Afname van zee-ijs leidt tot intensere stormen aan de kust van Alaska
Veranderende klimaatomstandigheden in de Beringzee bedreigen kustgemeenschappen
Hoewel de met sneeuw bedekte feestdagen in Maryland en andere delen van de oostkust, waaronder Boston, misschien tot het verleden behoren—waar dit jaar een record is gevestigd voor de langste periode zonder zware sneeuwval—maakt een nieuwe studie van de Universiteit van Maryland duidelijk dat er een veel dringender winterklimaatverschuiving plaatsvindt in een subpolair gebied van Noord-Amerika.
In bevindingen die deze week zijn gepubliceerd in het Journal of Climate, hebben onderzoekers van het Cooperative Institute for Satellite Earth System Studies (CISESS) aan het Earth System Science Interdisciplinary Center (ESSIC) de Beringzee in de noordelijke Stille Oceaan geïdentificeerd als een hotspot voor klimaatverandering. De studie toont aan hoe milieuwijzigingen daar de stabiliteit van kwetsbare kustgemeenschappen en ecosystemen bedreigen.
Het onderzoeksteam ontdekte dat in 9 van de laatste 10 winters de zee-ijsuitbreiding onder gemiddeld was, met recordlage niveaus in 2018 en 2019. Tijdens deze periode van afname van zee-ijs, namen de windsnelheden en golven in hoogte toe.
“In de Beringzee fungeert zee-ijs zowel om golven te dempen wanneer ze de rand van de ijsbedekking raken, als om de overdracht van energie van de winden naar de oceaan te beperken, waaruit de golven ontstaan. Op hun beurt kunnen winden en golven het zee-ijs in kleinere stukken breken aan de rand van het ijs,” zei Reint Fischer, een afgestudeerde student aan de afdeling Atmosferische Wetenschappen (AOSC) en eerste auteur van het artikel.
Fischer gebruikte satellietafstandswaarneming om de oppervlaktetoestand van de oceaan in de Beringzee te analyseren, samenwerkend met co-auteurs, waaronder adjunct-professor Sinead Farrell van AOSC en de afdeling Geografische Wetenschappen, ESSIC Senior Faculty Specialist Kyle Duncan en oceanograaf John Kuhn van de National Oceanic and Atmospheric Administration.
Minder zee-ijs betekent minder bescherming voor kustgemeenschappen, zeiden de onderzoekers. “Als het zee-ijs hier blijft afnemen, dan verwachten we dat de extreme golven die we al met onze satellietgegevens hebben waargenomen een grotere impact zullen hebben op de kustgemeenschappen,” zei Farrell, die ook dient als Ph.D.-adviseur van Fischer.
De toegenomen kracht van stormen in de Beringzee werd geïllustreerd in september 2022, toen Tyfoon Merbok 1.300 mijl van de Alaskaanse kust verwoestte, waarbij huizen, voedselvoorraden en infrastructuur werden vernietigd. Hulpdiensten voor de geïsoleerde gemeenschappen moesten per zee of lucht worden gecoördineerd—een langzame en kostbare aangelegenheid.
Deze recente verschuiving in de Beringzee is verrassend omdat de regio eerder opmerkelijk stabiel was. Tussen 1980 en 2010 bleef de ijsuitbreiding in de Beringzee constant, zelfs toen andere Arctische gebieden al aanzienlijke afnames in zee-ijs ervoeren.
Er wordt verwacht dat het zee-ijs zal blijven afnemen naarmate de aarde opwarmt; tegen de jaren ’40 verwachten wetenschappers dat de zee-ijsuitbreiding in de Beringzee regelmatig onder het recordminimum van 2018 zal dalen. Ook wordt verwacht dat het zee-ijseizoen in de Beringzee tot een volle dag per jaar zal afnemen tot 2044. Deze transitie zal onvoorspelbare gevolgen hebben voor de regio en haar bewoners.
Het team hoopt deze onderzoeken uit te breiden door regionale klimaatmodellen te bestuderen en veldgegevens te integreren om satellietwaarnemingen te verifiëren. De onderzoekers hopen ook hun conclusies te combineren met historische gegevens over zee-ijs van de inheemse gemeenschappen in Alaska. “De afname van zee-ijs heeft directe gevolgen voor de kustgemeenschappen van Alaska en inheemse gemeenschappen hebben persoonlijk de veranderingen waargenomen die in de regio hebben plaatsgevonden,” zei Duncan.
