Antarctische sneeuw bevat microplastics: Nieuwe techniek onthult verborgen vervuiling
Ontdekking van microplastics in de sneeuw van Antarctica
Wetenschappers hebben microplastics ontdekt in de sneeuw nabij enkele van de diepere veldkampen in Antarctica, wat aantoont hoe ver plasticvervuiling zich heeft verspreid. Hoewel dit niet nieuw is, is het voor het eerst dat deze kleine stukjes plastic in afgelegen gebieden zijn aangetroffen.
De studie werd uitgevoerd bij veldkampen op de Union Glacier en Schanz Glacier (dichtbij de Ellsworth Mountains), waar onderzoekers veldwerk verrichtten, en op de Zuidpool waar het Amerikaanse Antarctische Programma een onderzoeksstation heeft. Dit is de eerste keer dat een nieuwe en geavanceerde techniek is gebruikt om microplastics zo klein als 11 micrometer (ongeveer de grootte van een rode bloedcel) in de sneeuw in Antarctica te detecteren. De studie is deze week gepubliceerd in het tijdschrift Science of the Total Environment.
De bevindingen verrasten het team, aangezien microplastics werden gevonden in concentraties variërend van 73 tot 3.099 deeltjes per liter sneeuw. De meeste van deze deeltjes (95%) waren kleiner dan 50 micrometer (0,005 cm, de grootte van de meeste menselijke cellen), wat suggereert dat eerdere studies de omvang van microplasticvervuiling in het gebied mogelijk hebben onderschat vanwege minder gevoelige detectiemethoden.
Vroegere methoden omvatten het handmatig selecteren van deeltjes en vezels uit monsters voor laboratoriumanalyses. De nieuwere techniek omvat echter het smelten van sneeuw door filterpapier en het scannen hiervan met hoge resolutie, met behulp van infraroodspectroscopie, zodat plastic deeltjes boven de 11 micrometer kunnen worden geïdentificeerd.
Dr. Emily Rowlands, een mariene ecologe bij British Antarctic Survey (BAS) en co-auteur van het artikel, zegt: “Met deze ontwikkelende technieken kunnen we nu microplastics van een veel kleinere grootte analyseren dan voorheen. In feite vonden we de hoeveelheid microplastics in deze sneeuwmonsters 100 keer hoger dan in eerdere studies van Antarctische sneeuwmonsters.”
Bij de drie locaties waar de onderzoekers sneeuwmonsters verzamelden, identificeerden ze veelvoorkomende plastict soorten zoals polyamide (gebruikt in textiel), polyethylene terephthalate (gevonden in flessen en verpakkingen), polyethyleen en synthetisch rubber. Terwijl polyamide meer dan de helft van de gevonden microplastics vertegenwoordigde en in alle monsters nabij de veldkampen werd ontdekt, werd het interessant genoeg niet aangetroffen op de afgelegen ‘controle’ locatie.
Dr. Clara Manno, een oceaanecologe bij British Antarctic Survey, voegt toe: “We denken dat dit betekent dat er lokale bronnen van plasticvervuiling zijn, althans als het gaat om polyamide. Dit kan afkomstig zijn van buitenkleding of van de touwen en vlaggen die worden gebruikt om veilige routes in en rond het kamp aan te geven.”
“We moeten meer onderzoek doen om de bronnen van microplasticvervuiling in Antarctica volledig te begrijpen – hoeveel van deze vervuiling lokaal is en hoeveel over lange afstanden wordt getransporteerd, zodat we kunnen onderzoeken hoe we deze plasticvervuiling in een van de meest ongerepte gebieden op aarde het beste kunnen verminderen.”
De bredere implicaties van microplastics in deze bevroren wildernis zijn nog niet volledig begrepen. Onderzoek suggereert dat microplastics de albedo van de sneeuw (hoeveel licht het reflecteert) en hoe snel het smelt, kunnen beïnvloeden. Ze kunnen ook worden getransporteerd naar gebieden van ecologisch belang.
Microplastics zijn al aangetroffen in verschillende pinguïn-, zeehonden- en vissoorten, en een recente studie van BAS onthulde dat microplastics ook de hoeveelheid koolstof die door kleine garnaalachtige wezens, genaamd krill, naar de zeebodem wordt getransporteerd, zou kunnen verminderen.
Dr. Kirstie Jones-Williams, die het veldwerk bij de afgelegen veldkampen uitvoerde en co-auteur van het artikel is, zegt: “Ondanks strenge regels voor materialen die Antarctica binnenkomen, onthullen onze bevindingen microplasticvervuiling, zelfs in afgelegen en sterk gecontroleerde gebieden. Dit benadrukt de wijdverspreide aard van plasticvervuiling – wat aantoont dat nergens op aarde werkelijk onaangetast is.”
“Ons onderzoek benadrukt de noodzaak om de bestaande aanwezigheid in Antarctica te benutten voor blijvende monitoring. Terwijl de wereld verantwoording zoekt via de Verenigde Naties Milieu Vergadering Global Plastics Treaty, zouden regelmatige beoordelingen in dergelijke ongerepte omgevingen cruciaal bewijs kunnen leveren voor beleid en actie.”
Dit onderzoek benadrukt de harde realiteit dat zelfs de meest onaangetaste hoeken van de planeet niet vrij zijn van menselijke impact. De aanwezigheid van microplastics in de Antarctische sneeuw benadrukt het belang van het bestuderen van deze afgelegen omgevingen om de wereldwijde verspreiding van plasticvervuiling in de loop van de tijd te begrijpen.
