Drukte naar normaliteit? Overlevenden van de truckaanval in New Orleans worstelen met trauma

Een haast naar normaliteit? Overlevenden van de vrachtwagenaanval in New Orleans worstelen met trauma

In de nasleep van een dodelijke vrachtwagenaanval in New Orleans, Louisiana, zijn er herdenkingen verschenen op Bourbon Street. Tyler Burt, een pedicab-chauffeur, besloot op nieuwjaarsdag om nog één laatste rit te maken. Rond 3 uur ’s nachts fietste hij naar Bourbon Street, waar hij een gezin van vier personen tegenkwam. De twee dochters, die op hoge hakken liepen, klommen in zijn fietskar.

Terwijl ze aan de rand van de straat stonden te wachten op hun ouders, gebeurde er iets dat hun leven voor altijd zou veranderen. Een grote witte vrachtwagen, een Ford F-150 Lightning, kwam met hoge snelheid de straat inrijden. Burt probeerde te ontsnappen, maar zijn fiets blokkeerde zijn pad. Hij kon alleen maar kijken terwijl de vrachtwagen recht op hen afkwam.

Burt herinnert zich de angst: “Eerst liep hij over zijn vrouw. En toen over hem.” De vrachtwagen raasde verder, waarbij het andere feestgangers raakte. Toen Burt zich omdraaide, zag hij de dochters knielen bij hun moeder, die niet meer bij bewustzijn was.

Uren later werd bevestigd dat de aanrijding geen ongeluk was, maar een geplande aanval, waarbij de dader, Shamsud-Din Jabbar, omkwam tijdens een schietpartij met de politie. In totaal kwamen er 14 mensen om het leven en raakten er 57 gewond. Het gezin dat Burt had vervoerd, overleefde gelukkig.

Ondanks het trauma dat de overlevenden ondergingen, was Bourbon Street binnen 36 uur weer open voor het publiek. Toeristen genoten van hun drankjes en liepen voorbij de tijdelijke herdenkingen die waren opgericht voor de slachtoffers. Gouverneur Jeff Landry verklaarde dat New Orleans een “veerkrachtige stad” is en dat het belangrijk is om snel weer normaal te worden.

Deskundigen waarschuwen echter dat de druk om snel terug te keren naar de normaalheid, overlevenden kan schaden. “Herstel van dit soort collectieve trauma’s kost veel tijd,” zei Tara Powell, een professor die onderzoek doet naar gedragsgezondheid tijdens rampen.

“Geen enkele geestelijke gezondheidszorg is mij of mijn collega’s aangeboden,” zei Burt. Hij merkte op dat hoewel zijn gemeenschap veel steun bood, de officiële hulp minimaal was. Een van zijn collega’s had geprobeerd om de trauma’s te onderdrukken door meteen weer aan het werk te gaan, terwijl een ander zich had teruggetrokken uit angst.

Jacob Finkelman, ook een pedicab-chauffeur, was ook aanwezig tijdens de aanval. Drie dagen later was hij weer aan het werk, maar hij vermijdt nu Bourbon Street. “Normaliteit betekent voor ons vooral geld verdienen,” zei hij. Er was geen “menselijke, compassievolle reactie” van zijn werkgevers, wat het herstel bemoeilijkte.

De stad bereidde zich voor op grote evenementen zoals de Sugar Bowl en de Super Bowl. Gouverneur Landry beloofde om de Sugar Bowl bij te wonen, wat een dag werd uitgesteld. Hij benadrukte dat het belangrijk was om door te gaan, ondanks het verdriet van de slachtoffers.

De druk om veerkrachtig te zijn na een ramp kan schadelijk zijn, omdat het de aandacht afleidt van de structurele problemen die mensen kwetsbaar maken. “Het is begrijpelijk dat ze terug willen naar een gevoel van normaliteit, maar dat negeert de impact van de aanval,” aldus Powell.

In New Orleans zijn leden van de gemeenschap blijven samenwerken om zorg te bieden aan degenen die door de aanval zijn getroffen. Maar de middelen zijn beperkt. Burt dringt er bij de overheid op aan om steun te bieden die mensen in staat stelt om zich te herstellen zonder meteen weer aan het werk te moeten.

“Het zou niet zo moeten zijn dat mensen gedwongen worden om terug te komen naar hun werk omdat ze niet de juiste hulp krijgen,” zei hij. “Geestelijke gezondheidszorg moet onmiddellijk beschikbaar zijn.”