Laten we de wapenstilstand vieren, maar ook zorgen dat Gaza de kans krijgt om te herstellen

OPINIE: Laten we de wapenstilstand vieren, maar laten we ook zorgen dat Gaza mag herstellen

Wat we in Gaza hebben gezien, was de vernietiging van een hele samenleving. Genezing zal niet gemakkelijk zijn.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft eindelijk ingestemd met een wapenstilstandsdeal. De overeenkomst markeert het einde van de Israëlische aanval op Gaza, die op 7 oktober 2023 begon en het Palestijnse gebied, dat meer dan twee miljoen mensen herbergt, in puin heeft achtergelaten. Met het officiële dodental dat dicht bij de 47.000 ligt en meer dan 110.000 gewonden, juichen de Palestijnen in Gaza en degenen die om hun levens geven over de wereld begrijpelijkerwijs om het nieuws.

Echter, dit is helaas niet het einde van het Palestijnse lijden. De “dag na” deze genocide in Gaza zal niet minder verwoestend zijn.

In de afgelopen 15 maanden heeft Israël de lang belegerde Palestijnse enclave omgevormd tot een post-apocalyptisch gebied; methodisch heeft het elke structuur gebombardeerd, gesloopt of in brand gestoken die zijn militaire macht onder ogen kwam.

In midden december onthulde een UNOSAT-beoordeling van satellietbeelden dat 170.812 structuren sinds het begin van de Israëlische aanval in oktober 2023 beschadigd of vernietigd waren in Gaza. Dit aantal vertegenwoordigt 69 procent van alle structuren in de enclave en ongeveer 245.123 woningen. Het omvat meer dan 90 procent van alle schoolgebouwen en elke enkele universiteit in Gaza. Het omvat ook het Rafah Museum, de Jawaharlal Nehru Bibliotheek aan de Al-Azhar Universiteit en de gemeentelijke bibliotheek van Gaza. Daarnaast zijn de Grote Moskee van Gaza en de Kerk van Sint Porfyrius vernietigd. De meeste ziekenhuizen en bijna 70 procent van de gezondheidscentra in Gaza zijn ook verloren gegaan.

Satellietbeelden tonen aan dat 70 procent van de agrarische infrastructuur in Gaza systematisch is vernietigd tijdens de oorlog, hetzij door beschietingen of door het gewicht van zware militaire voertuigen. Als gevolg hiervan is de voedselproductie in Gaza in 2024 op een historisch laag niveau geweest. De gehele bevolking van de enclave is nu voedselonzeker en een aanzienlijk deel van hen kampt met “extreem kritieke niveaus van honger”.

In april 2024 toonde een gezamenlijke beoordeling van de Wereldbank en de VN aan dat 92 procent van de primaire wegen in Gaza beschadigd of vernietigd was. Ten minste 75 procent van de telecommunicatie-infrastructuur is eveneens beschadigd of vernietigd. De Gaza Electricity Distribution Company heeft naar verluidt 90 procent van zijn machines en apparatuur verloren en heeft verliezen van $450 miljoen geleden.

In de laatste maanden van de Israëlische militaire campagne was slechts een van de drie ontziltingsinstallaties operationeel, en deze voorzag slechts in 7 procent van de watervoorziening van Gaza. Volgens Oxfam zijn alle rioleringzuiveringsinstallaties en de meeste rioolpompcilinders in Gaza “gedwongen gesloten” door de door Israël opgelegde “blokkade van brandstof en elektriciteit”.

Maar de echte tragedie ligt niet in de vernietigde infrastructuur, wegen en gebouwen. Wat we in Gaza hebben gezien, was de vernietiging van een hele samenleving. Israël heeft niet alleen het landschap verwoest; het heeft de fundamenten van het sociale, culturele, intellectuele en economische leven van Gaza in stukken gescheurd.

Het officiële dodental van de Israëlische militaire campagne in Gaza nadert de 50.000 – een aantal dat op zichzelf al verwoestend is. Het is echter zeer waarschijnlijk een enorme onderschatting. Functionarissen in Gaza hebben lang geleden hun vermogen verloren om een nauwkeurige telling van de doden bij te houden. We weten dat vele duizenden waarschijnlijk nog onder het puin liggen. In juni 2024 schatte een studie gepubliceerd door de Lancet dat het werkelijke dodental van de Israëlische aanval op Gaza meer dan 186.000 zou kunnen zijn. Meer dan zes maanden later ligt het dodental nu ongetwijfeld veel hoger dan deze schatting.

Onder de doden bevinden zich kunstenaars en schrijvers, zoals Walaa al-Faranji, die in een luchtaanval in december 2024 werd gedood. Er zijn dichters zoals Refaat Alareer – de stem van een generatie en een gerespecteerd symbool van verzet en veerkracht, die werd gedood in wat leek op een gerichte luchtaanval in december 2023.

Onder de doden zijn ook duizenden schoolleraren, universiteitsprofessoren en studenten – kinderen en jongeren die de toekomst van Gaza hadden moeten opbouwen.

Dit verbluffende dodental omvat ook meer dan 130 journalisten, zoals Mustafa Thuraya en Hamza al-Dahdouh, die werden gedood in gerichte aanvallen of door willekeurige bombardementen terwijl ze probeerden hun werk te doen onder onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden.

Israël heeft ook meer dan 1.000 artsen en zorgverleners gedood in deze “oorlog” – sommigen met bommen, anderen met tankvuur, voor de “misdaad” van het proberen te helpen van zieken en gewonden. Velen werden ook gedood, zoals Dr. Ziad Eldalou, in Israëlische detentiecentra en gevangenissen.

Het herstellen van Gaza na de genocide zal een ontmoedigende taak zijn – volgens sommige schattingen zal het meer dan $50 miljard kosten. Maar zelfs zo’n kolossale investering zal niet genoeg zijn om de duizenden briljante geesten – de artsen, de onderwijzers, de journalisten – die verloren zijn gegaan, te vervangen. Geen enkel bedrag zal genoeg zijn om deze samenleving te genezen en opnieuw op te bouwen die verwoest is door onvoorstelbaar geweld en wreedheid.

De moeilijkheid van het herstel is ook geworteld in het feit dat de overlevenden, degenen die vandaag gelukkig genoeg zijn om de wapenstilstand te vieren, ook getraumatiseerd en gebroken zijn. Ze zijn talloze keren ontheemd. Ze hebben familie, vrienden en collega’s verloren. Ze hebben hun huizen en gemeenschappen verloren. Ze zijn niet dezelfde mensen als 15 maanden geleden, en genezing zal niet gemakkelijk zijn.

Het zal jaren – zo niet decennia – van onvermoeibare mondiale politieke investeringen in menselijke ontwikkeling vergen voordat Gaza een kans heeft om hiervan te herstellen.

Maar zelfs dan kunnen we niet verwachten dat de Israëlische autoriteiten bereid zijn deze herstel mogelijk te maken. Er is weinig reden om te geloven dat Israël deze wapenstilstand zal respecteren, de willekeurige bombardementen en invallen definitief zal stoppen, en Gaza zal laten herbouwen en genezen in de “dag daarna”.

Dus ja, voor nu lijkt de oorlog ten einde te komen. Maar de toekomst ziet er somber uit voor Gaza. Dit wil niet zeggen dat geconcentreerde internationale druk op Israël om de wederopbouw van Gaza toe te staan, niet zou werken. Maar, voor nu, lijkt de mogelijkheid hiervan klein, aangezien de krachtigste bondgenoot, de Verenigde Staten, niet bijzonder geneigd lijkt om de status quo te veranderen. Tragisch genoeg wijzen alle signalen erop dat de “dag daarna” in Gaza net zo pijnlijk, verwoestend en onrechtvaardig zal zijn als elke “dag ervoor”.