Hoe bezorgd zijn Israëli’s over de acties van hun regering in hun naam?

Israël-Palestina conflict: Hoe bezorgd zijn Israëli’s over de acties van hun regering?

Israël heeft al meer dan een jaar ziekenhuizen en vluchtelingen onder vuur genomen, met tienduizenden doden als gevolg. Een vrouw en kinderen reageren op de Israëlische luchtaanval op huizen in de Tuffah-buurt, ten oosten van Gaza-Stad, op 26 december 2024.

Israëlische soldaten hebben het Kamal Adwan Ziekenhuis in Noord-Gaza bestormd, geplunderd en in brand gestoken, waardoor iedereen binnen moest evacueren en tientallen medische medewerkers, waaronder directeur Dr. Hussam Abu Safia, zijn gearresteerd. De zieke en gewonde mensen daar hebben geen andere medische faciliteiten om naartoe te gaan, omdat Israël alle andere ziekenhuizen in het noorden heeft vernietigd, en ze kunnen het noorden niet verlaten.

Noord-Gaza is sinds oktober dit jaar onder een “belegering binnen een belegering” van Israël, waardoor tienduizenden mensen vastzitten zonder voedsel, diensten, adequate onderdak en nu ook zonder ziekenhuizen. Sinds de belegering van Gaza in oktober 2023 heeft Israël 45.399 mensen gedood en meer dan 107.000 gewond gemaakt, waarbij de meeste slachtoffers burgers zijn. Tienduizenden kinderen hebben minstens één ledemaat verloren door de Israëlische bombardementen, en tienduizenden zijn wees geworden.

Israël heeft voortdurend ziekenhuizen en scholen aangevallen waar mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt, zich schuilhielden.

De meeste interne oppositie tegen de voortzetting van de oorlog van Israël tegen Gaza richt zich op het eisen van de vrijlating van ongeveer 100 gijzelaars die in oktober 2023 door Hamas zijn genomen. Echter, het bewustzijn onder veel Israëli’s over de omvang van de acties van hun land in Gaza lijkt minimaal.

Analisten zeggen dat dit het gevolg is van een meegaande media, die – met een paar opmerkelijke uitzonderingen – klaarblijkelijk bereid is om de retoriek van premier Benjamin Netanyahu en zijn steeds verder naar rechts verschuivende regering te herhalen.

In februari verschenen er berichten dat Netanyahu probeerde de publieke omroep Kan te sluiten omdat deze politieke druk weerstond om zijn redactielijn te wijzigen. In november werd een wetsvoorstel aangenomen dat de banden met de liberale Israëlische krant Haaretz verbrak, die een constante criticus van de Netanyahu-regering en haar oorlog tegen Gaza is geweest. In december zei de Committee to Protect Journalists (CPJ) dat 75 journalisten door Israël zijn gearresteerd op zijn grondgebied, de bezette Westelijke Jordaanoever en Gaza sinds het begin van de oorlog, met anderen die zijn aangevallen, bedreigd en gecensureerd.

Israël heeft ook bijna 200 journalisten en mediawerkers gedood. “De regering-Netanyahu werkt opzettelijk niet alleen aan het schetsen van een vertekend beeld van de oorlog in Gaza, maar ook aan het verstrakken van staatscontroles op de media. Dit zal verwoestende langetermijngevolgen hebben voor de persvrijheid in Israël, maar ook voor de Israëlische democratie,” aldus een commentator.

Veel humanitaire en mensenrechtenorganisaties die in Israël opereren om de rechten van Palestijnen te verdedigen, voelen dat hun stemmen worden gedempt te midden van toegenomen vijandigheid tegenover hun missie. “Er is nul ruimte voor ons werk,” zegt Dr. Guy Shalev, uitvoerend directeur van Physicians for Human Rights-Israel (PHRI), die zich inzet voor het recht van Palestijnen op gezondheidszorg.

“Er is maar één platform beschikbaar voor PHRI en dat is Haaretz… het enige platform dat nieuws over Palestijnen, de bezetting en Gaza brengt zonder dat het geleid wordt door het veiligheidsapparaat,” voegde hij eraan toe.

Shalev benadrukt dat het probleem vooral te maken heeft met hoe de nieuwsberichten worden gepresenteerd, waarbij verhalen de oorlogsdoelen van de regering versterken, in plaats van feiten te presenteren. Op donderdag bombardeerde Israël Jemen en raakte de internationale luchthaven in Sanaa, waar de directeur van de Wereldgezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus, op het punt stond om in te stappen.

Internationale media berichtten over het gevaar voor Ghebreyesus, die op sociale media postte dat een van de bemanningsleden gewond was geraakt en twee mensen op de luchthaven waren gedood. In tegenstelling daarmee pronkte de meest gelezen krant van Israël, Israel Hayom, met een aanval tijdens een “rebellenpersconferentie”, zonder melding te maken van de bijna-doodervaring van de internationale diplomaat. Evenzo juichte Yedioth Ahronoth, de op één na meest gelezen krant van Israël, details van de aanval op, zonder melding van de veroordeling, waaronder die van de VN.

Wanneer zaken zoals het bijna totale gebrek aan humanitaire hulp die Gaza binnenkomt, überhaupt worden genoemd, ligt de nadruk vaak op Hamas of gewapende bendes die deze hulp stelen. Dit, aldus Shalev, draagt bij aan de groei van een Israëlisch narratief dat er geen hongersnood in Gaza is, en dat zelfs als die er was, “Hamas de schuldige is voor de hongersnood en niet Israël.”

Shalev wijst op de opzettelijke ontkenning van feiten. “Het was begrijpelijk in de onmiddellijke nasleep van 7 oktober 2023, toen mensen verwoest waren en wraak wilden. Maar het is nu onvergeeflijk. De informatie is er, of het nu in Haaretz is, buitenlandse media die het uitgebreid behandelen, de Amerikaanse administratie of verschillende humanitaire organisaties. Mensen kiezen er bewust voor om te negeren.”

Volgens Shalev is het resultaat van het informatievacuüm een toename van paranoia in een samenleving die verteld is zich als belegerd door de internationale gemeenschap, zijn rechtbanken, instellingen en rechtenorganisaties te zien voor een oorlog die volgens veel van zijn media “legitiem” is.

Met betrekking tot de twee extreemrechtse ministers die vaak worden gezien als voorbeelden van de groeiende hardliners in Israël, zei Shalev: “Het is breder dan alleen [minister van Nationale Veiligheid Itamar] Ben-Gvir of [minister van Financiën Bezalel] Smotrich. Het is een veel bredere gevoel van Joodse suprematie. Mensen beschouwen dat gewoon als vanzelfsprekend. Het gaat verder dan rechts, links of kolonisten. Het is iedereen.”

De presentatie van de oorlog tegen Gaza in de Israëlische media, vervolgde Shalev, is “slechts voor de 30 tot 50 procent van de bevolking die het nodig heeft. De anderen hebben hun mening al gevormd. Ze willen geen hulp naar Gaza zien komen, ze willen ziekenhuizen zien aanvallen.”

“Opgegroeid als Joodse Israëli, was al mijn onderwijs gericht op de Holocaust en hoe mensen toen allemaal zeiden dat ze het niet wisten. Ik kon dat nooit begrijpen. Nu zien we het weer gebeuren op een afschuwelijke manier en kijken we allemaal toe.”