Betrouwbare methode voorspelt begin van nieuw klimaat in de Arctische regio door opwarming, vochtigheid en afname van zee-ijs

Glacier op Svalbard: een hotspot voor klimaatverandering

Deze foto toont een gletsjer op Svalbard, een eiland dat bekend staat als een “hotspot” voor klimaatverandering, waar de opwarming zeer snel verloopt. Een recente studie beschrijft een aanzienlijke verandering in de oppervlaktetemperatuur (TAS), maar ook een hoge variabiliteit, wat invloed heeft op de “Time of Emergence” (ToE).

Wanneer wordt “anomalisch weer” “een nieuw klimaat”? Dit gebeurt wanneer variaties in een specifieke klimaatsvariabele de nieuwe normaal worden, wat wordt aangeduid als de Time of Emergence (ToE). Wetenschappers van de Universiteit van Groningen en het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI) hebben een methode ontwikkeld om de tijd van opkomst in verschillende Arctische regio’s te voorspellen, gebaseerd op opwarming, verdamping en smelting van zee-ijs.

De ToE voor temperatuur en zee-ijs ligt in de nabije toekomst, dat wil zeggen vóór 2050, terwijl de hoeveelheid neerslag tegen het einde van de eeuw in een nieuwe klimaatoestand zal komen. De resultaten van de studie zijn op 12 april gepubliceerd in het tijdschrift Scientific Reports.

De wetenschappers hebben 14 wereldwijde klimaatmodellen gebruikt en deze gevoed met verschillende scenario’s voor de uitstoot van broeikasgassen en de hoeveelheid aerosol om het verleden te reconstrueren en toekomstige klimaatveranderingen in het Arctische gebied te voorspellen. De ToE werd gedefinieerd als het moment waarop de waarden voor een klimaatsvariabele gedurende tien opeenvolgende jaren hoger zijn geweest dan 97,5% van de historische waarden.

De resultaten tonen aan dat, hoewel de Arctische regio snel opwarmt, de ToE voor temperatuur en zee-ijsbedekking over het algemeen nog niet is bereikt. Dit is voornamelijk te wijten aan de extreem hoge natuurlijke variabiliteit in deze Arctische variabelen.

Regionale verschillen in klimaatverandering

Er zijn grote regionale verschillen. Zo heeft de dikte van het zee-ijs in de centrale Arctische regio al een nieuwe klimaatoestand bereikt, omdat er relatief weinig variabiliteit is in de dikte van jaar tot jaar. Hierdoor is zee-ijs de meest gevoelige indicator voor klimaatverandering.

“We waren opgetogen te zien dat we de ToE op een consistente en robuuste manier konden schatten,” zegt Richard Bintanja, hoogleraar Klimaat- en Milieuverandering aan de Universiteit van Groningen en corresponderend auteur van de studie. De nieuwe voorspellingen voor ToE zullen lokale inwoners van de Arctische gebieden helpen zich aan te passen aan het nieuwe Arctische klimaat. “De volgende stap is om deze inzichten toe te passen in de samenleving, het beleid en de ecologie.”