Sociale woningbouw blijft achter ondanks toenemende vraag
Nederlands gemeenten met weinig sociale huurwoningen hebben de afgelopen jaren geen significante aantallen nieuwe betaalbare woningen toegevoegd, blijkt uit nieuwe gegevens. Deze kloof blijft bestaan, ondanks afspraken tussen de nationale overheid, gemeenten en woningcorporaties om de bouw van sociale woningen te versnellen, om de stijgende vraag aan te pakken.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) heeft onthuld dat tussen 2020 en 2023 slechts 51 van de 342 Nederlandse gemeenten het doel hebben bereikt om ten minste 30 procent van de nieuwe woningen als sociale huurwoningen te bouwen. In 108 gemeenten bestond minder dan 10 procent van de nieuwe woningvoorraad uit corporatiewoningen. Nog verontrustender is dat 34 gemeenten in deze periode helemaal geen sociale woningen hebben geleverd, terwijl ze in totaal 8.310 woningen toevoegden.
Het tekort aan betaalbare woningen heeft veel laagbetaalde werknemers, gezinnen en starters op de woningmarkt in de kou laten staan, te midden van stijgende wachtlijsten. Op de particuliere markt worden deze groepen geconfronteerd met hoge huren en woningprijzen, waardoor het bijna onmogelijk is om de woningmarkt te betreden.
In 2022 stelde de Nederlandse regering een ambitieus doel van het bouwen van 100.000 nieuwe woningen per jaar tot 2030, waarvan 30 procent gereserveerd is voor sociale huur. Deze woningen worden voornamelijk verwacht te worden gebouwd door woningcorporaties. Twee derde van alle nieuwbouwprojecten was ook bedoeld als “betaalbaar”, wat sociale huur, middenhuur en redelijk geprijsde koopwoningen omvat.
Het behalen van deze doelen blijkt echter moeilijk. Aedes, de nationale federatie van woningcorporaties, meldt dat de afspraken niet afdwingbaar zijn en dat er aanzienlijke obstakels blijven bestaan. Zo is de Wet Versterking Woonbeleid, die de centrale overheid meer controle over woningbouw zou geven, nog niet goedgekeurd door de Tweede Kamer. Zonder deze wet behouden gemeenten veel vrijheid in het stellen van hun prioriteiten.
Martin van Rijn, voorzitter van Aedes, benadrukte de urgentie van het op grote schaal bouwen van betaalbare woningen. “Het tekort aan betaalbare woningen is enorm,” zei hij. “Veel mensen kunnen hun leven niet starten of gezinnen vormen omdat ze vastzitten op wachtlijsten voor woningen. We kunnen het ons niet veroorloven om te wachten terwijl de woningketen ’trickle down’ naar deze groepen.”
Lokale gemeenten worden geconfronteerd met concurrerende druk. Marktgestuurde woningontwikkelaars beweren dat hogere bouw- en grondkosten de bouw van betaalbare woningen minder haalbaar maken. In plaats daarvan pleiten ze voor duurdere woningprojecten, met de claim dat deze ontwikkelingen indirect betaalbare woningen kunnen vrijmaken via een keten van verhuizingen.
Sommige gemeenten, vooral die met een hogere bestaande sociale woningvoorraad, hebben vooruitgang geboekt. Maar deze gevallen blijven uitzonderingen. In heel Nederland heeft sociale woningbouw in de meeste gebieden niet de 30 procent van de nieuwbouw bereikt, vooral daar waar de bestaande voorraad al beperkt was.
Om de uitdaging te vergroten, organiseert minister van Wonen en Ruimtelijke Ordening Mona Keijzer op 11 december een “Woontop” om de aanhoudende knelpunten aan te pakken. Voorafgaand aan de top hebben stemmen uit de industrie gelobbyd voor het versoepelen van de 30 procent sociale woningverplichting om hogere waarde projecten voorrang te geven.
Aedes en andere voorstanders van betaalbare woningen verzetten zich krachtig tegen dit idee. Ze stellen dat gemeenten meer grond moeten toewijzen voor sociale woningbouw tegen verlaagde prijzen om de in 2022 vastgestelde doelen te halen. “We hebben duidelijke toezeggingen van gemeenten nodig om ervoor te zorgen dat betaalbare woningen worden gebouwd,” zei Van Rijn. “Zonder meer proactieve maatregelen lopen we het risico de woningcrisis voor de meest kwetsbare groepen in de samenleving te verdiepen.”
