Honderdjarige stormvloeden zullen elke decade Bangladesh treffen door versnelde klimaatverandering, volgens wetenschappers

Tropische cyclonen zijn orkanen die zich boven de tropische oceaan vormen en over land kunnen trekken, waardoor kustgebieden onder water komen te staan. De meest extreme cyclonen kunnen verwoestende stormvloeden genereren—zeewater dat door de getijden en de branding op het land wordt geduwd, wat leidt tot catastrofale overstromingen in kustgebieden.

Een nieuwe studie van MIT-wetenschappers toont aan dat, naarmate de aarde opwarmt, de frequentie van destructieve stormvloeden in een van de zwaarst getroffen gebieden ter wereld tien keer zal toenemen. In een studie gepubliceerd in One Earth melden wetenschappers dat voor het dichtbevolkte kustland Bangladesh, wat ooit een gebeurtenis was die eens in de 100 jaar voorkwam, nu mogelijk elke 10 jaar—of zelfs vaker—kan optreden tegen het einde van de eeuw.

In een toekomst waarin fossiele brandstoffen blijven verbranden zoals nu het geval is, zal wat eens werd beschouwd als een catastrofale stormvloed, gemiddeld eens per decennium Bangladesh treffen. Bovendien zullen de soorten stormvloeden die om de tien jaar voorkwamen, waarschijnlijk vaker de kust van het land teisteren, om de paar jaar.

Bangladesh is een van de dichtstbevolkte landen ter wereld, met meer dan 171 miljoen mensen die leven in een gebied dat ongeveer de grootte van de staat New York is. Het land is historisch kwetsbaar voor tropische cyclonen, aangezien het een laaggelegen delta is die gemakkelijk door stormen kan worden overstromen en te maken heeft met een seizoensgebonden moesson. Sommige van de meest destructieve overstromingen ter wereld hebben zich in Bangladesh voorgedaan, waar het steeds moeilijker wordt voor landbouweconomieën om te herstellen.

De studie toont ook aan dat Bangladesh waarschijnlijk tropische cyclonen zal ervaren die samenvallen met de maandenlange moessonperiode. Tot nu toe vonden cyclonen en de moesson op verschillende tijden van het jaar plaats. Maar naarmate de aarde opwarmt, blijkt uit de modellen van de wetenschappers dat cyclonen de moessonperiode binnendringen, wat leidt tot opeenvolgende overstromingen in het hele land.

Volgens medeauteur Sai Ravela, hoofdonderzoeker aan het MIT, is Bangladesh zeer actief in het voorbereiden op klimaatrisico’s, maar zijn de meeste voorbereidingen gebaseerd op de huidige frequentie van stormen. “We zien nu een bijna tienvoudige stijging in de frequentie van destructieve stormvloeden vrijwel overal in Bangladesh. Dit kan niet worden genegeerd. We denken dat het tijd is om een pauze te nemen en te heroverwegen hoe ze zich tegen deze stormen beschermen,” zegt Ravela.

In de afgelopen jaren heeft Bangladesh aanzienlijk geïnvesteerd in stormvoorbereiding, zoals het verbeteren van het vroegtijdige waarschuwingssysteem, het versterken van dijkjes en het vergroten van de toegang tot gemeenschapsopvangplaatsen. Deze voorbereidingen zijn echter meestal gebaseerd op de huidige frequentie van stormen.

In deze nieuwe studie had het MIT-team als doel gedetailleerde projecties te bieden van extreme stormvloedgevaren onder verschillende klimaatopwarmingsscenario’s en zeespiegelstijging. Ravela legt uit: “Veel van deze gebeurtenissen vinden ’s nachts plaats, dus getijden spelen een zeer sterke rol in de hoeveelheid extra water die je kunt krijgen, afhankelijk van wat de getijden zijn.”

Om het risico van stormvloed te evalueren, paste het team een methode van fysica-gebaseerde downscaling toe, die meer dan 20 jaar geleden door Emanuel’s groep is ontwikkeld. Deze techniek omvat een laag-resolutie model van de mondiale oceaan en atmosfeer, dat is geïntegreerd met een fijner-resolutie model dat weerspatronen simuleert.

Met dit kader simuleerden de wetenschappers tienduizenden potentiële tropische cyclonen nabij Bangladesh, onder verschillende toekomstige klimaatscenario’s, variërend van een scenario dat lijkt op de huidige situatie tot een waarin de wereld verdere opwarming ervaart door voortdurende verbranding van fossiele brandstoffen.

“We kunnen naar de gehele verzameling simulaties kijken en zien, voor deze stormvloed van zeg, 3 meter, dat we zoveel stormen hebben gezien, en daaruit kun je de relatieve frequentie van dat soort storm bepalen,” zegt Qiu. “Je kunt dat getal vervolgens omkeren naar een terugkeertijd.”

Vanuit hun modellering ontdekten Ravela en zijn collega’s dat onder een scenario van verhoogde wereldwijde opwarming, de stormen die voorheen als 100-jaar evenementen werden beschouwd, elke tien jaar of minder kunnen terugkeren tegen het einde van de eeuw. Ze observeerden ook dat tropische cyclonen in Bangladesh tegen het einde van deze eeuw binnen een breder seizoensvenster zullen optreden, mogelijk overlappend met de seizoensgebonden moesson.

“Als de moessonregen is gevallen en de grond verzadigd is, komt er een cycloon binnen en dat verergert het probleem enorm,” zegt Ravela. “Mensen zullen geen verlichting hebben tussen de extreme storm en de moesson. Er zijn zoveel samengestelde en cascade-effecten tussen de twee. En dit komt alleen voort uit de opwarming.”

Ravela en zijn collega’s gebruiken hun modellering om experts in Bangladesh te helpen beter te evalueren en voor te bereiden op een toekomst met toenemend stormrisico. Volgens hem is het klimaattoekomstbeeld voor Bangladesh op sommige manieren niet uniek voor deze regio. “Dit verhaal over klimaatverandering dat zich in Bangladesh op een bepaalde manier ontvouwt, zal zich op een andere manier elders afspelen,” merkt Ravela op. “Misschien is het verhaal waar jij bent, over hitte-stress, of toenemende droogtes, of bosbranden. Het gevaar is anders. Maar het onderliggende verhaal van catastrofe is niet zo verschillend.”