Er moet een beschermende kracht worden ingezet voor bezet Palestina
Opinie: Een beschermende macht moet worden ingezet in bezet Palestina
Staten hebben de plicht om genocide te stoppen. Het sturen van een vredesmacht naar Gaza en de Westelijke Jordaanoever zou aan deze verplichting voldoen. De afgelopen weken zijn de eisen voor de inzet van een beschermende macht in Gaza en de Westelijke Jordaanoever opnieuw naar voren gekomen. Deze oproepen komen van gezondheidsprofessionals, medische organisaties, Palestijnse NGO’s en zelfs Arabische burgers. Vorig jaar heeft ook de Arabische Liga samen met mensenrechtenorganisaties gepleit voor de inzet van een vredesmacht in Gaza.
Gezien de wereldwijde normalisatie van live-uitzendingen van genocide en de politieke terughoudendheid om internationaal recht te handhaven, vertegenwoordigt deze vraag een minimale maatregel om Palestijnen te beschermen tegen onvoorstelbare gruwelen.
De vraag is stevig verankerd in het internationaal recht. In Gaza zou een vredesmacht de verplichting van staten en de Verenigde Naties kunnen bevorderen om een volk te beschermen dat geconfronteerd wordt met genocide, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid die momenteel worden onderzocht door het Internationaal Strafhof. In zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever zouden dergelijke troepen het proces van het beëindigen van de bezetting kunnen ondersteunen, zoals geëist door de Algemene Vergadering van de VN en het Internationaal Gerechtshof.
Toch staat de vraag naar een beschermende macht voor grote uitdagingen. De cruciale vraag is: kunnen deze overwonnen worden?
De rechtvaardiging voor een beschermende macht
De situatie in Gaza en de Westelijke Jordaanoever heeft een ongekende urgentie en extremiteit bereikt. Militaire druk van gewapende groepen in Libanon en Jemen, die is uitgeoefend in een poging om het Palestijnse volk te beschermen, heeft de gruwelen niet kunnen stoppen, en de Libanese en Jemenitische bevolking heeft daar een hoge prijs voor betaald.
Daarom is een internationale beschermende macht dringend nodig. De inzet ervan zou voldoen aan wat de Palestijnse bevolking van de internationale gemeenschap vraagt: hen te beschermen. Deze macht zou dienen als een “menselijk schild” – niet in de denigrerende zin die door het Israëlische leger wordt gebruikt om genocide te rechtvaardigen door de gehele Palestijnse bevolking als menselijke schilden te framen, maar in de zin van een letterlijke vreedzame barrière tussen de Palestijnen en hun vernietiging.
Haar aanwezigheid kan het verschil maken tussen leven en massale dood voor burgers die een jaar en een half van bombardementen, belegering en honger hebben ervaren.
Bovendien biedt deze macht een cruciaal alternatief voor meer sinistere “oplossingen”. Terwijl Israël zijn genocidale campagne opvoert en voorwaarden oplegt die zijn gericht op het vernietigen van het Palestijnse leven, heeft de Verenigde Staten het idee geopperd om haar troepen naar Gaza te sturen om “het over te nemen”.
Een dergelijke stap zou een onwettige Amerikaanse invasie van Palestina vormen, die de koloniale geweldsstructuren verder zou verankeren onder het mom van het handhaven van “stabiliteit”. Daarentegen zouden troepen die de verantwoordelijkheid hebben om Palestijnen te beschermen – en niet imperialistische en koloniale belangen – een legitieme, internationaal gefundeerde tegenmaatregel kunnen bieden.
De uitdagingen van het vormen van een beschermende macht
De inzet van beschermende troepen door middel van een mandaat van de VN vereist een resolutie van de VN-Veiligheidsraad. De VS zal ongetwijfeld een veto uitspreken tegen elke poging om zo’n macht op te richten, net zoals het verschillende wapenstilstandsresoluties heeft verworpen, wat in feite genocide mogelijk maakt en elke inspanning om zelfs de meest elementaire menselijke principes onder het VN-Handvest te handhaven blokkeert.
De situatie wordt ontegenzeggelijk hopelozer onder een Amerikaanse administratie die actief de massale uitzettingen en deportaties van de Palestijnse bevolking uit Gaza ondersteunt. De Amerikaanse president Donald Trump zelf heeft de Gazastrook beschreven als een “slooplocatie” en zijn wens geuit om het door de VS te laten veranderen in de “Riviera van het Midden-Oosten”.
Aangezien een resolutie die oproept tot een beschermende macht in de Veiligheidsraad zou worden geblokkeerd, is de alternatieve optie een multilaterale oproep tot actie via de Algemene Vergadering van de VN. Ook daar heeft de Amerikaanse dwang invloed op stemmen – inclusief dat van de Palestijnse Autoriteit – maar het blijft een levensvatbare optie. De vroegst mogelijke datum voor zo’n actie zou de volgende sessie van de Algemene Vergadering in mei zijn en zou enorme diplomatieke druk vereisen.
Een stem voor een beschermende macht door de Algemene Vergadering zou niet bindend zijn en zou goedkeuring van de Veiligheidsraad vereisen. Het zou echter kunnen helpen om een coalition van landen te creëren die hun bereidheid signaleren om in te grijpen met concrete beschermingsmaatregelen ter verdediging van het Palestijnse leven na 19 maanden van lege woorden zonder tastbare actie.
Een andere uitdaging is dat het mechanisme voor de inzet van vredestroepen al lange tijd met wantrouwen wordt bekeken door staten in het Globale Zuiden – en met goede reden. VN-vredestroepen zijn vaak gebruikt als instrumenten van politie in het Globale Zuiden en als extensies van imperialistische controle, waarbij ze soms zelf gruwelijkheden hebben begaan.
Historisch gezien is vredeshandhaving grotendeels afgestemd op imperialistische belangen, en verzet zich zelden tegen hen. Troop-bijdragende landen hebben vaak twijfelachtige militaire allianties, en vredesmissies zijn afhankelijk van financiering van grote donoren, zoals de VS. Een goed voorbeeld hiervan is de UNIFIL-vredesmacht in Libanon, die een ongewoon hoge Europese aanwezigheid heeft en die er niet in is geslaagd het zuiden van het land te beschermen tegen de agressie van Israël.
Gezien al deze uitdagingen, moeten we de vraag naar een beschermende macht in het bezette Palestijnse gebied niet opgeven. Absoluut niet.
Een radicale herinterpretatie van beschermende machten
De obstakels zijn reëel, maar de vraag naar een beschermende macht is legitiem. Deze komt vanuit meerdere sectoren van de Palestijnse samenleving zelf en wordt wereldwijd ondersteund door individuen en groepen die zich tegen genocide verzetten.
In een recente petitie hebben Palestijnse en internationale gezondheidswerkers een model voorgesteld: een neutrale, multinationale beschermingsmissie – niet om te bemiddelen, maar om te beschermen. Hun eisen omvatten het uitsluiten van landen die medeplichtig zijn aan de aanval van deelname aan de troepen en een mandaat voor de beschermende macht om Palestijnse burgers en zorgverleners fysiek te beschermen, veilige humanitaire en medische corridors te herstellen, en de door Palestijnen geleide heropbouw van de verwoeste infrastructuur van Gaza te ondersteunen.
Evenzo heeft het Palestijnse NGO-netwerk opgeroepen tot internationale bescherming, open overgangen naar Gaza en gegarandeerde veilige hulpcorridors.
Ondertussen hebben Egyptische burgers herhaaldelijk verklaard bereid te zijn om Gaza binnen te gaan als een civiele beschermingsmacht als de grenzen worden geopend. Dit benadrukt het potentieel voor bescherming door mensen naast formele mechanismen.
Om deze meerdere oproepen in actie om te zetten, is een radicale herinterpretatie van wat een beschermende macht zou kunnen zijn en hoe deze zou kunnen functioneren vereist.
Ten eerste moeten staten die niet betrokken zijn bij de genocide en maatschappelijke groepen zich inzetten om de VN-Veiligheidsraad te omzeilen. Ze moeten al hun inspanningen en invloed richten op de Spoedbijeenkomst van de Algemene Vergadering van de VN in mei om zich te verzetten tegen Amerikaanse druk en een stem voor een vredesmacht te bewerkstelligen.
Ten tweede hebben we nieuwe Zuid-Zuidallianties nodig. Dit betekent strategische partnerschappen tussen landen in het Globale Zuiden die niet betrokken zijn bij de genocide om een missie zonder imperialistische invloed te financieren en te bemensen die kan doorgaan, zelfs zonder toestemming van de Veiligheidsraad.
Ten derde hebben we een ongekende mobilisatie van de samenleving in één richting nodig: druk uitoefenen op regeringen om een werkelijk neutrale beschermende macht te steunen en eraan deel te nemen.
De VS zou zich verzetten tegen de oprichting van nieuwe coalities die zich richten op het Palestijnse leven en zich presenteren als de Zuidelijke kampioenen van de verantwoordelijkheid om te beschermen. Het zou dit zien als een uitdaging van zijn hegemonie en het westerse monopolie op het discours tegen genocide, en het zou zijn veto in de raad gebruiken. Echter, de landen en maatschappelijke groepen die betrokken zijn bij het oprichten van de beschermende macht moeten het veto negeren, de missie autonoom vormen en zich verzetten tegen de genocidale internationale orde waarin we leven.
De uitdagingen waarmee deze radicale herinterpretatie wordt geconfronteerd zijn formidabel. Maar het alternatief is om Palestijnse levens onbeschermd te laten – overgeleverd aan een toenemend proces van koloniale uitroeiing. We moeten nu handelen en pleiten voor een beschermende macht voor bezet Palestina.
