Australië’s regenwouden veranderen als eerste van koolstofput naar koolstofbron, waarschuwt studie

Onderzoek toont aan dat Australië’s tropische regenwouden koolstofbron zijn

Volgens een nieuw internationaal onderzoek zijn de stammen en takken van bomen in de tropische regenwouden van Australië—ook wel bekend als houtachtige biomassa—een netto bron van koolstofdioxide in de atmosfeer geworden.

Het team achter de studie in Nature, met experts van de Australian National University (ANU), geeft aan dat de natte tropen van Australië de eerste ter wereld zijn die deze reactie op klimaatverandering vertonen. De stijgende temperaturen, lucht droogte en droogtes, veroorzaakt door door mensen aangedreven klimaatverandering, zijn waarschijnlijk de belangrijkste oorzaken.

Gewoonlijk absorberen tropische bossen meer koolstof dan ze vrijgeven—wat bekend staat als een koolstofput. Houtachtige biomassa speelt een sleutelrol in dit proces, naast de boomtoppen en de bodem.

Maar hoofdauteur Dr. Hannah Carle van de Western Sydney University zegt dat de capaciteit van houtachtige biomassa om als koolstofput te blijven functioneren, in gevaar is. “Tropische bossen behoren tot de meest koolstofrijke ecosystemen op de planeet. We zijn afhankelijk van hen meer dan de meeste mensen zich realiseren,” zegt Dr. Carle, die dit onderzoek deed als onderdeel van haar Ph.D. aan de ANU. “Bossen helpen de ergste effecten van klimaatverandering te beperken door een deel van de koolstofdioxide die vrijkomt bij de verbranding van fossiele brandstoffen te absorberen. Maar ons werk toont aan dat dit onder druk staat.”

“De verandering die onze studie beschrijft is grotendeels te wijten aan de toenemende sterfte van bomen, gedreven door klimaatverandering, waaronder steeds extremere temperaturen, atmosferische droogte en droogtes. Helaas is de bijbehorende toename van koolstofverliezen naar de atmosfeer niet gecompenseerd door een toename van de boomgroei. Dit is verrassend omdat hogere niveaus van koolstofdioxide het voor planten gemakkelijker zouden moeten maken om koolstofdioxide uit de lucht te halen, wat zou moeten leiden tot meer boomgroei en een grotere capaciteit als koolstofput.”

De bevindingen hebben aanzienlijke implicaties voor emissiereductiedoelstellingen, die gedeeltelijk zijn gebaseerd op de geschatte capaciteit van bossen om emissies te blijven absorberen en te helpen de klimaatverandering te mitigeren. “Huidige modellen kunnen de capaciteit van tropische bossen om fossiele brandstofemissies te compenseren, overschatten,” voegde Dr. Carle toe.

“We hebben ook ontdekt dat cyclonen de capaciteit als koolstofput van houtachtige biomassa in deze bossen onderdrukken. Dit is zorgwekkend, aangezien cyclonen naar verwachting steeds ernstiger worden onder klimaatverandering en gebieden verder naar het zuiden zullen beïnvloeden, wat extra bossen mogelijk in grotere mate zal treffen.”

Co-auteur Professor Adrienne Nicotra van de ANU voegde toe: “De regenwoudlocaties die centraal staan in dit onderzoek bieden ongebruikelijk langdurige en hoog-resolutie gegevens over de gezondheid van het bos door de tijd heen. We moeten aandacht besteden aan die gegevens.”