Nieuwe Paddington-film bevordert boodschap van ‘vriendelijkheid’ naar asielzoekers

Dit weekend keert Paddington Bear terug in de bioscopen met zijn derde film in 10 jaar. Ben Whishaw, de acteur die de marmelade-liefhebbende beer zijn stem geeft, zegt dat hij “geen idee had” dat het personage zo’n gouden ei voor de Britse filmindustrie zou blijken te zijn. Hij voegde eraan toe: “Ik had geen idee dat het zo’n grote zaak voor zoveel mensen zou worden.”

Tot nu toe zijn er meer dan 35 miljoen exemplaren van Michael Bond’s Paddington Bear boeken verkocht. In het afgelopen decennium is Paddington veel meer geworden dan alleen een personage voor kinderen; hij heeft films, een tv-serie en merchandise voortgebracht, en hij heeft zelfs thee gedronken met de overleden koningin. Daarnaast is er een nieuwe live-ervaring in London County Hall waar hij tot leven is gebracht. Hoewel hij vaak wordt gezien als een typisch Brits personage, is hij ook een van de meest prominente asielzoekers.

Paddington kreeg een Britse naam van de familie die hem onderdak bood in Windsor Gardens, een illegale immigrant die toegeeft dat hij zich op een boot heeft verstopt. In 1958, enkele maanden voordat het allereerste boek werd gepubliceerd, vond in Notting Hill – waar de boeken zich afspelen – een van de ergste rassenrellen van Groot-Brittannië plaats. De release van de nieuwste film volgt op een zomer van gewelddadige menigten die hotels aanvielen waar migranten verbleven, en met immigratie als een modern politiek spel.

Over de blijvende populariteit van het personage in deze tijd, zegt Whishaw: “Ik vind het gewoon prachtig dat het spreekt over iets dat vriendelijkheid, respect, beleefdheid en medeleven voor mensen die buitenstaanders of kwetsbaar zijn bevordert.” Ondanks sommige van de discours die er zijn, denk ik dat veel mensen ongelooflijk gastvrij, empathisch en vriendelijk zijn.”

Professor Angela Smith van de Universiteit van Sunderland heeft dit onderwerp uitgebreid bestudeerd en publiceerde een onderzoeksartikel getiteld “Paddington Bear: A Case Study Of Immigration And Otherness.” “Ik ben in Sunderland,” legde ze uit, “dit is waar een van de rellen in de zomer plaatsvond.” “Er valt veel te zeggen voor tolerantie en de wens om inclusief te zijn, dan we misschien uit bepaalde ideeën van de extreem-rechten zouden opmaken.”

Prof. Smith zegt dat de genialiteit van de boeken ligt in hoe lezers “de wereld door de ogen van Paddington zien.” “Hij heeft deze dubbele identiteit van anders zijn, maar ook een onderdeel van onze cultuur, en ik denk dat dat hem toegankelijk maakt voor zoveel mensen,” voegt ze eraan toe. “Het is alsof we Groot-Brittannië en de Britse cultuur vanuit het perspectief van een buitenstaander zien… hij biedt ons inzicht in onszelf als land.”

Voor de derde film, die zich afspeelt in Paddington’s geboorteland, het donkerste Peru, heeft het Ministerie van Binnenlandse Zaken de beer een replica-paspoort verstrekt zodat hij kan reizen. Filmmaker Dougal Director geeft toe dat hij enigszins verrast was dat de foto, waarop de beer het fotohokje aan het scherm liket, werd goedgekeurd. “Ik was vooral verrast dat ze die foto goedkeurden omdat ik niet zeker weet of dat binnen de richtlijnen viel… maar dat was de beste die we van hem konden krijgen, dus…”

Hoewel Hugh Grant de opvallende ster was van de vorige film, geeft Olivia Colman deze keer haar A-lijst geloofwaardigheid aan het plot – ze is gecast als een non. Maar in werkelijkheid zegt ze dat ze deze rol voor haar kinderen heeft aangenomen. “Mijn jongste is negen en ze was zo opgewonden toen ik zei dat ik in Paddington zou spelen, dus ik ben erg enthousiast dat ze het gaat zien.” Paddington In Peru draait nu in de bioscopen.