Feitcontrole: Heeft Joe Biden deze 99 beloften nagekomen?

Uitleg: Feitencontrole: Heeft Joe Biden deze 99 beloften gehouden?

De campagne van Joe Biden richtte zich op COVID-19, raciale gerechtigheid, klimaatverandering en belastinghervormingen. We hebben 99 beloften gevolgd.

Als Joe Biden in 2020 campagne voerde voor het presidentschap, lag de nationale en globale discussie vooral op één onderwerp: de COVID-19-pandemie. Terwijl de toenmalige president Donald Trump de ernst van de pandemie bagatelliseerde, beloofde Biden om COVID-19-tests te verhogen, 50 miljoen mensen binnen 100 dagen te vaccineren en het virus onder controle te krijgen.

Maar zijn campagnebeloften gingen verder dan de pandemie. Biden zei ook dat hij alleen de belastingen voor de rijkste Amerikanen zou verhogen, dat hij zou streven naar raciale gerechtigheid en beleid zou aannemen om klimaatverandering te verminderen. Hij beloofde al het studieleningen voor bacheloropleidingen kwijt te schelden, de kosten van voorgeschreven medicijnen te verlagen en de online verkoop van vuurwapens en munitie te beëindigen.

In de afgelopen vier jaar heeft PolitiFact de voortgang van 99 campagnebeloften op de Biden Promise Tracker gevolgd. PolitiFact-verslaggevers hebben elke kwestie gevolgd en de uitkomsten gemeten – niet de intenties of inspanningen – met eindbeoordelingen van belofte gehouden, compromis en belofte gebroken.

Onze analyse van Biden’s prestaties op 99 beloften toonde aan:

• Biden heeft 33 beloften gehouden.
• Biden heeft op 32 beloften een compromis gesloten.
• Biden heeft 34 beloften gebroken.

Trump hield ongeveer 24 van zijn beloften, sloot compromissen op 23 en brak 55. (De belofte-meter van Obama is niet gemakkelijk te vergelijken met die van Biden en Trump, omdat we vijf keer zoveel beloften hebben gevolgd en Obama twee termijnen had om eraan te werken.)

Onze belofte-meters helpen kiezers in te schatten of presidents hun woord aan het Amerikaanse publiek hebben gehouden. Maar een hoger percentage gehouden beloften en een kleiner percentage gebroken beloften betekent niet automatisch dat een presidentschap succesvol is, om verschillende redenen.

Een reden is dat de kwesties die domineren in het jaar voordat presidenten aan de macht komen, misschien niet de meest urgente zijn jaren later. Bijvoorbeeld, in 2020 was het aanpakken van COVID-19 onvermijdelijk. Maar tegen 2024 waren kiezers meer geïnteresseerd in inflatie en grensveiligheid.

Een andere kanttekening is dat onze belofte-meters enkele, verifieerbare beloften volgen, niet de bredere doelen die eraan ten grondslag liggen. Dit betekent dat een president krediet kan krijgen op onze belofte-meter voor specifieke beloften, maar niet in staat kan zijn om het grotere doel achter die beloften te bereiken.

Bijvoorbeeld, Biden beloofde de toegang tot betaalbare huisvesting uit te breiden, wat hem een compromisbeoordeling opleverde. Hoewel zijn administratie maatregelen nam om de toegang te vergroten, stuitte Biden’s poging om vergaande huisvestingshulp te passeren op een vastgelopen Congres. Het gebrek aan betaalbare huisvesting is verergerd sinds Biden aantrad, grotendeels door langdurige uitdagingen zoals een laag aanbod en een hoge vraag.

Een ander voorbeeld is Biden’s belofte om oorlogen in Afghanistan en het Midden-Oosten te beëindigen, wat ook een compromisbeoordeling opleverde. Biden trok Amerikaanse troepen uit Afghanistan terug, maar heeft de oorlogen in het Midden-Oosten niet beëindigd, vooral na de aanval van Hamas op 7 oktober 2023 op Israël en de militaire reactie van Israël. Biden’s terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Afghanistan was ook chaotisch en dodelijk, waarbij 13 Amerikaanse soldaten omkwamen, wat zijn publieke steun aanzienlijk schaadde.

Wat Biden op eigen kracht heeft bereikt

Een president kan sommige beloften eenzijdig uitvoeren met uitvoerende bevelen. Andere beloften vereisen wetswijzigingen, wat betekent dat het Congres moet samenwerken, waardoor die beloften moeilijker te realiseren zijn in de sterk gepolariseerde politieke omgeving van vandaag.

Beloften die Biden heeft gehouden door een uitvoerend bevel te ondertekenen, omvatten het intrekken van Trump’s “mussel bans”, het omkeren van Trump’s beleid van gezinsgescheidenheid, het herintreden in de Wereldgezondheidsorganisatie en het omkeren van het transgender militaire verbod.

Biden handelde op eigen kracht om de eerste zwarte vrouw voor het Hooggerechtshof te nomineren – de Senaat bevestigde rechter Ketanji Brown Jackson in 2022. Hij richtte ook een bipartijdige commissie op om hervormingen voor het hof te overwegen.

Biden gebruikte uitvoerende overheidsinstanties om regelgeving uit te vaardigen die zijn beloften om de federale financiering voor Planned Parenthood te herstellen en nieuwe standaarden voor brandstofefficiëntie op te stellen, waarmaakte.

Een actie die Biden op eigen kracht kon ondernemen – de gratie van zijn zoon, Hunter Biden – leidde echter tot het torpederen van een van zijn eigen beloften. Vanwege de gratie beoordeelden we zijn belofte om te voorkomen dat het Witte Huis zich mengt in federale onderzoeken en vervolgingen, als een gebroken belofte.

Soms kan zelfs een presidentsbelofte die geen actie van het Congres vereist, lastig zijn om te houden.

Bijvoorbeeld, de Biden-administratie heeft zich ingezet om de import van voorgeschreven medicijnen uit andere landen toe te staan. Maar Florida, de eerste staat die dat recht van de Amerikaanse Food and Drug Administration kreeg, heeft het nog niet uitgeoefend. Dus die beloftebeoordeling is een compromis.

Obstakels komen soms ook voor in de buitenlandse politiek. Biden ontving compromissen voor zijn belofte om met bondgenoten te onderhandelen met Noord-Korea over denuclearisatie (wat niet veel heeft opgeleverd, gezien de onverzettelijkheid van Noord-Korea) en om opnieuw deel te nemen aan de nucleaire deal met Iran (die vastliep te midden van stijgende spanningen tussen Iran en de VS).

De keerzijde van het vaststellen van beleid via een uitvoerend bevel is dat een toekomstige administratie deze gemakkelijk kan terugdraaien. Biden vertrouwde op uitvoerende bevelen toen hij enkele van zijn vroegste “belofte gehouden”-beoordelingen verdiende, zoals die welke Trump’s controversiële immigratiebeleid omkeerden. Trump heeft al gezegd dat hij, wanneer hij terugkeert naar het ambt, beleid zoals het militaire transgenderverbod en de brandstofefficiëntienormen zal terugdraaien.

Wat Biden heeft bereikt, en niet, met het Congres

Biden, een veteraan van 36 jaar in de Amerikaanse Senaat, zorgde voor de goedkeuring van belangrijke wetgeving tijdens zijn eerste twee jaar in functie, toen de Democraten zowel het Huis als de Senaat controleerden. Maar tijdens zijn laatste twee jaar, met een verdeeld gouvernement, kwam Biden weinig verder.

In 2022 ondertekende hij de Bipartisan Safer Communities Act, die hielp zijn belofte om de Violence Against Women Act te herautoriseren te vervullen; het leverde hem ook een compromis op voor het vereisen van achtergrondcontroles voor alle wapenverkopen.

Andere keren vereiste de goedkeuring een speciale procedure in de Senaat die verzoening wordt genoemd, waardoor een eenvoudige meerderheid wetgeving kan aannemen, in plaats van 60 stemmen te vereisen voor een definitieve stemming. Dit betekende dat Biden moest onderhandelen met twee centrumpolitici in zijn eigen senaatsfractie – toenmalige senatoren Joe Manchin uit West Virginia en Kyrsten Sinema uit Arizona – om een meerderheid te behalen.

Biden ondertekende twee wetten die op deze manier zijn aangenomen: de American Rescue Plan Act van 2021 en de Inflation Reduction Act van 2022.

De American Rescue Plan Act was een uitgebreid pakket voor pandemische hulp – het werd later bekritiseerd omdat het de inflatie die door de pandemie was veroorzaakt, verergerde. Het voerde ook Biden’s belofte uit om staats- en lokale overheden te helpen budgettekorten te voorkomen.

De Inflation Reduction Act, die werd aangenomen nadat de inflatie zijn hoogtepunt had bereikt, omvatte bepalingen over klimaatverandering, bedrijfsbelastingen en gezondheidszorg. Een bepaling volbracht zijn belofte om de wet te herroepen die Medicare verhinderde om lagere drugprijzen te onderhandelen.

Onderdeel van deze twee wetten stelde Biden ook in staat om enkele compromisbeoordelingen te verdienen. Deze omvatten Biden’s belofte om tot $8.000 belastingkrediet voor kinderopvang aan te bieden (het duurde slechts een jaar), breedbandtoegang voor elke Amerikaan uit te breiden (netwerken worden nog steeds aangelegd) en het verhogen van het vennootschapsbelastingtarief tot 28 procent. (Biden heeft geen algehele belastingverhoging voor bedrijven veiliggesteld, maar voerde extra belastingen in voor enkele van de grootste bedrijven.)

Vaak kon Biden echter eenvoudigweg het Congres niet overtuigen om zijn agenda te steunen. Op de eerste dag van Biden’s presidentschap stelde hij een wet voor om een pad naar burgerschap te creëren voor bijna 11 miljoen mensen. Het kwam nergens. Biden slaagde er ook niet in om de steun van wetgevers te krijgen voor zijn beloften om de productie en verkoop van aanvalsgeweren en hoge-capaciteitmagazines te verbieden, het federale minimumloon te verhogen tot $15 per uur en bepalingen van Roe v. Wade, de inmiddels verworpen zaak van het Hooggerechtshof uit 1973 die de toegang tot abortus in het hele land beschermde, te codificeren.

Soms gebruikte Biden uitvoerende bevelen om rond het Congres te werken, maar de rechtbanken stopten vaak deze inspanningen. Hij streefde ernaar om studieleningen in een algemene zin kwijt te schelden via een uitvoerend bevel, maar het Amerikaanse Hooggerechtshof blokkeerde dit. Biden wendde zich toen tot zijn uitvoerende bevoegdheid om studieleningen op een meer gefragmenteerde manier voor bepaalde groepen te verlagen.

Na de Senaat niet de goedkeuring van het Huis volgde bij het aannemen van de door de vakbond gesteunde PRO Act van 2021, gebruikte Biden zijn benoemingsbevoegdheid om pro-vakbond leden van de National Labor Relations Board aan te wijzen, die sindsdien hebben gestemd om het organiseren van vakbonden gemakkelijker te maken voor werknemers in bepaalde gevallen.

Soms trok Biden eenvoudigweg zijn beloften in. Laat in zijn termijn ondertekende hij bipartijdige wetgeving om de sociale zekerheidsuitkeringen van bepaalde staats- en lokale werknemers te verhogen wiens pensioenbetalingen van hun maandelijkse uitkeringen waren afgetrokken. Dit betekende dat Biden een compromis bereikte op zijn belofte om de sociale zekerheidsuitkeringen uit te breiden en te verhogen, terwijl hij zijn belofte om de sociale zekerheid op een pad naar langetermijnsolvabiliteit te brengen, brak. De wet versnelde de insolventiedatum van de sociale zekerheid met zes maanden.

Wat zeggen de uitkomsten van de beloften over een presidentschap?

Bij elke president is er een kloof tussen wat het publiek denkt dat een president kan doen en wat er gedaan kan worden.

Dit is populair gemaakt als de “Green Lantern”-theorie, een term die de politieke wetenschapper Brendan Nyhan van Dartmouth heeft bedacht. De term komt van een corps van personages in het DC Comics-universum die ringen bezitten die “groene energieprojecties” van enorme kracht creëren, en als de ring niet werkt, komt dit omdat de gebruikers niet in zichzelf geloven.

Volgens de theorie gelooft het publiek dat “de president elk politiek of beleidsdoel kan bereiken als hij maar hard genoeg probeert of de juiste tactieken gebruikt”, hetzij door publieke communicatie of wetgevende vaardigheden. Nyhan beschouwt dit als misleidend.

De meeste kiezers weten niet van enkele van de grote projecten die hen uiteindelijk ten goede zullen komen, vertelde John J Pitney Jr, professor in de Amerikaanse politiek aan het Claremont McKenna College, ons. Hij wees op infrastructuurinvesteringen in de Bipartisan Infrastructure Law en de CHIPS and Science Act, die miljarden aan federale financiering toekenden voor projecten zoals breedbandtoegang en wegen en bruggen.

“Het kost jaren of decennia om een project te bouwen,” zei Pitney. “Tegen de tijd dat mensen daadwerkelijk profiteren van de projecten, zal zijn presidentschap een moeilijke vraag zijn op het (Advanced Placement) overheidsexamen.”

Biden ontving een compromisbeoordeling voor zijn belofte om achtergrondcontroles voor alle wapenverkopen te vereisen, en zijn belofte om marihuana te decriminaliseren. Maar over beide kwesties bereikte hij beleidsresultaten die in decennia niet waren gezien.

Frances Lee, een politieke wetenschapper aan de Princeton University, zei dat Biden niet noodzakelijkerwijs de primaire factor was in de overwinningen van het wapenbeleid. Hij maakte gebruik van de kracht van de nationale schok die volgde op massale schietpartijen in een supermarkt in Buffalo, New York, en een basisschool in Uvalde, Texas, die de Republikeinen “aan de verkeerde kant van de publieke opinie” plaatste, zei Lee. De publieke opinie was ook veranderd met marihuana, zei ze, waarbij zelfs Republikeinse staten stemden om het gebruik ervan uit te breiden.

Kandidaten hebben ook prikkels om hun beloftes te overdrijven.

“Presidentskandidaten overdrijven bijna altijd wat mogelijk is voor hen om te bereiken in functie met de bevoegdheden van het presidentschap, die in formele termen vrij zwak zijn,” zei Pitney.

Desondanks streven kandidaten naar lofty doelen omdat kiezers niet veel aandacht zouden besteden als ze dat niet deden, zei James M Curry, een politieke wetenschapper van de Universiteit van Utah.

“Je kunt kiezers niet enthousiasmeren door te campagne te voeren met het platform om niets groots te proberen te bereiken,” zei Curry. “Dit leidt tot een cyclus van overbeloften en onderprestaties, wat absoluut betekent dat ten minste sommige kiezers voortdurend teleurgesteld zijn in presidenten, de partijen en het Congres.”