Geologen suggereren: Grensveranderingen van afwateringsbekkens tijdens eerdere klimaatveranderingen versnelden

Geomorfologische kaart van de MYN-locatie over een hellingsschaduwprojectie op basis van een DEM van 9 cm px -1. De verlaten terrassen langs het oostwaarts stromende omgekeerde kanaal (rode omtrek) lopen naar het westen, richting de waterscheiding, wat aangeeft dat het resten zijn van de voorafgaande vallei-bed. De locaties van de bodemputten zijn gemarkeerd met gele cirkels. De breuk/instorting verlaagt de oostzijde ten opzichte van het westen, wat een helling vormt waar deze de vallei kruist.

Geologen van de Ben-Gurion Universiteit van de Negev hebben een unieke veldlocatie in de Negev gebruikt om de eerste tijdsafhankelijke opname van migratiesnelheden van drainage-waterscheidingen te presenteren. Prof. Liran Goren, haar student Elhanan Harel en co-auteurs van de Universiteit van Pittsburgh en de Geologische Dienst van Israël, tonen verder aan dat episodes van snelle waterscheidingmigratie samenvallen met klimaatsveranderingen in de Negev in de afgelopen 230.000 jaar, die niet gerelateerd zijn aan de huidige klimaatsverandering.

Dit is een verbazingwekkende prestatie die onze kennis van hoe klimaat de aardoppervlakte beïnvloedt, zal versnellen. Hun bevindingen zijn recent gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences. De onderzoekers concentreerden zich op de migratiesnelheid van drainage-waterscheidingen—de topografische grenzen die aangrenzende drainagebekkens scheiden. Drainagebekkens zijn hydrologische eenheden die oppervlaktewater verzamelen in een enkele uitlaat.

Terwijl de waterscheidingen verschuiven, herstructureren ze de bekkengrenzen en herdistribueren ze oppervlaktewater, gesteentedeeltjes en ecologische niches over landschappen. Tot nu toe was de stand van zaken beperkt tot langetermijngemiddelden van migratiesnelheden van waterscheidingen. Echter, een unieke locatie met een reeks terrassen in de Negev-woestijn van Israël heeft de eerste traceerbare opname van de locatie van de waterscheiding op verschillende tijdstippen geleverd, wat een tijdreeks van migratiesnelheden van waterscheidingen mogelijk maakt. Door veldobservaties, datering van rivierterrassen en numerieke simulaties te combineren, konden ze de dynamiek van de migratie van waterscheidingen in de Negev-woestijn over de afgelopen 230.000 jaar afleiden.

Bij het doen hiervan ontdekten ze voor het eerst dat episodes van versnelde migratie, meer dan tweemaal de snelheid van andere episodes, samenvallen met regionale klimaatschommelingen zoals aangegeven door regionale paleoklimaatproxies. “Het is een opwindende ontdekking,” zegt Prof. Goren van de afdeling Aarde- en Milieuwetenschappen. “We hadden niet verwacht de correlatie met klimaatschommelingen te ontdekken, noch de snelheid waarmee de waterscheiding tijdens die tijd verschuift. Het voegt waarde toe aan onze kennis over de factoren die de evolutie van de aardoppervlakte beïnvloeden op fascinerende manieren.”

“Wat ik fascinerend vind aan dit onderzoek is dat een klein kanaal in de Negev-woestijn, dat op het eerste gezicht niet bijzonder opmerkelijk lijkt, in werkelijkheid zo’n indrukwekkende opname van de migratie van drainage-waterscheidingen langs zijn loop kan bevatten,” zegt Harel. “De bevindingen van deze studie zijn belangrijk voor een beter begrip van de aard van de migratie van waterscheidingen, terwijl ze ook bijdragen aan de voortdurende wetenschappelijk discussie over de klimatologische geschiedenis van de Negev.”

Bij de aanvullende onderzoekers zijn Onn Crouvi en Naomi Porat van de Geologische Dienst van Israël, Tianyue Qu en Eitan Shelef van de Universiteit van Pittsburgh, en Hanan Ginat van het Dode Zee en Arava Wetenschapscentrum.