Huishoudelijke drogers zijn belangrijke bronnen van microvezelvervuiling, blijkt uit onderzoek
Nieuwe studie onthult dat wasdrogers een belangrijke bron van microvezelvervuiling zijn
De stoffen die onze huizen vullen, van natuurlijke katoenen handdoeken en beddengoed tot kleding gemaakt van synthetische materialen, produceren microscopische vezels naarmate ze in de loop van de tijd afbreken. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat huishoudelijke wasmachines deze microvezels verzamelen en in het milieu afgeven. Een nieuwe studie maakt nu gebruik van burgerwetenschap om aan te tonen dat ook wasdrogers microvezels produceren tijdens normaal huishoudelijk gebruik.
Het onderzoek, gepubliceerd in Environmental Toxicology and Chemistry, schat dat huishoudelijke wasdrogers jaarlijks meer dan 3.500 ton microvezels in de VS alleen al vrijgeven (ongeveer 30 keer het gewicht van het Vrijheidsbeeld). Wetenschappers van het Desert Research Institute (DRI) hebben samengewerkt met de milieuorganisatie Keep Tahoe Blue om vrijwilligers uit de regio Lake Tahoe te werven voor de studie. Vrijwilligers installeerden een netten systeem aan de buitenkant van hun wasdrogers gedurende drie weken en rapporteerden informatie over de materialen in elke droogbeurt. De resultaten toonden aan dat huishoudelijke wasdrogers aanzienlijke bronnen zijn van zowel natuurlijk afgeleide (bijvoorbeeld katoen) als synthetische microvezels, waarvan beide de chemicaliën en kleurstoffen die gebruikt worden bij hun behandeling in het milieu kunnen afgeven.
“Deze studie vergroot ons begrip van hoe textielen afbreken onder typische huishoudelijke omstandigheden,” zegt Monica Arienzo, directeur van het Microplastics and Environmental Chemistry Lab van DRI en hoofdonderzoeker van de studie. “Vanwege de alomtegenwoordigheid van microvezels en hun vermogen om andere chemicaliën aan het milieu bij te dragen, is het belangrijk om manieren te begrijpen om microvezels bij de bron te verminderen. Huishoudelijke wasdrogers zouden een eenvoudige plek kunnen zijn om dit aan te pakken.”
Synthetische stoffen zoals polyester, nylon en spandex breken in de loop van de tijd af tot microplastics en maakten in 2023 meer dan de helft van de wereldwijde textielproductie uit. Zowel synthetische als natuurlijke vezels zoals katoen, wol en zijde kunnen worden behandeld met kleurstoffen, vlamvertragers, PFAS-chemicaliën voor waterafstotendheid en formaldehyde voor kreukvrije stoffen. Wetenschappers zijn nog in de beginfase van het onderzoeken van de milieu- en gezondheidsimpact van deze chemicaliën, die onder andere ontwikkelings- en reproductieve gezondheidseffecten kunnen omvatten.
Het was- en droogproces produceert beide microvezels, waarbij wasmachines ze in afvalwater introduceren en wasdrogers ze in de lucht afgeven. De meeste wasdrogers in de VS zijn trommeldrogers die hete lucht naar buiten afvoeren en hebben geen filter om microvezels na het pluisfilter op te vangen. Andere soorten wasdrogers, zoals condensdrogers en warmtepompdrogers, zijn gebruikelijker buiten de VS en kunnen andere emissies hebben.
Zes vrijwilligers installeerden netten over hun wasdrogers voor het onderzoek. Ze dienden relevante informatie in over de materialen die werden gedroogd via de Citizen Science Tahoe smartphone-app, die een reeks andere burgerwetenschapsprojecten omvat die het publiek in staat stellen bij te dragen aan milieonderzoek in de regio Lake Tahoe. De vrijwilligers stuurden de netten terug naar DRI voor analyse, waar Arienzo en haar team het totale gewicht van elk net registreerden en vervolgens hun chemische samenstelling analyseerden. In totaal werden 76 droogbeurten geregistreerd tijdens de studieperiode, met nog eens 38 geregistreerd voor huishoudens die de netten niet installeerden. Voor elke droogbeurt werden de twee grootste items en hun materialen gerapporteerd, met handdoeken, broeken en lakens als de meest voorkomende en grootste items.
De meest voorkomende materialen die werden gerapporteerd, waren katoen en polyester of fleece. Microvezels van natuurlijke vezels zoals katoen waren meer aanwezig op de netten van de wasdrogers dan die van synthetische vezels. De hoeveelheid microvezelmateriaal op elk net varieerde sterk, wat waarschijnlijk het resultaat is van variaties in het model, de leeftijd en de conditie van de droger. Met meer dan 82 miljoen elektrische wasdrogers in de VS en het gerapporteerde gebruik van wasdrogers door de vrijwilligers, schatten de onderzoekers dat er jaarlijks 3.543 ton microvezels in het hele land worden vrijgegeven. Op basis van hun analyse van de netten schatten ze dat 2.728 ton afkomstig is van natuurlijke stoffen, terwijl 460 ton van synthetische stoffen afkomstig is.
“Dit onderzoek, gefinancierd door vrijwilligers, voegt kennis toe over vervuilingsbronnen, zoals wasdrogers, die invloed kunnen hebben op de ecosystemen waar we van houden en van afhankelijk zijn,” zegt Marilee Movius, Sustainable Recreation Manager van Keep Tahoe Blue. “Het laat ook zien hoe kleine gedragsveranderingen – zoals het installeren van efficiëntere pluisfilters of het luchtdrogen van onze kleding – de microvezeluitstoot kunnen verminderen en het natuurlijke milieu, Lake Tahoe, en onszelf kunnen beschermen.”
