Een op de vier vrouwen gebruikt opnieuw hun ingevroren eicellen, blijkt uit onderzoek

Meer dan een kwart van de vrouwen die hun eieren invriezen, maakt uiteindelijk gebruik van deze eieren, volgens een recent onderzoek van het Maastricht Universitair Medisch Centrum+ (Maastricht UMC+). Het onderzoek, dat meer dan 1.100 vrouwen analyseerde, biedt nieuwe inzichten in de uitkomsten van vruchtbaarheidsbehoudprocedures.

De studie toonde aan dat 25,5 procent van de vrouwen die hun eieren of embryo’s invriezen, uiteindelijk terugkwam voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Gemiddeld wachtten de vrouwen 3,5 jaar voordat ze hun ingevroren eieren gebruikten. Van de vrouwen die terugkwamen, bereikte bijna de helft een positieve zwangerschapstest en 34,6 procent beviel van een kind.

“Dit onderzoek werpt licht op de succespercentages van vruchtbaarheidsbehoud in de praktijk,” zei onderzoekster Elena ter Welle-Butalid, die het onderzoek leidde. “Het kan vrouwen helpen weloverwogen beslissingen te nemen over de vraag of deze behandeling geschikt voor hen is. We zien ook dat deze vrouwen vaak kiezen voor een veilige optie als het gaat om het behouden van hun vruchtbaarheid.”

Het onderzoek, uitgevoerd in 10 in-vitrofertilisatie (IVF) centra in Nederland, analyseerde gegevens van vrouwen die tussen 2004 en 2019 eieren of embryo’s hebben laten invriezen. Vruchtbaarheidsbehoud, vaak gebruikt om de mogelijkheid van een vrouw om in de toekomst zwanger te worden te waarborgen, wint aan populariteit.

Twee derde van de vrouwen in de studie koos ervoor om hun eieren of embryo’s in te vriezen vanwege aankomende kankertreatments die hun vruchtbaarheid bedreigden. De overige vrouwen kozen de procedure om persoonlijke redenen, zoals het uitstellen van het krijgen van kinderen.

“Vrouwen die een grote kans lopen hun vruchtbaarheid te verliezen, zoals diegenen die kankertreatments ondergaan, zijn de belangrijkste kandidaten voor vruchtbaarheidsbehoud,” legde ter Welle-Butalid uit. “Maar anderen, vaak alleenstaande vrouwen, besluiten hun eieren in te vriezen om toekomstige problemen met concepteren te vermijden naarmate ze ouder worden.”

Of 25,5 procent van de terugkerende vrouwen als een hoog of laag cijfer wordt gezien, hangt af van het perspectief, merkte ter Welle-Butalid op. “Voor vrouwen met een sterke wens om kinderen te krijgen, lijkt dit percentage veelbelovend genoeg om het te proberen,” zei ze. “Echter, vrouwen die onzeker zijn over hun toekomstplannen, kunnen dit cijfer als te laag beschouwen en besluiten niet door te gaan.”

De studie onthulde dat vrouwen die terugkwamen gemiddeld twee embryo-overplaatsingen ondergingen, wat de waarschijnlijkheid benadrukt dat meerdere pogingen nodig kunnen zijn voor succes.

Het proces van het invriezen van eieren of embryo’s is kostbaar en kan enkele duizenden euro’s kosten. In Nederland worden de kosten alleen vergoed wanneer er een medische noodzaak is, zoals vruchtbaarheidsrisico’s in verband met kankertreatments. Vrouwen die eieren invriezen om niet-medische redenen moeten zelf betalen.

Ter Welle-Butalid benadrukte de uitdagingen van toegang, vooral voor vrouwen zonder medische indicaties. “We zien dit een steeds belangrijker discussie worden naarmate meer vrouwen besluiten tot vruchtbaarheidsbehoud,” zei ze.

Voor de studie werden standaardopslagtermijnen afgesproken voor de ingevroren eieren of embryo’s, hoewel deze kunnen variëren. Typisch blijven de eieren ingevroren totdat vrouwen besluiten dat ze ze niet meer willen gebruiken, waarna ze worden vernietigd. “Dit gebeurt ook in gevallen van overlijden of wanneer vrouwen te oud worden om zwangerschap te overwegen,” voegde Welle-Butalid toe.