De wereld mag Afghanistan niet vergeten

Twee Afghaanse vrouwen en een 18 maanden oude jongen warmen zich op terwijl ze wachten op aalmoezen langs de Kabul-Pul-e-Alam snelweg in het oosten van Afghanistan.

In een wereld waar crises strijden om aandacht, bevindt Afghanistan zich nu in de schaduw, terwijl het ooit vooraan stond in internationale hulp en media-aandacht. Dit jaar ligt de wereldwijde focus voornamelijk op de slachtoffers van oorlogen in Gaza, Soedan en Oekraïne.

De veelvuldige crises die Afghanistan teisteren, hebben nauwelijks de internationale koppen gehaald, maar ze blijven aanhouden. Afghanen lijden onder verslechterende humanitaire, klimaat- en economische crises, gekenmerkt door ernstige armoede, voedselonzekerheid en afnemende hulp.

In 2024 hebben 23,7 miljoen mensen – meer dan de helft van de bevolking – humanitaire hulp nodig. Rapporten tonen aan dat Afghanistan het op drie na grootste aantal mensen met ernstige honger en voedseltekorten heeft. Ongeveer 12,4 miljoen Afghanen weten niet waar hun volgende maaltijd vandaan komt, waardoor hun land zich bevindt tussen de grootste “honger hotspots” naast Palestina, Jemen, Haïti en Syrië.

Ongeveer 80 procent van de gezinnen leeft van minder dan $1 per dag per persoon. Bijna vier miljoen kinderen, zwangere vrouwen en borstvoeding gevende moeders zijn ondervoed. Deze al schrijnende omstandigheden worden verergerd door frequente natuurrampen waarvan gemeenschappen niet in staat zijn te herstellen.

Aardbevingen, overstromingen en aardverschuivingen verwoesten regelmatig het land. Bijvoorbeeld, in oktober 2023 werden meerdere aardbevingen van 6,3 magnitude geregistreerd in de provincie Herat, waarbij minstens 2.000 mensen omkwamen en duizenden anderen gewond raakten. Meer dan 10.000 huizen werden verwoest en meer dan 20.000 zwaar beschadigd. Ten minste 275.000 mensen werden getroffen en hadden hulp nodig.

Ondanks enkele noodhulpinspanningen na de aardbevingen, blijft Herat verwoest. Duizenden gezinnen staan voor een tweede winter zonder permanente huisvesting of goede toegang tot water, voedsel en sanitaire voorzieningen. Vernietigde scholen zijn niet herbouwd.

Klimaatverandering heeft ook invloed gehad op Afghanistan. Ondanks dat het minder dan 0,1 procent van de wereldwijde broeikasgasemissies bijdraagt, staat het in de top 10 van landen die het meest kwetsbaar zijn voor klimaatverandering. Problemen zoals droogte en waterschaarste zijn bijzonder ernstig.

In Kabul zijn de waterschaarste zo nijpend geworden dat UNICEF dit jaar waarschuwde dat de stad tegen 2030 geen grondwater meer zou kunnen hebben als er geen onmiddellijke actie wordt ondernomen. Het gebrek aan water bedreigt niet alleen stedelijke populaties, maar ook plattelandsgemeenschappen waar droogtes de lokale landbouw en veeteelt hebben verwoest.

Afghanistan heeft ook te maken met een zwakke economie. De werkloosheid is sinds vorig jaar verdubbeld, terwijl de gedwongen terugkeer van Afghaanse burgers uit buurland Pakistan vitale economische levenslijnen heeft afgesloten. Ondanks de toenemende vijandigheid tegenover Afghanen in buurlanden, blijft de emigratie op hoog niveau. Ongeveer acht miljoen mensen hebben het land sinds 2020 verlaten, volgens de Internationale Organisatie voor Migratie.

Veel gezinnen overwegen te vertrekken, niet alleen vanwege economische moeilijkheden, maar ook omdat meisjes en vrouwen onderwijs en werk worden ontzegd.

Deze veelvuldige crises zijn duidelijk zichtbaar in Kabul. Zonder toegang tot werk zijn veel vrouwen gedwongen om met hun kinderen op straat te bedelen, terwijl jongens plastic zakken verkopen, schoenen poetsen en afval verzamelen om geld te verdienen. Veel arbeiders en kruiwagensdragers zijn ook gaan bedelen, vaak wachtend buiten bakkerijen op restjes brood.

Ondanks de ernst van de situatie, komt Afghanistan zelden in het internationale nieuws. Deze stilte is vooral hartverscheurend als men denkt aan het groeiende aantal kinderen dat zelfs in de kou van de winter gedwongen wordt om te werken voor een schamel inkomen. Hun verhalen van lijden verdienen het om gehoord en erkend te worden.

Echter, Afghanistan heeft meer nodig dan aandacht. Het vereist betekenisvolle actie. De internationale gemeenschap moet erkennen dat het lot van het Afghaanse volk even urgent is als dat van de bevolking in Gaza, Soedan en Oekraïne. Een door armoede en rampen getroffen Afghanistan, dat door de internationale gemeenschap wordt verlaten, kan alleen maar een bron van instabiliteit in de regio zijn.

Om de cyclus van honger en armoede permanent te doorbreken, moeten de internationale gemeenschap, NGO’s en donorlanden investeren in duurzame, langetermijnoplossingen. Deze omvatten het bouwen van irrigatiekanalen en dammen, het ontwikkelen van landbouw en veeteelt, het verbeteren van infrastructuur en het creëren van banen. Dergelijke inspanningen zullen de plattelandsbevolking helpen om in hun gemeenschappen te blijven, hun land te bewerken en een betere toekomst voor hun kinderen veilig te stellen. Plattelandsontwikkeling zou onvermijdelijk ook stedelijke centra laten bloeien.

Het stille lijden van Afghanistan en zijn lot vereisen dringende actie. Door de onderliggende oorzaken van zijn crises aan te pakken, kan de internationale gemeenschap hoop en waardigheid herstellen voor zijn mensen en werken aan een welvarende wereld waar geen enkele natie achterblijft.