‘Dorsgolven’ worden steeds gebruikelijker in de Verenigde Staten

Een schematische weergave van de drie kenmerken van dorstgolven (intensiteit, duur en frequentie) met voorbeeldwaarnemingen. Credit: Earth’s Future (2025).

Met de opwarming van het klimaat wordt de atmosfeer dorstiger. Wetenschappers definiëren deze atmosfeer dorst, of evaporatieve vraag, als de hoeveelheid water die potentieel kan verdampen van het aardoppervlak in reactie op het weer.

Gestandaardiseerde kortgewas evapotranspiratie (ETos) is een maatstaf die schat hoeveel water zou verdampen en transpireren over een uniforme, goed bewaterde grasoppervlakte. Het wordt gebruikt om de evaporatieve vraag te meten die wordt ervaren door land dat bedekt is met landbouwgewassen. Eerdere studies hebben aangetoond dat ETos in de loop van de tijd is toegenomen als reactie op factoren zoals luchttemperatuur, zonne-straling, vochtigheid en windsnelheid. Maar dat onderzoek dekt geen patronen en trends over langere perioden met uitzonderlijk hoge atmosfeer dorst.

M. S. Kukal en M. Hobbins hebben een nieuwe term geïntroduceerd voor deze extreme ETos-gebeurtenissen: dorstgolven. Een dorstgolf is een periode van extreem hoge evaporatieve vraag die, net als een hittegolf, een verwoestend effect kan hebben op een groeiseizoen. Om als dorstgolf te worden aangeduid, moet de ETos gedurende ten minste 3 dagen boven de 90e percentiel liggen. Hun onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Earth’s Future.

De onderzoekers bestudeerden ETos-metingen voor de aaneengeschakelde Verenigde Staten voor de groeiseizoenen van 1981 tot 2021, waarbij ze de intensiteit, duur en frequenties van de dorstgolven op county-niveau onderzochten. Vervolgens groepeerden ze de resultaten in negen regio’s.

De analyse van de onderzoekers toonde aan dat dorstgolven gemiddeld 2,9 keer voorkwamen gedurende het groeiseizoen van april tot oktober en een gemiddelde duur hadden van 4 dagen. De langste duur was 17 dagen, en de hoogste frequentie was 20 evenementen per seizoen. Landelijk gezien ervoeren de High Plains de meest intense dorstgolven; het Zuiden, de Boven-Middenwesten, de Pacific Northwest en de Westkust ervoeren de langste gemiddelde duur (ongeveer 4,5 dagen), en de Westkust en het Zuiden ervoeren de hoogste frequentie (ongeveer 3,5 evenementen per seizoen).

Dorstgolven zijn wijdverbreider geworden en beïnvloeden regio’s zoals het Zuidwesten, de Noordelijke vlaktes en de Noordelijke Rocky Mountains, die in voorgaande decennia mogelijk niet werden getroffen. De kans dat een regio helemaal geen dorstgolf ervaart tijdens het jaar is ook afgenomen. Voortzetten met het meten en volgen van dorstgolven zal cruciaal zijn voor gewas- en waterbeheer in de komende jaren, vooral naarmate het klimaat verder opwarmt, zeggen de onderzoekers.