Hoe een grote aardbeving in de Bay Area de toegang tot gezondheidszorg kan bedreigen

Toegankelijkheid van acute zorg na een aardbeving in de San Francisco Bay Area

Niemand weet wanneer de volgende grote aardbeving zal plaatsvinden. Ondertussen werken onderzoekers aan het begrijpen van hoe deze gebeurtenissen de toegang tot gezondheidszorg in dichtbevolkte gebieden kunnen verstoren en hoe we ons daar het beste op kunnen voorbereiden.

Onderzoekers van UC Berkeley, New York University, de Wereldbankgroep en Stanford University hebben in een studie een grote aardbeving in de San Francisco Bay Area gesimuleerd en de impact op de toegang tot acute zorg ziekenhuizen bestudeerd. Hun bevindingen onthulden levensbedreigende verstoringen die mogelijk kunnen worden verminderd door een combinatie van veerkrachtiger gezondheidszorg en transportinfrastructuur.

Het idee dat aardbevingen, zelfs gematigde, invloed kunnen hebben op de toegang tot gezondheidszorg is niet nieuw. Eerdere studies hebben onderzocht hoe structurele en niet-structurele schade, zoals niet-functionerende generators of waterleidingstoringen, de werking van ziekenhuizen beïnvloeden, vaak gericht op enkele faciliteiten en de lokale gemeenschappen die ze bedienen. In deze studie hebben de onderzoekers echter de gezondheidszorginfrastructuur op regionaal niveau geanalyseerd om te begrijpen hoe storingen elkaar kunnen beïnvloeden en de toegang tot noodgezondheidszorg in dichte stedelijke gebieden kunnen verstoren.

“Met behulp van gedetailleerde, real-world datasets over ziekenhuis- en bruginfrastructuur konden we deze cumulatieve falen over de San Francisco Bay Area modelleren,” zei Luis Ceferino, de hoofdauteur van de studie en assistent-professor civiele en milieutechniek aan UC Berkeley. “Onze hoop is dat deze nieuwe benadering zal verhelderen hoe falen zich door stedelijke systemen kan verspreiden, zodat we mitigatie-inspanningen effectiever kunnen prioriteren en beleidswijzigingen kunnen begeleiden.”

Volgens Ceferino bevindt veel van de gezondheidszorginfrastructuur in de Bay Area zich nabij grote, actieve breuken. Dit omvat de Hayward-breuk, die door talrijke dichtbevolkte steden loopt en sinds de laatste grote aardbeving in 1868 energie heeft opgebouwd.

In de studie modelleerden de onderzoekers een M7.25-aardbeving op de Hayward-breuk en analyseerden ze 76 ziekenhuizen—426 gebouwen met 16.639 bedden—en 5.163 bruggen om de gelijktijdige falen en cascaderende verstoringen in de gezondheidszorg en transportsystemen te kwantificeren. Hun resultaten toonden aan dat de ziekenhuisbedcapaciteit in de regio zou kunnen dalen tot 51%, waarbij Alameda County slechts 20% zou behouden—of slechts 651 van de 3.221 functionele bedden. Bovendien ontdekten ze dat wijdverspreide transportstoringen de toegang verder beperkten, waardoor de reistijden in de regio met 177% toenamen—van 6,1 minuten voor de aardbeving naar 16,9 minuten erna—en in delen van de East Bay zelfs meer dan 1.000% overschreden.

Ceferino legde uit dat falen bij één faciliteit zich door een regionaal netwerk kan verspreiden—overbelastende nabijgelegen ziekenhuizen, de reisafstanden van patiënten vergrotend en de gezondheidsuitkomsten verslechterend. Tegelijkertijd verergeren ingestorte bruggen en andere weggevaren deze kwestie en kunnen ze andere gevaarlijke gevolgen hebben, zoals het volledig isoleren van een ziekenhuis en een hele stedelijke gemeenschap.

“Voor effectieve veerkrachtplanning in grote metropolen hebben we regionale modellen nodig die zijn gebaseerd op echte blootstellingsgegevens en die deze operationele onderlinge afhankelijkheden tussen gezondheidszorg en transportinfrastructuur kunnen vastleggen,” zei Ceferino. “Deze studie biedt een van de meest uitgebreide simulaties tot nu toe van onderling afhankelijke falen die de toegang tot gezondheidszorg na een aardbeving beïnvloeden.”

Op basis van hun resultaten staat Alameda County, met een bevolking van 1,6 miljoen inwoners, mogelijk voor de meest ernstige verstoring van de gezondheidszorg in de regio, vanwege de nabijheid van de Hayward-breuk en de concentratie van kwetsbare ziekenhuizen. Naast de aanzienlijk verminderde bedcapaciteit ondervindt het county ook de grootste transportimpact, met slechts 282 functionele bruggen van de 642, of 44%.

Hun model illustreert ook hoe de dubbele klap van gelijktijdige transport- en ziekenhuisinfrastructuurstoringen de toegang tot gezondheidszorg aanzienlijk kan belemmeren. Dit werd waargenomen in Novato, een stad in Marin County, waar de reistijden stegen van 7,3 naar 185,5 minuten onder gecombineerde verstoringen door transport- en ziekenhuisinfrastructuurproblemen, vergeleken met een stijging van slechts 14,1 minuten wanneer alleen ziekenhuisinfrastructuurproblemen werden beschouwd.

“Hoewel onze studie is verankerd in de San Francisco Bay Area, benadrukt deze systemische barrières voor toegang tot gezondheidszorg na aardbevingen onder omstandigheden die gebruikelijk zijn in veel dichte stedelijke gebieden,” zei Ceferino. “Het belangrijkste is dat onze bevindingen de noodzaak benadrukken van een systeemgerichte aanpak voor infrastructuurveerkrachtplanning—een die interafhankelijkheden en regionale belangrijkheid prioriteert in plaats van activa, zoals bruggen, in isolatie te behandelen.”