Museumexemplaren onthullen nieuwe inzichten in de geschiedenis van vervuiling
Historische vogelsamples uit een museumcollectie.
Een nieuwe studie benadrukt een verrassende manier om verontreinigingstrends over eeuwen te volgen: bewaarde planten en dieren in natuurhistorische musea over de hele wereld. Volgens Shane DuBay, een onderzoeker aan de Universiteit van Texas in Arlington, bevatten deze specimens waardevolle milieugegevens die wetenschappers kunnen helpen bij het reconstrueren van verontreinigingstrends die meer dan 200 jaar beslaan.
“We missen vaak de historische gegevens over verontreiniging die nodig zijn om de verbanden tussen milieuschade en langetermijneffecten op de gezondheid, zoals kanker, astma, cognitieve stoornissen en vroeggeboorte, te begrijpen,” zegt Dr. DuBay, assistent-professor biologie aan UT Arlington en hoofdauteur van de studie die is gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences. “Door gebruik te maken van museumexemplaren kunnen we milieomstandigheden van meer dan een eeuw geleden reconstrueren en beoordelen hoe verontreiniging verschillende gemeenschappen heeft beïnvloed.”
De studie suggereert dat museumcollecties als milieuarchieven fungeren, die sporen van verontreinigende stoffen uit de tijd en plaats waar de organismen leefden, bewaren. Door vogelveren, visweefsels en andere biologische materialen te onderzoeken, kunnen onderzoekers metalen, luchtdeeltjes en andere verontreinigende stoffen detecteren die zijn ontstaan lang voordat formele milieutoezichtsystemen bestonden.
Een opvallend voorbeeld uit de studie vergelijkt twee veldmus specimens die 90 jaar uit elkaar zijn verzameld, in 1906 en 1996, in de U.S. Manufacturing Belt—ook wel bekend als de Rust Belt—een regio met historisch zware industriële activiteiten. Het specimen uit 1906 was bedekt met zwarte koolstofdeeltjes afkomstig van kolenverbranding, terwijl de 1996 mus geen dergelijke afzettingen vertoonde. Dit zichtbare verschil toont aan hoe de niveaus van verontreiniging in de loop van de tijd kunnen veranderen.
Naast het volgen van verontreinigingstrends kan historische vervuilingsdata ook bijdragen aan een beter begrip van de langetermijneffecten van het milieu op de menselijke gezondheid. Door de niveaus van verontreinigende stoffen in bewaarde specimens te vergelijken met medische en demografische gegevens, kunnen wetenschappers inzicht krijgen in blootstellingsrisico’s over verschillende tijdperken en locaties.
“We hebben altijd hiaten gehad in historische gegevens over verontreiniging,” zegt DuBay, wiens co-auteurs onderzoekers van de Universiteit van Michigan, Universiteit van Chicago, Universiteit van Wisconsin–Stevens Point en Yale Universiteit zijn. “Deze specimens bieden een nieuwe manier om die hiaten op te vullen en beter te begrijpen hoe verontreinigende stoffen in het milieu aanhouden.”
Hoewel deze specimens nieuwe wegen openen voor milieonderzoek, blijven er uitdagingen bestaan. Natuurhistorische specimens zijn vaak verzameld voor verschillende doeleinden, wat betekent dat ze niet altijd consistente geografische dekking bieden. Bovendien kan het meten van verontreiniging in deze specimens geavanceerde technieken vereisen, waarvan sommige destructief voor de monsters kunnen zijn.
Ondanks deze obstakels benadrukken de auteurs dat museumcollecties onbenut potentieel hebben voor milieustudies. Het uitbreiden van onderzoeksinspanningen en het bevorderen van interdisciplinaire samenwerking kan waardevolle inzichten opleveren in de historische voetafdruk van verontreiniging—en de langetermijneffecten ervan op ecosystemen en de menselijke gezondheid.
“Deze studie benadrukt het belang van natuurhistorische collecties—niet alleen voor het begrijpen van biodiversiteit, maar ook voor het onderzoeken van milieuwijzigingen in de loop van de tijd,” voegde DuBay toe. “Door deze specimens te bestuderen, kunnen we ons begrip van verontreinigingstrends en hun bredere impact verbeteren.”
