Israël richt zich op etnische zuivering na pauze van genocide

OPINIE

Na de genocide op tienduizenden mensen in Gaza, heeft Israël zijn aandacht verlegd naar etnische zuivering in de Westelijke Jordaanoever. De verwoestingen in Gaza en de gedwongen verhuizingen in de Westelijke Jordaanoever hebben niet geleid tot een afname van de Europese samenwerking met Israël.

Op zondag 23 februari 2025, heeft Israël voor het eerst in meer dan twintig jaar tanks ingezet in de bezette Westelijke Jordaanoever. Dit was een van de vele militaire acties die in januari zijn geëscaleerd, samen met de implementatie van een fragiele staakt-het-vuren-overeenkomst in de Gazastrook.

De langdurige aard van Israëls genocidale beleid in Gaza maakt het onvermijdelijk dat elk staakt-het-vuren tijdelijk is. Tijdens de 15 maanden durende aanval op de Palestijnse enclave, die begon in oktober 2023, heeft het Israëlische leger officieel minstens 48.365 Palestijnen gedood, waarvan de meeste vrouwen en kinderen waren. Het werkelijke dodental ligt ongetwijfeld veel hoger. Veel inwoners van Gaza zijn door de Israëlische aanvallen ontheemd, velen zelfs meerdere keren.

Volgens rapporten zijn sinds 21 januari meer dan 40.100 Palestijnen uit vluchtelingenkampen in de Westelijke Jordaanoever, zoals Jenin, “uit hun huizen gevlucht”, wat wordt beschreven als “de grootste ontheemding sinds de Zesdaagse Oorlog in 1967”. Israël’s minister van Defensie, Israel Katz, heeft het leger opgedragen zich voor te bereiden op een “langdurige aanwezigheid in de ontruimde kampen voor het komende jaar en om de terugkeer van bewoners niet toe te staan”.

Etische zuivering blijkt een middel te zijn om annexatie te vergemakkelijken, een belangrijke fantasie van de Israëlische rechtse politiek. Dit illegale plan zou binnenkort ook expliciete steun kunnen krijgen van de Amerikaanse president Donald Trump, die begin februari opmerkte: “Mensen houden wel van het idee, maar we hebben er nog geen standpunt over ingenomen.”

Op maandag, één dag na de inzet van tanks in de Westelijke Jordaanoever en Katz’s aankondiging van etnische zuivering, vond de 13e vergadering van de EU-Israël Associatie Raad plaats in Brussel, waar vertegenwoordigers van alle 27 EU-lidstaten aan deelnamen en die werd voorgezeten door de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Gideon Sa’ar.

In theorie zou deze bijeenkomst een ideaal moment zijn geweest om Israël ter verantwoording te roepen voor de gedwongen ontheemding en de voortdurende slachtpartijen in de Westelijke Jordaanoever, om nog maar te zwijgen van de genocide in Gaza. Drie dagen voor de bijeenkomst in Brussel heeft het Israëlische leger twee Palestijnse kinderen dodelijk verwond in de rug nabij Jenin en Hebron.

Artikel 2 van de EU-Israël Associatieovereenkomst bepaalt dat “de relaties tussen de partijen, evenals alle bepalingen van de overeenkomst zelf, gebaseerd moeten zijn op respect voor mensenrechten en democratische principes.” Deze bepaling werd in februari 2024 ingeroepen door de leiders van Spanje en Ierland, die een herziening vroegen van de vraag of Israël de mensenrechtenverplichtingen van de overeenkomst schond.

Bij de vergadering met Sa’ar was echter duidelijk dat de EU – de grootste handelspartner van Israël – meer bezorgd was om de associatie met een land dat schuldig is aan allerlei oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. In de officiële “notitie” voorafgaand aan de vergadering benadrukte het secretariaat van de EU-Israël Associatie Raad dat “de EU veel waarde hecht aan haar nauwe relaties met de Staat Israël.”

In de resterende 28 pagina’s van de notitie wordt Israël herhaaldelijk geprezen, waarbij de EU zijn “volledige solidariteit en steun aan Israël en zijn volk” uitdrukt en Israël identificeert als een “sleutelpartner voor samenwerking” in verschillende gebieden. De notitie benadrukt hoezeer de EU “uitkijkt naar samenwerking met Israël om mondiale uitdagingen aan te pakken” en om “de wereldoverschakeling naar een veilig en rechtvaardig voedselsysteem te versnellen” – een opmerkelijke taak voor de mensen die net hongersnood als een oorlogswapen in Gaza hebben gebruikt.

Dit wil niet zeggen dat de Europeanen geen enkele kritiek op Israël hebben geuit in 28 pagina’s. De notitie vermeldt dat “de EU diep bedroefd is over het onaanvaardbare aantal burgers, vooral vrouwen en kinderen, die in Gaza hun leven hebben verloren”; dat “de EU herinnert aan het feit dat annexatie illegaal is volgens het internationaal recht”; en dat “de EU zich ernstig zorgen maakt over het uitgebreide gebruik door Israël van willekeurige arrestaties en administratieve detentie zonder formele aanklacht.” Maar elke substantiële veroordeling wordt uiteindelijk overschaduwd door het feit dat Europa zo enthousiast is om samen te werken met Israël, nu en in de toekomst.

De verklaring meldt ook dat “de EU zich ernstig zorgen maakt dat de bezetting van het Palestijnse gebied, die in 1967 begon, tot op de dag van vandaag voortduurt,” en herhaalt voortdurend de steun voor een twee-statenoplossing. En het is ieders gok hoe, precies, een einde aan de bezetting zou moeten komen, wanneer de staat die niet alleen de bezetting uitvoert, maar ook probeert het Palestijnse volk te laten verdwijnen, wordt geprezen als een geweldige regionale partner.

In Brussel verdedigde de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Sa’ar de huidige campagne van gedwongen ontheemding in de Westelijke Jordaanoever, die gepaard gaat met wijdverspreide moorden door het leger en illegale kolonisten, evenals huisafbraak: “Het zijn militaire operaties die plaatsvinden tegen terroristen, en geen andere doelen dan dat.”

De oude anti-terreur excuus blijkt altijd te rechtvaardigen dat Israël de Palestijnen voortdurend terroriseert. Bij het begin van de escalatie in de Westelijke Jordaanoever in januari, haalde defensieminister Katz ook het T-woord aan om uit te leggen hoe Israël nu “de eerste les van de methode van herhaalde aanvallen in Gaza” toepaste door Jenin te onderwerpen aan “een krachtige operatie om terroristen en terroristische infrastructuur in het kamp te elimineren, zodat het terrorisme niet terugkeert naar het kamp nadat de operatie is afgelopen.”

Inderdaad, de operaties van Israël in de Westelijke Jordaanoever zijn slechts een uitbreiding van de genocidale aanpak in Gaza, waarbij massale slachtingen en ontheemding plaatsvinden met volledige medeplichtigheid van de VS en Europa – minus de periodieke schone schijn van respect voor Palestijnse rechten.

Het blijft afwachten of Trump nu een “Dode Zee Riviera” in de Westelijke Jordaanoever zal voorstellen om te concurreren met zijn visie van de “Riviera van het Midden-Oosten”, die zogenaamd zal ontstaan uit de puinhopen van de Gazastrook zodra de VS de controle over het gebied grijpt en de inheemse bevolking verdrijft.

In de tussentijd zullen de misdaden tegen de menselijkheid van Israël blijven worden genormaliseerd door de “sleutelpartners voor samenwerking” van het land over de hele wereld, terwijl genocide steeds meer wordt gereduceerd tot de status van niet-nieuws. En dat is, eerlijk gezegd, een misdaad tegen de menselijkheid zelf.