‘Ik kom hier altijd’: De Indiase theezaak die draait op vertrouwen

Ashish Bandopadhyay is met pensioen en houdt ervan om te vrijwilligerswerk te doen in de theewinkel waar hij sinds zijn tiende komt. Het is een warme ochtend in maart en de 65-jarige Ashish heeft 10 minuten gefietst van zijn huis naar een theewinkel in de Chatra-buurt van Serampore, ongeveer 30 km van Kolkata.

Gekleed in een pastelroze polo, neemt Ashish de leiding in de winkel en verklaart dat het zijn “beurt” is om vandaag de zaak te runnen. “Ik werk hier niet,” legt hij met een glimlach uit terwijl hij een pak melk opent om een verse pot cha (de Bengaalse term voor thee) te zetten. “Ik ben gewoon een oude klant die graag helpt.”

Deze kleine theewinkel, lokaal bekend als Naresh Shomer cha er dokaan, is een belangrijke sociale ontmoetingsplek. Gedurende een eeuw is het een plek geweest voor ontspanning, gesprekken en gedeelde momenten. Klanten drinken niet alleen thee, maar zetten en serveren het ook zelf.

Ashish, die nu met pensioen is van zijn kantoorbaan bij een bouwbedrijf, bezoekt deze theewinkel al sinds hij 10 jaar oud was. Het is de plek waar hij vrienden ontmoet om bij te praten onder het genot van een kop thee.

Elke werkdag opent de 60-jarige eigenaar Ashok Chakroborty de winkel en vertrekt daarna naar zijn kantoorbaan. “Een van ons neemt de leiding in de winkel totdat hij ’s avonds terugkomt. Vandaag was het mijn beurt,” zegt Ashish. In totaal zijn er 10 vrijwilligers die om beurten in de winkel werken, zeven dagen per week. Niemand krijgt betaald – de meesten zijn gepensioneerde klanten die, net als Ashish, een pensioen ontvangen van hun voormalige werkgevers.

Ashish arriveerde vandaag om 9 uur ’s ochtends en sloot voor de lunch om twaalf uur. Hij opende opnieuw om 15 uur. “Als het niet elke dag is, blijf ik het liefst de meeste dagen hier. Na mijn vertrek neemt iemand anders mijn rol over,” zegt hij.

Er is geen vaste rooster – “wie vrij is, doet het,” legt Ashish uit. “We houden het geld in een houten doos op de plank nadat we het hebben gebruikt om melk of suiker te kopen. En er is nog nooit een dag geweest zonder een zorgdrager.”

Kortom, de erfenis van Naresh Chandra Shome leeft voort. De theewinkel is nog steeds een belangrijk sociaal centrum in de buurt, waar mensen samenkomen om te genieten van thee en elkaar te ontmoeten. De winkel is in de loop der jaren nauwelijks veranderd, behalve een paar witte verflagen en een plafondreparatie. Thee wordt nog steeds geserveerd in klei- en papieren kopjes, met een bijvullingen voor slechts vijf roepies.

De winkel biedt een bescheiden theemenu met eenvoudige opties, waaronder melkthee met of zonder suiker, zwarte thee en Kobiraji cha (zwarte thee met specerijen). Jars met koekjes completeren het aanbod.

Gelegen tegenover het crematorium van Chatra Kali Babu, komen familieleden vaak voor een kop thee na het afscheid nemen van hun dierbaren. De winkel werd opgericht door Naresh Chandra Shome, die voor het theebedrijf Brooke Bond werkte en een vrijheidsstrijder werd na de onafhankelijkheid van India in 1947.

De huidige eigenaar, Ashok, is de schoonzoon van de eigenaresse van het gebouw en heeft de leiding over de winkel sinds de dood van Shome. “Vandaag gaf Ashish da me 400 roepies als de opbrengst van de dag,” zegt Ashok terwijl hij thee inschenkt in kleikopjes. “We verkopen de meeste dagen ongeveer 200 kopjes.”

De winkel blijft een belangrijk symbool van traditie, gemeenschapsleven en een liefde voor thee. Het is een plek waar mensen niet alleen door de thee, maar ook door een diep gevoel van saamhorigheid en gedeelde geschiedenis worden aangetrokken.

Aan het eind van de dag maakt Ashok zich zorgen over de toekomst van zijn iconische winkel. “Ik betwijfel of de jongere generatie deze gewaardeerde erfenis van vertrouwen zal voortzetten,” zegt hij. Ondanks de onzekere toekomst blijft hij hopen dat anderen zullen opstaan om het voort te zetten, net zoals eerdere generaties hebben gedaan.