De Vrijheidsvloot heeft haar missie volbracht
De Vrijheid Vloot volbracht zijn missie
De Madleen heeft een krachtig signaal afgegeven dat de strijd om de Israëlische misdaden te stoppen doorgaat. In de vroege uurtjes van 9 juni onderschepten Israëlische troepen het schip Madleen in internationale wateren, nabij de kust van de Gazastrook. De yacht, met 12 activisten uit zeven landen en humanitaire hulpgoederen, was net iets meer dan een week onderweg. Onder de activisten bevond zich Greta Thunberg, die consequent is belachelijk gemaakt door Israëlische politici vanwege haar steun voor de Palestijnse strijd.
De hulp aan boord was symbolisch en had weinig verschil gemaakt als het de hongerlijdende Palestijnen in Gaza had bereikt. De Verenigde Naties schatten dat er dagelijks minstens 500 vrachtwagens met hulp nodig zijn om in hun basisbehoeften te voorzien. Het was ook te verwachten dat de Israëlische troepen het schip zouden stoppen voordat het de kust van Gaza bereikte.
Desondanks volbracht de Madleen een belangrijke missie. Het toonde de wereld en regeringen die weigeren zich aan hun internationale juridische verplichtingen te houden, aan dat Gaza niet vergeten zal worden.
De Madleen werd georganiseerd door de Freedom Flotilla Coalition (FFC), een grassrootsgroep die campagne voert in solidariteit met het Palestijnse volk. In mei werd een ander van hun boten, de Conscience, aangevallen door drones net buiten de Maltese territoriale wateren. De schade was zo significant dat het schip niet verder kon varen naar Gaza.
De FFC maakt deel uit van een meer dan vijftien jaar durende inspanning van activisten om de blokkade van Gaza te doorbreken. In 2010 voer een vloot van zes schepen uit Turkije naar de Strook voordat Israëlische troepen het in internationale wateren onderschepten. Het grootste schip, de Mavi Marmara, werd bestormd door Israëlische commando’s die het vuur openden en negen activisten en journalisten vermoordden – allemaal Turkse burgers. Tot op heden hebben de slachtoffers van de Mavi Marmara nog geen gerechtigheid ontvangen.
Na de bloederige aanval op de vloot schreef Noam Chomsky: “Decennia lang heeft Israël boten gekaapt in internationale wateren tussen Cyprus en Libanon, passagiers gedood of ontvoerd, soms naar gevangenissen in Israël gebracht, inclusief geheime gevangenissen en martelkamers, soms hen jarenlang als gijzelaars vastgehouden. Israël gaat ervan uit dat het dergelijke misdaden met straffeloosheid kan uitvoeren omdat de VS ze tolereren en Europa doorgaans de Amerikaanse koers volgt.”
Volgens het internationaal recht is de onderschepping van zowel de Mavi Marmara als de Madleen onwettig. Israëlische troepen hebben geen juridische autoriteit om internationale activisten in internationale wateren vast te houden. Zoals Huwaida Arraf, een Palestijns-Amerikaanse advocaat en FFC-organisator, zei: “Deze vrijwilligers vallen niet onder de Israëlische jurisdictie en kunnen niet worden gecriminaliseerd voor het leveren van hulp of het uitdagen van een illegale blokkade – hun detentie is arbitrair, onwettig, en moet onmiddellijk eindigen.”
Gaza ligt aan de Middellandse Zee, maar is al tientallen jaren hermetisch afgesloten van zijn buurlanden. De lucht-, land- en zeeblokkade door Israël begon in 2007, maar zelfs daarvoor hielden Israëlische zeewateren toezicht op en beperkten ze de toegang tot de kust van Gaza.
De Oslo-akkoorden van 1993 verleenden de Palestijnen geen volledige soevereiniteit over hun eigen wateren, maar gaven hen in plaats daarvan toegang tot 20 zeemijlen (37 km) vanaf de kust van Gaza voor vissen, recreatie en de winning van natuurlijke hulpbronnen zoals gas. Dit is slechts 10 procent van de 200-zeemijlenlimiet voor soevereine landen die is vastgesteld onder de VN-Conventie over het Zeerecht.
Maar zelfs deze 20 zeemijlen werden nooit gerespecteerd door het Israëlische regime, dat de Palestijnen beperkte tot steeds kleinere gebieden aan de kust. Dit heeft de Palestijnen volledig afgesneden van de buitenwereld en heeft een desastreuze impact gehad op de zeevaarttraditie en de visserij-industrie van Gaza.
Vissers zijn gedwongen om te vissen in een zeer beperkt gebied, wat onvermijdelijk heeft geleid tot overbevissing. Sinds het begin van de genocide zijn de vissers van Gaza doelwit geweest, gedood en zijn hun boten gebombardeerd en apparatuur vernietigd. Onder hen is Madleen Kulab, de enige Palestijnse vrouwelijke visser in Gaza, naar wie het Freedom Flotilla-schip is vernoemd. De moeder van vier is herhaaldelijk ontheemd tijdens de genocide en schuilt nu in haar beschadigde huis. Haar visdagen zijn voorbij.
Volgens het internationaal recht hebben VN-lidstaten de verplichting om te handelen wanneer er een ernstige misdaad zoals genocide plaatsvindt. Ze hebben de plicht om sancties op te leggen, inclusief een wapenembargo. In plaats daarvan heeft de Europese Unie, van waaruit de meeste activisten op de Madleen afkomstig zijn, niet alleen deze verplichting verzaakt, maar ook voortgezet met het leveren van wapens aan Israël, ondanks de publieke opinie onder Europeanen die overwegend zich verzet tegen het Israëlische regime en de aanhoudende genocide.
De activisten op de Madleen wisten dat ze hun bestemming niet zouden bereiken, maar ze kozen ervoor om deel te nemen aan deze levensgevaarlijke daad van solidariteit om de aandacht van de wereld terug te brengen naar Gaza en de criminele inactiviteit van hun regeringen onder de aandacht te brengen. Zoals Greta zei: “We doen dit omdat, ongeacht de kansen tegen ons, we moeten blijven proberen, want het moment dat we stoppen met proberen is wanneer we onze menselijkheid verliezen.”
De Madleen is misschien op zee gestopt, maar haar boodschap reist ver: De blokkade is niet onzichtbaar, noch zal deze voor altijd zo blijven. Elk onderschept schip, elke gearresteerde activist, elke daad van verzet bevestigt dat Gaza niet vergeten is – en dat totdat de vrijheid is hersteld en gerechtigheid is bereikt, de zee een frontlinie zal blijven in de strijd voor Palestijnse bevrijding.
