De Gazificatie van Jenin Zal Niet Slagen

De Gazificatie van Jenin zal niet slagen

De Palestijnse weerstand is een idee dat niet kan worden weggevaagd door bombardementen. Rook stijgt op na aanvallen van het Israëlische leger, die gebouwen in het vluchtelingenkamp Jenin op de Westelijke Jordaanoever verwoestten op 2 februari 2025.

Vorige maand, terwijl het Israëlische leger zich terugtrok uit Gaza onder het staakt-het-vuren, kondigde het een “operatie” aan in de Westelijke Jordaanse stad Jenin en het vluchtelingenkamp. Al drie weken terroriseren ze het Palestijnse volk daar, waarbij ze gevechtsvliegtuigen, helikopters, tanks, drones en bulldozers gebruiken om te doden en te vernietigen.

Versterkt door de onverschilligheid van de wereld, probeert de Israëlische regering duidelijk Gaza te repliceren in de Westelijke Jordaanoever. Maar de Gazificatie van Jenin en andere vluchtelingenkampen in de Westelijke Jordaanoever zal falen, net zoals vergelijkbare brute strategieën in het verleden hebben gefaald.

Er is een reden waarom Israël voor Jenin heeft gekozen als startpunt voor zijn nieuwe bloederige aanval op de Westelijke Jordaanoever. Het kamp, dat is opgericht na de Nakba om 8.000 Palestijnen onder te brengen die met geweld uit hun huizen waren gezet door zionistische strijdkrachten, is al tientallen jaren een kweekvijver van verzet.

Tijdens de eerste Intifada werd het een van de centra van Palestijnse organisatie en verzet. De jongeren die niets anders dan bezetting hadden gekend, werden de stem, de vuist en het hart van de weerstand.

Tijdens de tweede Intifada diende Jenin opnieuw als een knooppunt van verzet. In april 2002 viel het Israëlische leger de stad binnen, vermoordde 52 Palestijnen, verwoestte honderden woningen en verdreef meer dan een kwart van de bevolking.

Israël verklaarde toen de overwinning, met de claim dat het “terrorisme” had verpletterd. Toch kwam er uit de puinhopen van Jenin een nieuwe generatie op, die de onwankelbare wil om te verzetten voortzette.

In de jaren 2020 nam de gewapende verzetsactiviteit in Jenin en andere vluchtelingenkampen op de Westelijke Jordaanoever toe. Dit culmineerde in een andere brutale Israëlische aanval op de stad in juli 2023, enkele maanden voor de uitbraak van de genocide in Gaza. De operatie omvatte de inzet van gevechtsvliegtuigen, gewapende drones, tanks, bulldozers en duizenden troepen. Het Israëlische leger doodde minstens 10 Palestijnen, vernietigde huizen en infrastructuur, en verdreef duizenden. En toch kwam het verzet opnieuw op en reageerde het op oproepen uit Gaza voor mobilisatie.

Jenin is om een reden een centrum van verzet geworden. Vluchtelingenkampen zijn niet slechts plaatsen waar de ontheemden overleven – ze zijn de kloppende harten van het Palestijnse bewustzijn. Dit zijn plaatsen waar de wonden en trauma’s van de Nakba van generatie op generatie worden doorgegeven, waar zonen en dochters de wens van hun ouders en grootouders erven om naar huis terug te keren.

Kinderen groeien op terwijl ze hun buurten geplunderd zien worden, vrienden zien vastgezet of vermoord worden, net als de 10-jarige Saddam Rajab uit Tulkarem, die op 28 januari door een Israëlische soldaat in de buik werd geschoten en wiens ambulance door Israëlische troepen bij een controlepost werd geblokkeerd. Saddam stierf 10 dagen later.

Kinderen in vluchtelingenkampen kennen de hoge prijs van vechten voor vrijheid, en als volwassenen kiezen ze er toch voor deze prijs te betalen.

In de Gazastrook zijn vluchtelingenkampen zoals Jabalia ook al tientallen jaren belangrijke bolwerken van Palestijns verzet om dezelfde reden. Historisch gezien is Jabalia het grootste vluchtelingenkamp in Palestina, met 100.000 inwoners. In 1987 produceerde het de vonk die de eerste Intifada deed ontbranden. Het is herhaaldelijk het doelwit geweest van Israëlische militaire aanvallen die massale slachtoffers en verwoesting hebben achtergelaten.

Na het begin van Israël’s genocidale oorlog lanceerde het Israëlische leger verschillende aanvallen op het kamp, telkens volgens hetzelfde brute sjabloon: massale bombardementen, sloop van huizen en ontheemding van burgers. Elke keer beweerde het dat het het verzet had ontmanteld, om enkele maanden later terug te keren voor een andere “ruimingsoperatie”.

In de herfst lanceerde het Israëlische leger een massale campagne van luchtaanvallen die Jabalia verwoestte. Ongeveer 90 procent van de gebouwen wordt geschat te zijn vernietigd.

Toch volhardde het verzet, met operaties die resulteerden in aanzienlijke Israëlische militaire verliezen.

De voortdurende aanval op Jenin gebruikt hetzelfde mislukte handboek om verzet te “ontmantelen” door vernietiging. Het heeft meer dan 45 Palestijnen gedood, waaronder de tweejarige Laila al-Khatib, heeft 20.000 mensen gedwongen ontheemd, hele blokken gesloopt, een ziekenhuis belegerd en de stad afgesneden van de rest van de Westelijke Jordaanoever.

Grootschalige vernietiging werkte niet eerder in Jenin en het werkte niet in Gaza, dus waarom denkt Israël dat het nu zou werken?

Deze militaire strategie onthult Israëls fundamentele blindheid. Het ziet verzet als iets tastbaars – strijders om te elimineren, tunnels om te vernietigen, leiders om te vermoorden, wapens om te veroveren. Maar in de vluchtelingenkampen van Palestina stroomt verzet door generaties als bloed door aderen. Het leeft in de verhalen die worden doorgegeven, in de koppige volharding voor waardigheid onder belegering, in de vastberadenheid om te herbouwen wat is vernietigd.

De geschiedenis heeft dit verhaal al geschreven. In Jenin, in Jabalia, in elk vluchtelingenkamp in Palestina hebben generaties tijdelijke toevluchtsoorden omgevormd tot permanente monumenten voor een idee dat niet kan worden gedood. Met elke invasie, met elke sloop, met elke poging om de wil van deze gemeenschappen te breken, wordt de vastberadenheid alleen maar sterker. Het leeft in de vastberaden stap van een kind dat naar school loopt door controleposten, in de uitdagende glimlach van een oudere die hun huis opnieuw opbouwt, en in de collectieve weigering om ontheemding als een lot te accepteren.

Dit is waarom de Gazificatie van Jenin zal falen. Je kunt revolutionairen doden, maar je kunt de revolutie niet doden. Je kunt een idee niet in submissie bombarderen. Je kunt de wil om vrij te zijn niet doden.