Veranderend landschap van Antarctica benadrukt de noodzaak van gecoördineerde actie, volgens rapport

Antarctisch ijs en ijsbergen.

In het licht van toenemende wereldwijde druk benadrukt een nieuw rapport van Securing Antarctica’s Environmental Future (SAEF), met medewerking van onderzoekers van de Universiteit van Adelaide, de kans om het bestuur van Antarctica te versterken en toekomstbestendig te maken door in te spelen op opkomende bedreigingen voor het milieu met gecoördineerde en proactieve maatregelen.

Met input van 131 experts uit meer dan 40 landen, met achtergronden in wetenschap, beleid en natuurbescherming, identificeerde het rapport 10 opkomende bedreigingen die de inspanningen voor de natuurbescherming in Antarctica in het komende decennium kunnen ondermijnen. Onder deze bedreigingen bevinden zich de waarschijnlijkheid van extremere neerslag, waaronder sneeuwval en regenval, een mogelijke afname van de samenwerking tussen de partijen van het Antarctisch Verdrag, en de potentiële militarisering van de regio.

Er zijn ook speculatieve, maar zorgwekkende mogelijkheden, zoals het oogsten van ijsbergen en de uitbreiding van de landbouw. Een bijzonder opmerkelijke bevinding is de opkomst van wereldwijde verstoringen als een aparte categorie bedreigingen, waaronder gebeurtenissen zoals pandemieën en geopolitieke conflicten tussen Verdragspartijen, die de wetenschappelijke samenwerking, milieubewaking en diplomatiek engagement kunnen ondermijnen.

“We constateren dat aanhoudende milieu- en geopolitieke druk de conserveringsuitdagingen in de regio blijven vormgeven,” zei Dr. Zachary Carter, SAEF Research Fellow aan de Universiteit van Adelaide en QUT, die het onderzoek leidde. “Maar we identificeren ook een reeks nieuwe bedreigingen die bredere mondiale sociale en milieutechnische ontwikkelingen weerspiegelen. Onze bevindingen benadrukken hoe steeds meer onderling verbonden wereldwijde systemen invloed uitoefenen op de regio.”

Gepubliceerd in Nature Ecology and Evolution, vervangt het rapport een baanbrekende horizonverkenning van de conserveringskwesties in Antarctica die voor het eerst in 2012 werd gepubliceerd, en biedt het een tijdige herbeoordeling meer dan een decennium later. Een belangrijk probleem dat is geïdentificeerd, is de groeiende moeilijkheid waarmee het Antarctisch Verdragssysteem wordt geconfronteerd bij het reageren op opkomende bedreigingen, met name die gedreven door mondiale milieu- en geopolitieke veranderingen.

“Onze bevindingen benadrukken een structurele kwetsbaarheid in het bestuurssysteem dat verantwoordelijk is voor de bescherming van het Antarctisch gebied,” zei Dr. Carter. “Dit is bijzonder zorgwekkend, gezien het feit dat veel van de ernstigste opkomende bedreigingen van buiten de regio komen en buiten de huidige jurisdictie van het systeem vallen.”

Dr. Carter waarschuwde dat de capaciteit van het Verdragssysteem moet worden versterkt om externe druk aan te pakken, anders loopt het beheer van Antarctica het risico steeds reactiever te worden, waarbij crises alleen worden aangepakt nadat ze zich hebben voorgedaan, in plaats van proactief te werken aan preventie. “We moeten ons herinneren dat Antarctica niet alleen een afgelegen wildernis is; het speelt een cruciale rol in het klimaat systeem van de aarde, oceaancirculatie en wereldwijde biodiversiteit,” zei hij. “Door gebruik te maken van de bestaande bepalingen van het Verdrag voor internationale samenwerking, is er een reële kans om het systeem te versterken en ervoor te zorgen dat Antarctica beschermd blijft in het licht van opkomende wereldwijde uitdagingen.”

“Dit is een kans om te heroverwegen hoe we de bescherming van een van de meest wereldwijde significante omgevingen kunnen versterken voordat de gevolgen onomkeerbaar worden. Want uiteindelijk geldt: wat er in Antarctica gebeurt, blijft niet in Antarctica.”