De Magiër-in-Chief: Hoe Trump de Werkelijke Verhalen Verbergt
Hoe Trump ons de echte verhaal laat missen
Door berekende chaos en spektakel leidt Trump de media en het publiek af van de gevaarlijke gevolgen van zijn agenda.
Donald Trump is de magiër-in-chief. Hij begrijpt beter dan elke andere Amerikaanse president sinds Ronald Reagan hoe hij de aandacht van de media naar zijn hand kan zetten en manipuleren.
Reagan en zijn bekwame adviseurs vertrouwden bijna uitsluitend op het choreograferen van flatterende televisiefragmenten om zijn retrograde plannen te bevorderen en om om te gaan met een paar lastige schandalen.
Trump, die zijn alomtegenwoordige sterstatus heeft opgebouwd via “reality-tv” en talloze optredens in vluchtige “praatshows”, weet heel goed hoe hij zich in het Amerikaanse bewustzijn kan ingraven via de “boob tube”.
Toch heeft Trump sociale media – nu voornamelijk Truth Social – vakkundig gebruikt om zijn kenmerkende truc te perfectioneren: misdirection. Net als elke ervaren illusionist weet hij hoe hij de aandacht van het publiek kan afleiden van zaken die aandacht vereisen.
Zijn doel is dubbel: zijn revolutionaire agenda bevorderen en de schade die deze agenda veroorzaakt verdoezelen.
Wanneer in het vroege 2020 een nieuw, dodelijk virus opdook dat zich snel verspreidde terwijl het dodental steeg, bagatelliseerde Trump de COVID-19-bedreiging, verkocht hij onbewezen remedies zoals hydroxychloroquine en stelde hij zelfs voor om desinfectiemiddel als mogelijke remedie in te spuiten.
Trump’s bizarre provocaties waren opzettelijk en bedoeld om grondig onderzoek naar de trage, chaotische reactie van zijn administratie te vertragen en af te leiden.
Trump begrijpt dat in het digitale tijdperk, verontwaardiging zuurstof is. Door voortdurend conflict en controverse te provoceren, controleert hij de focus en het tempo van het publieke discours.
Gewapend met een mobiele telefoon – waarschijnlijk met het presidentiële zegel – en een glimp van inspiratie, kan Trump onmiddellijk het dominante “nieuws” narratief vormen of herschrijven.
Hij doet dit door glanzende, vluchtige speeltjes te tonen die zijn eigen belangen bevorderen, terwijl belangrijkere zaken als een passerende wolk ongemerkt voorbijdrijven – waardoor de serieuze, complexe zaken in vergetelheid raken.
Trump is het menselijke equivalent van een 24/7 kabelnieuwsnetwerk dat intrigerende inhoud uitzendt waar de echte kabelnieuwschannels graag aan verslaafd zijn – of ze het nu toegeven of niet.
Dus, in het verontrustende gezicht van de plotselinge, bijtende breuk met Elon Musk en een broeiende opstand in de Senaat over zijn kenmerkende “grote, mooie” begroting, trok Trump een fantastische “kanaalwisselaar” uit zijn hoed die verwondering en ongeloof opriep.
Volgens NBC News “herpostte de president van de Verenigde Staten een ongefundeerde bewering op Truth Social dat voormalig president Joe Biden in 2020 was geëxecuteerd en vervangen door kloons of robots”.
Aangezien de president van de Verenigde Staten deze “samenzweringstheorie” deelde met zijn 10 miljoen volgers, en daarmee ook met de rest van ons, was een correspondent van NBC genoodzaakt om het Witte Huis te benaderen om het volgende te achterhalen:
Ten eerste, geloofde de staatshoofd van Amerika echt dat Biden in 2020 was geëxecuteerd? Ten tweede, waarom versterkte het staatshoofd van Amerika een bericht dat beweerde dat een geëxecuteerde Biden door een kloon was vervangen?
Laat me NBC News en de tientallen verslaggevers die gedwongen waren om het Witte Huis dezelfde absurde vragen te stellen helpen in de zoektocht naar “helderheid”.
Ondanks zijn, ah, gebral en eccentriciteiten, kan ik met vertrouwen suggereren dat Trump niet “gelooft” dat Biden in 2020 is geëxecuteerd.
Trump verkondigde deze nonsens om NBC News en andere schrijvers gefocust te houden op het nieuwste glanzende speeltje in plaats van te onderzoeken hoe zijn “grote, mooie” wetgeving miljoenen Amerikanen van hun gezondheidsverzekering zal beroven en het Amerikaanse tekort zal vergroten.
Het is te gemakkelijk en simplistisch om Trump’s deskundige vermogen om de blik van de wereld te richten waar hij het wil als een “afleiding” te beschouwen, aangezien we tegen deze tijd wijs genoeg zouden moeten zijn om de truc te doorzien.
Wat Trump hanteert is veel meer geoefend en schadelijk. Hij leidt niet alleen af – hij herschrijft het verhaal in real-time, waardoor het serieuze triviaal lijkt en het triviale episch lijkt. Oh, en hij heeft lang geleden ontdekt dat de meeste politieke waarnemers veel meer gefascineerd zijn door persoonlijkheid dan door beleid.
Trump erkent ook dat het presidentschap niet alleen om macht draait. Het gaat om het theater. Hij is niet bezig met nuance of verantwoordelijkheidsgevoel. Hij geniet van spektakel. En het spektakel wint altijd.
Als zodanig blijft Trump betoveren en fascineren met zijn bestudeerde optredens, die geworteld zijn in de aantrekkingskracht en de opwindende prestige van het bekleden van het Oval Office.
De Beltway-pers is geconditioneerd om te kijken waar de president wijst – keer op keer.
Op betrouwbaar signaal kondigde Trump aan, bij presidentieel decreet, dat de Witte Huis advocaat en de procureur-generaal beschuldigingen zouden onderzoeken dat Biden’s medewerkers mogelijk zijn “cognitieve achteruitgang” hebben “verdoezeld” en een autopen hebben gebruikt om belangrijke beleidsmaatregelen zonder zijn kennis of toestemming goed te keuren.
Voor zijn onrustige deel verklaarde Biden donderdag dat Trump’s berekende gok een “afleiding” was, terwijl hij volhield dat hij de “beslissingen tijdens mijn presidentschap” heeft genomen.
Het “onderzoek” komt op het handige moment van een boek, mede geschreven door CNN-host Jake Tapper, dat Biden’s vermeende afnemende mentale scherpte tijdens zijn ambtstermijn beschrijft.
De tegenstanders van het boek hebben Tapper beschuldigd van het herzien van de feiten als een zoethouder voor rechtse persoonlijkheden, aangezien zij volhouden dat hij en CNN eerder rapporten over Biden’s afnemende geest en lichaam hebben gebagatelliseerd.
Ondertussen heeft de gefabriceerde tumult en de verslechterende, vitriolische breuk van de Trump-Musk vriendschap de herleving van Trump’s raciaal getinte reisverbod tot een bijgedachte gereduceerd.
Eenmaal het onderwerp van felle juridische en morele oppositie, is het teruggekeerd met nauwelijks een gefluister van verzet – een ander voorbeeld van hoe Trump’s theatrale act dient om de gevaarlijke bedoelingen onder het aantrekkelijke gedruis te smoren.
Wat te doen? Een verantwoord redactiekantoor moet zo goed mogelijk vermijden om marionetten te zijn van Trump’s cynische plannen.
Dat betekent het negeren van de impuls om elke ontvlammende uitbarsting, belediging of aanzet als urgent of nieuwswaardig te beschouwen. Redacteuren en producenten moeten zich afvragen: Wiens belangen worden gediend door deze berichtgeving?
Als het antwoord die van Trump is, pauzeer dan of neem een verfrissende stap terug.
Journalisten moeten de lens richten op inhoud, niet op stunts. Dat vereist geduld en de discipline om een andere belangrijke vraag te stellen: Wat wordt verborgen achter de kleurrijke camouflage?
Het tegengif voor manipulatie is niet loskoppeling – het is scherpe, waakzame verslaggeving van de diepgaande, menselijke gevolgen van de acties van de president, niet zijn capriolen.
In zijn uitputtende dans met Donald Trump kan en moet de vierde macht stoppen met het verwarren van het vuurwerk met het vuur.
