Hoe Trump een Israëlisch idee overnam en als zijn eigen presenteerde

OPINIE: Hoe Trump een Israëlisch idee overnam en het als zijn eigen presenteerde

De recente uitspraken van de Amerikaanse president Donald Trump, waarin hij opriep tot de annulering van het staakt-het-vuren in Gaza, hebben tot verontwaardiging geleid in het Midden-Oosten en daarbuiten. Hoewel sommige analisten beweren dat hij zijn dreigement niet zal waarmaken, heeft het premier Benjamin Netanyahu de steun gegeven die hij nodig had om de overeenkomst te ondermijnen en de oorlog te hervatten.

De uitspraken volgden op de herhaalde beweringen van de Amerikaanse president dat hij Gaza “schoon zal maken” en “er eigenaar van zal zijn”. Deze opmerkingen, hoewel door sommigen geminimaliseerd, hebben ook de Israëlische regering aangemoedigd om de staakt-het-vurenovereenkomst te schenden, wat leidde tot de aankondiging van Hamas over de opschorting van de uitwisseling van gijzelaars.

Door te pleiten voor het beëindigen van het staakt-het-vuren en de etnische zuivering van Gaza, neemt Trump opnieuw Israëlische standpunten over en verpakt hij deze als zijn eigen ideeën. Hoewel dit geen nieuwe praktijk is in de Amerikaanse diplomatie, heeft Trump het naar een geheel nieuw niveau getild door oorlog, etnische zuivering en annexatie niet als onderdeel van het probleem, maar als onderdeel van “de oplossing” te presenteren.

Of hij van plan is zijn plan uit te voeren of niet, zijn retorische goedkeuring van wat zeker een internationale misdaad vormt, zou een reden voor mondiale bezorgdheid moeten zijn. De normalisering van dergelijke misdaden is uiterst gevaarlijk.

Bovendien moet erkend worden dat de basis voor Trumps beleidsverandering gelegd is door eerdere Amerikaanse administraties en andere westerse regeringen die decennialang een flagrante dubbele standaard hebben gehanteerd als het gaat om de systematische schendingen van het internationale recht door Israël.

De VS en andere nauwe vrienden van Israël, zoals het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, Canada en Australië, hebben twee opties ten aanzien van Israël: ofwel het verantwoordelijk houden onder internationaal recht, ofwel het verlenen van immuniteit, wat het principe van een op regels gebaseerd multilateraal systeem bedreigt. Over het algemeen hebben ze voor de tweede optie gekozen.

Deze westerse dubbele standaard heeft Israël overtuigd dat het zich boven elke norm van internationaal recht en vereisten van verantwoordelijkheid plaatst. Als gevolg hiervan zijn de schendingen van Palestijnse rechten niet gestopt sinds de Nakba van 1948.

Gedurende tientallen jaren hebben opeenvolgende Israëlische regeringen zich schuldig gemaakt aan kolonisatie, belegering, collectieve bestraffing, massale detentie, marteling, huisvernietigingen en gedwongen verhuizing van het Palestijnse volk. Dit alles is grotendeels getolereerd en heeft de economische of politieke relaties met de westerse wereld niet beïnvloed.

De directe consequentie van het feit dat het Westen weigert rode lijnen te trekken op Israëlische agressie is dat het Israëlische leger gedurende 15 maanden ongehinderd een genocide in Gaza kon uitvoeren. Zelfs toen het Internationaal Strafhof een arrestatiebevel uitvaardigde voor premier Benjamin Netanyahu, gaven westerse landen direct of indirect aan dat zij hun verplichtingen onder het Statuut van Rome om hem te arresteren zouden negeren. Vorige week gaven Frankrijk, Italië en Griekenland de vlucht van Netanyahu toegang tot hun luchtruim op zijn reis van en naar Washington, DC.

Deze westerse toegeeflijkheid heeft Netanyahu een vrij hand gegeven om de genocide in Gaza en de regionale destabilisatie voort te zetten.

Maar dit gaat niet alleen om zijn extreemrechtse regering: het gehele zionistische politieke spectrum is tegen de uitvoering van het Palestijnse recht op zelfbeschikking, of het nu gaat om een enkele democratische staat of de twee-statenoplossing, zoals in juli bijna unaniem door de Knesset is herbevestigd met een stem tegen de erkenning van de Staat Palestina.

Israëls ontkenning van het Palestijnse recht op zelfbeschikking, getolereerd door het Westen, betekent dat de volgende logische stappen alleen etnische zuivering en annexatie kunnen zijn. De stap van de Israëlische regering om een brute campagne in de bezette Westelijke Jordaanoever te beginnen na de totstandkoming van een staakt-het-vuren in Gaza, was een duidelijke indicatie van dit pad.

Nu hebben Trumps uitspraken Israël alleen maar verder gestimuleerd om zijn misdaden in Gaza voort te zetten en deze uit te breiden naar de Westelijke Jordaanoever. We zullen waarschijnlijk niet alleen de herstart van genocidale geweld in Gaza zien, maar ook concrete stappen om etnische zuivering in de Westelijke Jordaanoever uit te voeren en daar grote gebieden, inclusief de Jordaanvallei, te annexeren. Meer dan 40.000 Palestijnen zijn al gedwongen verplaatst uit Jenin en Tulkarem – een criminele daad die met internationale stilte is ontvangen.

Terwijl Trumps goedkeuring van Israëlische plannen voor bezet Palestina in Israël wordt gevierd, betekent het een ramp voor de rest van de regio. In het bijzonder gaat het in tegen de basisprincipes van de nationale veiligheid van twee nauwe Amerikaanse bondgenoten, Jordanië en Egypte, die al duidelijk hun verzet tegen Trumps etnische zuiveringsplan hebben geuit.

Jordanië en Egypte zullen hun regionale strategieën moeten heroverwegen, vooral nadat Trump hen heeft bedreigd met het stopzetten van hulp. Caïro kan bijvoorbeeld gedwongen worden om de Camp David-akkoorden die het in 1979 met Israël sloot, te heroverwegen.

Met zijn uitspraken probeert Trump mogelijk druk uit te oefenen op Saoedi-Arabië om de relaties met Israël te normaliseren in ruil voor het voorkomen van de etnische zuivering van Gaza. Netanyahu heeft zich ook aangesloten bij deze trend en heeft zelfs gesuggereerd dat Palestijnen met geweld naar Saoedië moeten worden verdreven.

Echter, de conclusie van de Abrahamakkoorden heeft al aangetoond dat normalisatie niet leidt tot Israël’s respect voor Palestijnse rechten. In plaats daarvan, nadat enkele Arabische landen in 2020 hun relaties met Israël genormaliseerd hadden, heeft de Israëlische regering haar standpunten alleen maar verhard, haar politieke verplichtingen geschonden en het annexatieproces voortgezet. Saoedi-Arabië is zich hiervan goed bewust.

Trumps benadering van de Palestijnse kwestie negeert niet alleen de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk, maar maakt ook een lachertje van het internationale recht. Naast de schade die dit toebrengt aan de internationale rechtsorde, bedreigt het de fragiele stabiliteit in het Midden-Oosten. Er is urgente internationale betrokkenheid noodzakelijk om verdere misdaden in Palestina te voorkomen.