te laten. Hij had hoop op een betere toekomst in Europa, maar bereikte zijn bestemming nooit.
Op 2 januari vertrok Rehan samen met 85 anderen op een passagiersboot vanuit Mauritanië, op weg naar de Canarische Eilanden. Het schip raakte meer dan 13 dagen op zee vast en werd uiteindelijk gered door de Marokkaanse autoriteiten, maar slechts 36 mensen overleefden de tragedie.
De Pakistanse ambassade bevestigde dat van de 65 Pakistanen aan boord, 43 overleden waren, waaronder Rehan. De families van de slachtoffers blijven met talloze vragen achter. Hoe zijn de mensen op de boot gestorven? Waarom kozen ze voor deze ongewone route naar Europa?
Deze tragedie volgt op andere fatale incidenten in de Middellandse Zee, waarbij honderden levens verloren gingen. In juni 2023 verging een vissersschip, de Adriana, waarbij meer dan 700 mensen omkwamen, waaronder bijna 300 Pakistanen.
Volgens de Pakistanse autoriteiten zijn er meldingen dat de slachtoffers op hun reis zijn aangevallen door piraten, die hen hebben beroofd en mishandeld. Dit heeft geleid tot een onderzoek naar de omstandigheden van de ramp.
Ondanks dat Punjab een van de meest vruchtbare regio’s van Pakistan is, blijven veel inwoners op zoek naar betere kansen in Europa. Sinds 2009 zijn bijna 150.000 onregelmatige migranten vanuit Pakistan naar Europa gereisd via land- en zeeverbindingen.
De huidige situatie toont aan dat, ondanks de gevaarlijke omstandigheden, mensen nog steeds bereid zijn om hun leven op het spel te zetten voor een beter bestaan. De aantrekkingskracht van Europa en de verhalen van succes uit hun gemeenschap drijven hen naar deze riskante keuzes.
Zoals Aslam opmerkt, de sociale druk en het verlangen naar een beter leven zijn sterke motieven voor veel gezinnen. Ondanks hun financiële stabiliteit, voelen ze de drang om te migreren, aangemoedigd door de verhalen van anderen die het hebben gemaakt.
Deze tragedieën zijn een schrijnende herinnering aan de risico’s die migranten nemen in de hoop op een beter leven, en de noodzaak voor betere oplossingen en bescherming voor degenen die op zoek zijn naar veiligheid en kansen.
