India’s Nieuwe Norm van Voortdurende Oorlog Zal de Democratie Schaden
Mensen zwaaien met Indiase vlaggen ter ondersteuning van de Indiase strijdkrachten, na de aankondiging van een wapenstilstand tussen India en Pakistan, in Delhi op 13 mei 2025.
Op 12 mei, twee dagen na de aankondiging van de wapenstilstand tussen India en Pakistan, sprak de Indiase premier Narendra Modi eindelijk het land toe. Hij verklaarde dat het Indiase leger de militaire actie slechts had “onderbroken” en dat Operatie Sindoor, die was gestart na de massa-moord op 22 april in Pahalgam om “terroristische schuilplaatsen” te bestrijden, nog niet was geëindigd.
“Operatie Sindoor is nu India’s beleid tegen terrorisme. Het heeft een nieuwe norm gecreëerd in onze strijd tegen terrorisme,” zei hij.
Modi’s toespraak was duidelijk niet bedoeld om de Indiase bevolking gerust te stellen dat de regering hun veiligheid kan garanderen en streeft naar vrede en stabiliteit. In plaats daarvan was het een waarschuwing dat het land zich nu in een permanente oorlogssituatie bevindt.
Deze nieuwe situatie lijkt niet bedoeld om de nationale belangen te waarborgen, maar eerder om de nationalistische achterban van Modi te plezieren, die verward en teleurgesteld was door de aankondiging van de wapenstilstand door de Amerikaanse president Donald Trump. Volgens de regerende Bharatiya Janata Party (BJP) is de schadelijke impact van deze nieuwe gemilitariseerde normaal op de Indiase democratie een prijs die het waard is om te betalen.
De waarheid is dat het politieke establishment zichzelf onbedoeld in een moeilijke positie heeft gebracht door politiek kapitaal te willen halen uit de nasleep van de aanval in Pahalgam en de oorlogsgeest aan te wakkeren.
Terwijl slachtoffers van de aanval, zoals Himanshi Narwal, die overleefde maar haar man, marineofficier Vinay Narwal, verloor, opriepen tot vrede en waarschuwden tegen het targeten van moslims en Kashmiri’s, riep de BJP op tot wraak en omarmde zij anti-moslim retoriek.
Als regerende partij voelde zij de noodzaak niet om verantwoordelijkheid te nemen voor het falen om de aanval te voorkomen of om de nalatigheid in het beveiligen van toeristische bestemmingen uit te leggen. Dit dodelijke voorval werd onmiddellijk omgevormd tot een oorlogshandeling tegen India.
De haatretoriek leidde snel tot acties. Moslims en Kashmiri’s werden in verschillende delen van India aangevallen en er werden arrestaties verricht van degenen die de Indiase regering bekritiseerden. In Kashmir werden negen huizen opgeblazen als straf voor degenen met enige link naar “terroristen”, en duizenden werden vastgehouden of gearresteerd. Mensen met Pakistaanse paspoorten werden gedeporteerd en gezinnen werden uiteengerukt.
Toen werd Operatie Sindoor aangekondigd. Het Indiase leger richtte zich op Pakistaanse locaties, vergezeld van uitzinnige oproepen van de mainstream media voor de volledige vernietiging van Pakistan. Grote televisiezenders verklaarden ten onrechte dat de haven van Karachi was verwoest en dat het Indiase leger de grens had overschreden.
De oorlogsgeroep en nepnieuws die uit de televisie-studio’s kwamen, en de hectische communicatie van de IT-cellen van de BJP, leidden tot de overtuiging onder haar supporters dat er een beslissende strijd tegen Pakistan was begonnen en dat de val van het land nabij was.
Ondertussen werden kritische stemmen snel de mond gesnoerd. De Indiase regering vroeg om het blokkeren van 8.000 accounts op het sociale mediaplatform X, waaronder die van BBC Urdu, Outlook India, Maktoob Media, veteranenjournalist Anuradha Bhasin en politieke contentmaker Arpit Sharma.
Net toen de oorlogsgeest de achterban van de BJP greep, verraste de plotselinge aankondiging van een wapenstilstand door de VS hen. De wapenstilstand werd gezien als een terugtrekking en een erkenning van zwakte.
Enkele van de online supporters van de BJP keerden zich tegen de buitenlandse secretaris, Vikram Misri, die de wapenstilstand had aangekondigd als vertegenwoordiger van de Indiase regering. Hij werd hard aangevallen en zijn tijdlijn werd overspoeld met beledigende en gewelddadige berichten, waarin hij een verrader en lafaard werd genoemd. Ook zijn dochter kreeg te maken met misbruik.
De trolling was zo intens dat Misri zijn sociale media-accounts moest vergrendelen. Interessant, maar niet verrassend, hoorden we niets over het blokkeren van sociale media-accounts die hem trollen of enige actie van de politie tegen hen. Er werd ook geen actie ondernomen om Narwal te beschermen, nadat zij door dezelfde menigte was misbruikt en vernederd voor het durven oproepen tot vrede.
Ondertussen heeft de Vereniging voor de Bescherming van Burgerrechten, die zich richt op schendingen van rechten in gemarginaliseerde gemeenschappen, een rapport uitgebracht waarin staat dat sinds 22 april 184 haatmisdrijven tegen moslims – waaronder moord, mishandeling, vandalisme, haatzaaien, bedreigingen, intimidatie en intimidatie – zijn gerapporteerd vanuit verschillende delen van India.
Op zaterdag beweerde Misri dat India een democratie is die kritiek op de regering toestaat. Maar de ervaring van critici die vragen stelden over het doel en de effectiviteit van Operatie Sindoor is bitter geweest.
Kritiek op de regering vereist parlementaire beraadslaging. Maar de regering heeft de oproepen van oppositiepartijen om het parlement bijeen te roepen genegeerd, wat betekent dat de democratische dialoog wordt vertraagd.
Nu de premier heeft aangekondigd dat de operatie niet is geëindigd, zal totale loyaliteit van de Indiase bevolking worden geëist. Oppositiepartijen zullen zich gedwongen voelen om alle vragen aan de regering op te schorten. Moslims zullen zich belast voelen om hun trouw aan de natie te bewijzen. De regering zal graag de erbarmelijke economische situatie, die door haar zelf is veroorzaakt, op de oorlog afschuiven. Er zal vrijheid van meningsuiting zijn, maar alleen voor degenen die zich uitspreken ten gunste van de BJP.
De democratie in India blijft zo in een toestand van stilstand terwijl het land nu een permanente vijand en een permanente oorlog onder ogen ziet.
