Menselijke impact op de oceaan zal tegen 2050 verdubbelen, waarschuwen wetenschappers

De oceanen onder druk door klimaatverandering

De zeeën hebben eeuwenlang het menselijk leven ondersteund, maar een nieuwe studie van UC Santa Barbara toont aan dat stijgende klimaat- en menselijke druk de oceanen richting een gevaarlijke drempel duwen.

Uitgestrekt en krachtig, de oceanen lijken eindeloos in hun overvloed en ongevoelig voor verstoringen. Millennia lang hebben mensen hun leven, levensonderhoud en levensstijl ondersteund met de oceaan, vertrouwend op de diverse ecosystemen voor voedsel en materiaal, maar ook voor recreatie, handel, welzijn en toerisme. Desondanks is de toekomst van onze oceanen zorgwekkend, volgens onderzoekers van het National Center for Ecological Analysis and Synthesis (NCEAS) van UCSB.

“Onze cumulatieve impact op de oceanen, die al aanzienlijk is, zal tegen 2050 verdubbelen – in slechts 25 jaar,” zegt mariene ecoloog en NCEAS-directeur Ben Halpern, die de inspanning leidde om de toekomstige staat van mariene omgevingen te voorspellen terwijl ze gebogen worden onder de gecombineerde druk van menselijke activiteiten, waaronder oceaanverwarming, verlies van visbiomassa, zeespiegelstijging, verzuring en nutriëntvervuiling, onder andere invloeden.

“Het is ontmoedigend. En het is onverwacht, niet omdat de impact zal toenemen – dat is niet verrassend – maar omdat ze zo veel, zo snel zullen toenemen.”

Het onderzoeksteam, dat ook samenwerkt met onderzoekers van de Nelson Mandela Universiteit in Zuid-Afrika, vindt ook dat de tropen en de polen de snelste veranderingen in impact zullen ondervinden, en dat kustgebieden de grootste gevolgen van de verhoogde impact zullen voelen. Hun onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Science.

Een uitgebreid globaal model van menselijke impact

Terwijl de menselijke activiteit op de oceaan en langs de kust is toegenomen, zijn de gevolgen voor het mariene milieu ook toegenomen. Halpern en een groep wetenschappers hebben bijna 20 jaar geleden de uitdaging aangegaan om te begrijpen hoe deze factoren samenhangen en de oceaan beïnvloeden, en legden de basis voor de huidige studie.

“Mensen volgden één probleem tegelijk, maar niet alles samen,” zegt Halpern. “Belangrijker nog, er was een wijdverspreid gevoel dat de oceaan zo groot is dat de menselijke impact niet zo slecht kon zijn.”

Hun zoektocht naar het opbouwen van een uitgebreid model van menselijke impact op de oceaan leidde tot een paper in 2008 in het tijdschrift Science, een baanbrekende studie die 17 mondiale datasets samenbracht om de intensiteit en omvang van menselijke activiteiten op de wereldzeeën in kaart te brengen. Die eerste bevindingen onthulden schokkende resultaten: geen enkele plek bleef onberoerd en 41% van de wereldwijde mariene omgevingen was zwaar beïnvloed.

“Het vorige paper vertelt ons waar we zijn; het huidige paper vertelt ons waar we naartoe gaan,” zegt Halpern.

Oceaanverwarming en verlies van biomassa door visserij zullen naar verwachting de grootste bijdragen leveren aan de toekomstige cumulatieve impact. Ondertussen staan de tropen voor snel toenemende impact, terwijl de polen, die al een hoog niveau van impact ervaren, nog meer impact zullen ondervinden.

Volgens het paper “kan het hoge niveau van toekomstige impact de capaciteit van ecosystemen om met milieuverandering om te gaan, overschrijden,” wat op zijn beurt uitdagingen voor menselijke samenlevingen en instellingen met zich meebrengt op verschillende manieren.

De kusten van de wereld zullen naar verwachting de grootste gevolgen ondervinden van deze toenemende cumulatieve impact – een niet verrassende realiteit, zeggen de onderzoekers, aangezien de meeste menselijke toepassingen van de oceaan zich nabij de kusten bevinden. Toch is het ook een “zorgwekkend resultaat,” volgens het paper, omdat de kusten “de plek zijn waar mensen de meeste waarde uit de oceaan halen.”

Bovendien zijn veel landen afhankelijk van de oceaan voor voedsel, levensonderhoud en andere voordelen. “Veel van deze landen zullen aanzienlijke verhogingen ervaren,” zegt Halpern.

De auteurs beweren dat het aannemen van beleid ter vermindering van klimaatverandering en ter versterking van het visserijbeheer effectieve manieren kunnen zijn om menselijke impact te beheren en te verminderen, gezien de grote rol die oceaanverwarming en verlies van biomassa spelen in de schatting van toekomstige menselijke impact op de oceaan.

Evenzo kan het prioriteren van het beheer van habitats die naar verwachting zwaar worden beïnvloed – zoals zoutmoerassen en mangroven – helpen de druk op deze gebieden te verminderen.

Bij het presenteren van deze prognoses en analyses hopen de onderzoekers dat er snel effectieve maatregelen kunnen worden genomen om de effecten van de toenemende druk van menselijke activiteit te minimaliseren of te mitigeren.

“In staat zijn om in de toekomst te kijken is een krachtige planningsinstrument,” zegt Halpern. “We kunnen die toekomst nog steeds veranderen; dit paper is een waarschuwing, geen voorschrift.”

Onderzoek in dit paper werd ook uitgevoerd door Melanie Frazier en Casey C. O’Hara aan UCSB, en Alejandra Vargas-Fonseca en Amanda T. Lombard aan de Nelson Mandela Universiteit in Zuid-Afrika.