Britannië in debat over hulp bij sterven: Belangrijke feiten over deze emotionele discussie

Londen, Verenigd Koninkrijk – Groot-Brittannië debatteert over het onderwerp van hulp bij sterven, nadat vorige week een wetsvoorstel ter legalisatie ervan in Engeland en Wales officieel in het parlement is ingediend – de eerste poging om de wet in een decennium te wijzigen.

Als het wetsvoorstel wordt aangenomen, zou hulp bij sterven terminale, geestelijk competente volwassenen met nog zes maanden of minder te leven het recht geven om te kiezen hun leven met medische hulp te beëindigen.

Sinds de Suicide Act van 1961 is het illegaal in Engeland en Wales om zelfmoord aan te moedigen of te helpen, en degenen die schuldig worden bevonden, riskeren tot 14 jaar gevangenisstraf.

Labour-lid Kim Leadbeater, die achter het op 16 oktober ingediende wetsvoorstel staat, zei in een verklaring dat het “belangrijk” was om de wetgeving goed te krijgen met “de nodige beschermingen en waarborgen”, zodat mensen met een handicap of geestelijke gezondheidsproblemen zich niet onder druk gezet voelen om deze beslissing te nemen – iets wat tegenstanders van het wetsvoorstel beweren dat zou kunnen gebeuren.

Het debat over deze polariserende kwestie heeft religieuze figuren en organisaties in beweging gebracht. “Het legaliseren van hulp bij zelfmoord zou onevenredig veel kwetsbare mensen treffen die zichzelf als een last voor hun omgeving en de gezondheidszorg beschouwen,” zei Justin Welby, de aartsbisschop van Canterbury.

De Britse Islamitische Medische Vereniging zei: “Naast religieuze bezwaren hebben velen van ons ook bezwaren op basis van professionele ethische gedragsregels. We zien ook hoe dit gevaarlijk kan zijn voor kwetsbare individuen en gemarginaliseerde gemeenschappen die al moeite hebben om toegang te krijgen tot gezondheidszorg in een systeem dat niet efficiënt kan inspelen op complexe zorgbehoeften.”

Wat weten we over het wetsvoorstel?

Wat is hulp bij sterven? Hulp bij sterven is wanneer terminale patiënten dodelijke medicijnen van een medische professional ontvangen om hun leven te beëindigen. Het moet niet verward worden met euthanasie, wat een vergelijkbaar proces is waarbij een persoon dodelijke medicijnen van een arts ontvangt, maar waarbij de persoon in dit geval niet terminale ziek moet zijn om te kiezen om te sterven.

Wat houdt het wetsvoorstel in? Hoewel veel details van het wetsvoorstel nog niet zijn afgerond, wordt verwacht dat het vergelijkbaar zal zijn met een wetsvoorstel voor hulp bij sterven dat in juli in het Hogerhuis is ingediend. Dat wetsvoorstel is sindsdien ingetrokken om plaats te maken voor het nieuwe wetsvoorstel.

In het eerdere wetsvoorstel zouden terminale patiënten met nog zes maanden of minder te leven medische hulp kunnen krijgen om hun leven te beëindigen, nadat de beslissing was goedgekeurd door twee artsen en een rechter van de Hoge Raad.

De laatste stemming over het legaliseren van hulp bij sterven in Groot-Brittannië vond plaats in 2015, maar werd overweldigend verworpen door de Britse wetgevers: 330 stemden tegen en 118 voor.

Premier Keir Starmer, die een wetsvoorstel voor hulp bij sterven in 2015 steunde, zei dat wetgevers een “vrije stemming” zouden moeten hebben en niet gedwongen moeten worden om langs partijgrenzen te stemmen. “Er zijn redenen om de wet te veranderen,” heeft hij gezegd.

Een debat en de eerste stemming over het wetsvoorstel worden verwacht op 29 november.

Wat zeggen voorstanders van het wetsvoorstel?

De argumenten voor hulp bij sterven omvatten zelfbeschikking, verlichting van pijn en lijden, en gemoedsrust. Honderden Britten hebben duizenden ponden uitgegeven aan reizen naar Zwitserland naar faciliteiten zoals Dignitas, een organisatie die hulp bij sterven biedt.

Volgens Dignity in Dying, dat een peiling heeft uitgevoerd, steunt 84 procent van de Britten de legalisatie van hulp bij sterven. Over de politieke partijgrenzen heen was de grootste steun te vinden onder Groen-kiezers, met 79 procent die een wijziging van de wetgeving steunt. Dit werd gevolgd door Conservatieve kiezers met 78 procent steun, Labour-kiezers met 77 procent steun en Liberal Democrats met 77 procent.

“Onder het huidige systeem zijn er geen voorafgaande controles of evenwichten om te voorkomen dat een terminale Brit onder druk wordt gezet om naar Dignitas te reizen of zelfmoord te plegen thuis. We hebben dringend behoefte aan meer controle, verantwoording en bescherming. Dat is wat dit wetsvoorstel zal brengen,” zei de woordvoerder.

Wie is tegen hulp bij sterven en waarom?

De tegenstanders van hulp bij sterven hebben gewaarschuwd dat gemarginaliseerde groepen, waaronder mensen met een handicap en huishoudens met een laag inkomen, onevenredig getroffen en in gevaar gebracht zullen worden. Sommige religieuze groepen zijn tegen het wetsvoorstel en beweren dat leven heilig is en het voortijdig beëindigen ervan moreel verkeerd is.

Anderen zeiden dat het verbeteren van palliatieve zorg de focus zou moeten zijn. Disabled People Against Cuts heeft de leden van het parlement opgeroepen om tegen het wetsvoorstel voor hulp bij sterven te stemmen, omdat zij zeiden dat het “mensen met een handicap onder druk zou zetten om voortijdig hun leven te beëindigen.”

“Initiële goede bedoelingen om keuze te bieden aan het einde van het leven kunnen ertoe leiden dat mensen met een handicap zonder terminale ziekten worden geduwd naar een vroegtijdige dood omdat de ondersteuning om met waardigheid te leven niet beschikbaar is,” zeiden zij.

De groep wees op het gebrek aan staatsfinanciering voor hospicezorg en palliatieve zorg, die ondersteuning biedt aan terminale patiënten. Alistair Thompson, een woordvoerder van Care not Killing, zei dat de groep tegen hulp bij sterven al jaren pleit voor een verbetering van het palliatieve zorgsysteem.

“Maar de realiteit is dat het ongelooflijk duur is om het palliatieve zorgsysteem te verbeteren. Een groot deel van de financiering voor het palliatieve zorgsysteem, die naar de hospicebeweging gaat, wordt door leden van het publiek opgehaald. Het is niet centraal gefinancierd. Dus om het palliatieve zorgsysteem te verbeteren, betekent het dat er meer geld naar de hospicebeweging moet gaan, … en dat gaat een multibiljoen vraagstuk zijn,” legde Thompson uit.

Omdat Groot-Brittannië een vergrijzende bevolking heeft met complexe behoeften, zou een wettelijke route voor hulp bij sterven leiden tot “steeds meer mensen die zich onder druk gezet voelen om hun leven vroegtijdig te beëindigen,” zei hij. “De waarborgen zullen worden ondermijnd en eenvoudigweg worden uitgebreid.”

Waar is hulp bij sterven legaal?

In Canada, Nederland, Zwitserland, België en enkele staten in de Verenigde Staten. Voor degenen die tegen het wetsvoorstel zijn, is Canada een voorbeeld geworden van waarom het wetsvoorstel voor hulp bij sterven in Engeland en Wales niet moet worden aangenomen.

Hulp bij sterven werd in Canada gelegaliseerd in 2016. De wet werd in 2021 verder uitgebreid om mensen met ongeneeslijke maar niet-terminal condities, waaronder handicaps, de mogelijkheid te geven om een manier te zoeken om te sterven.

Maar volgens een recent onderzoek door The Associated Press hebben medische professionals “te maken met verzoeken van mensen wiens pijn mogelijk kan worden verlicht door geld, adequate huisvesting of sociale verbindingen.” Cijfers uit de meest bevolkte provincie van Canada suggereren dat een “significant aantal mensen dat geëuthanaseerd is terwijl ze in oncontroleerbare pijn verkeerden maar niet op het punt stonden te sterven, in de armste gebieden van Ontario woont,” onthulde The Associated Press.

Thompson drong er bij de Britse regering op aan om “heel, heel zorgvuldig naar [Canada] te kijken voordat ze deze zeer gevaarlijke route inslaan.” Daniel Gover, senior docent Britse politiek aan de Queen Mary Universiteit van Londen, schreef over wat er daarna zou kunnen gebeuren voor The Conversation.

Er zijn veel stappen die waarschijnlijk maanden zullen duren, zo niet langer, zei hij. “Ondanks deze procedurele hindernissen heeft het wetsvoorstel voor hulp bij sterven een redelijke kans om wet te worden,” schreef hij. “Uiteindelijk hangt veel af van de bereidheid van de leden van het parlement om deze wijziging te steunen en hoe vastberaden ze zijn om dat te doen.”