Natuuraccounting in Colombia onderbouwt economisch belang van bescherming van inheemse ecosystemen

Minca, Santa Marta, Magdalena, Colombia. De Sinú-rivier in het noordwesten van Colombia is een soort levensader waaruit het leven voortkomt. Het hart ligt binnen het Paramillo National Park, waar de rivier begint en door tropische regenwouden en droge tropische bossen stroomt, voordat deze naar de Caribische kust van het land vloeit. Dit alles maakt hydropower, landbouw, veeteelt en drinkwatervoorzieningen voor steden en toeristische bestemmingen mogelijk.

Deze voordelen staan onder druk door ontbossing en erosie in het bovenste Sinú-bekken, grotendeels veroorzaakt door veeteelt, illegale houtkap en landbouwuitbreiding. Het verlies van bossen en vegetatie zorgt ervoor dat sediment zich ophoopt in waterwegen, wat de downstream-bruikbaarheid van het water in gevaar brengt en al bestaande waterschaarste verergert, zoals hogere waterkosten en frequentere waterafsluitingen.

Om dit aan te pakken, voert de regering van Colombia een ambitieuze agenda uit, inclusief diverse programma’s met betrekking tot klimaat en biodiversiteit. Deze programma’s omvatten compensatie voor landeigenaren en gebruikers van hulpbronnen die bossen herstellen of beheerspraktijken volgen die de voordelen van de natuur behouden, zoals het vasthouden van bodem en het uitsluiten van sediment uit waterwegen.

In dezelfde context heeft de regering ook als doel om natuurgerichte toerisme langs de kust te ondersteunen door middel van investeringen, zoals een mogelijke nieuwe aquaduct, die de beschikbaarheid en veiligheid van water zou vergroten door water van de Sinú-rivier te brengen en de druk op de ondergrondse aquifers in het gebied te verminderen.

Om deze onderling verbonden doelen beter te bereiken, werkt het Nationale Planningsdepartement van Colombia (DNP) samen met het Natural Capital Project van de Stanford Universiteit om upstream-bekken te koppelen aan downstream-economische ontwikkeling door middel van natuurlijke kapitaalrekening. Deze benadering kwantificeert systematisch natuurlijke activa, de voordelen die ze bieden aan mensen, en hoe deze voordelen in de loop van de tijd veranderen, op een manier die in lijn is met andere boekhoudsystemen die door overheden worden gebruikt.

“De aantrekkingskracht van een natuurlijke kapitaalrekening is dat deze repliceerbaar is en kan worden opgeschaald, waarbij de status van de voordelen van de natuur voor mensen in de loop van de tijd wordt weergegeven en mogelijk als reactie op verschillende acties,” zei Lisa Mandle, hoofdwetenschapper en directeur wetenschapssoftware-integratie bij het Natural Capital Project van Stanford Universiteit, en hoofdschrijver van een nieuw artikel over deze inspanning, gepubliceerd in Communications Earth & Environment.

“Maar dit zijn relatief nieuwe vormen van rekeningen. Hoe het daadwerkelijk te doen – en op manieren die beleidsrelevant zijn – wordt nog uitgewerkt, en dit is een van de eerste keren dat het daadwerkelijk buiten Europa is gedaan, voor dit soort dienst, met deze mate van validatie.”

In het artikel documenteert een team van NatCap, de Pontificale Javeriana Universiteit in Bogotá, de Universiteit Utrecht en DNP hun gezamenlijke ontwikkeling van een nieuwe natuurlijke kapitaalsbeoordeling en rekening voor het Sinú-bekken. De waarde van de sedimentretentie-diensten van de ecosystemen voor de energie- en watersectoren van de regio bedraagt alleen al $100 miljoen, wat gelijk staat aan 1,7% van het BBP van de regio.

Het team analyseerde ook toekomstige scenario’s, waaruit bleek dat als het land verdergaat met het nieuwe aquaduct, de waarde van deze diensten met 12% zou toenemen omdat meer mensen afhankelijk zouden zijn van deze diensten voor de levering van schoon water.

De nieuwe natuurlijke kapitaalrekening volgt specifiek het rigoureuze kader van de Verenigde Naties voor Milieu-Economische Boekhouding – Ecosysteem Boekhouding (UN SEEA EA). Ongeveer 33 landen hebben dergelijke UN SEEA EA-rekeningen gecreëerd. Dit is de eerste rekening in Colombia die zich richt op de stromen van voordelen voor mensen, niet alleen de fysieke omvang van een ecosysteem.

Het is ook een van de eerste keren dat lokale gegevens en informatie zijn gebruikt om de resultaten van een sedimentretentie-gerichte rekening te onderbouwen of te “kalibreren” (in plaats van alleen te vertrouwen op grovere, algemenere gegevens). Dit maakt het veel specifieker voor de context en betrouwbaarder voor gebruik in lokale en regionale economische waardering en besluitvorming.

“De schatting van de biophysische en monetaire waarden van ecosysteemvoordelen in het Sinú-bekken maakt een directe vergelijking mogelijk tussen de middelen die aan conservation zijn besteed en de economische opbrengsten van deze investeringen,” zei Fabián Darío Villalba Pardo, een co-auteur van het artikel van de DNP’s Directoraat van Milieu en Duurzame Ontwikkeling. “Deze informatie maakt ook een vergelijking mogelijk tussen de gebruikelijke investeringsbudgetten, bijvoorbeeld in harde infrastructuur, en de investeringen in groene infrastructuur.”

Om de beoordeling en rekening te creëren, sprak het team met lokale belanghebbenden over hoe zij momenteel afhankelijk zijn van de voordelen van de natuur (de “vraag” naar diensten), en combineerden dit met biophysische informatie over de ecosystemen zelf (d.w.z. de aanbod). Het werk omvatte ook het berekenen van potentiële verloren inkomsten van hydropower-operators en waterleveranciers als ecosystemen niet goed functioneerden in het verminderen van sediment.

Deze waarden kunnen dan specifieke beleidsmaatregelen en financiële compensatie voor upstream beheer informeren dat deze behoudt, zoals de toewijzing van watergebruikerskosten aan watershedconservatie of de ontwikkeling van door de overheid gesteunde “betalingen voor ecosysteemdiensten” compensatieprogramma’s.

“In veel gevallen omvatten technische methoden een hoog niveau van wetenschappelijke nauwkeurigheid, maar ontbreekt het aan input van de daadwerkelijke gebruikers van ecosysteemdiensten. Het SEEA-kader dat in dit project wordt toegepast, is een aanzienlijke verbetering in deze context en stelt de resultaten in staat om te worden gebruikt in betere beleidsmaatregelen, aangepast aan de specifieke situatie van de betrokken gemeenten,” zei Villalba Pardo.

Beginnen benedenstrooms en dan stroomopwaarts

Dit project is ontstaan uit jarenlange samenwerking en het opbouwen van vertrouwen tussen NatCap en de Colombiaanse overheid. Een eerdere natuurlijke kapitaalbeoordeling in de Golf van Morrosquillo, gericht op het begrijpen van de afhankelijkheden van hun voorgestelde territoriale ontwikkelingsplan van de natuur, toonde aan dat het bovenste Sinú-bekken cruciaal was voor het bieden van een schone watervoorziening voor de gemeenten en toeristische bestemmingen langs de kust.

Daarom hoopte het team beter te begrijpen welke gebieden stroomopwaarts het belangrijkst zijn voor het behoud van die voordelen, terwijl de overheid haar investeringen in toerisme en economische groei benedenstrooms verhoogde.

“Ecosysteemboekhouding gaat over twee uiteinden van een lange keten,” zei Héctor Angarita, senior wetenschapper bij NatCap en hoofdschrijver van het artikel. “Je moet beide berekenen en verbinden om de gerealiseerde (of werkelijke) waarde te vinden: Ecosystemen zijn aan de ene kant, en mensen die hun voordelen daadwerkelijk gebruiken, zijn aan de andere kant.”

Het team onderzocht ook de complexe manieren waarop de locaties van ecosystemen en hun begunstigden belangrijk zijn, evenals de waarde van verschillende waterafhankelijke economische sectoren. Bijvoorbeeld, de bossen bevinden zich voornamelijk hoger in het Sinú-bekken, en hun sedimentretentie komt voornamelijk ten goede aan hydropower-operators, terwijl savannes lager in het bekken liggen en hun retentie voornamelijk ten goede komt aan waterbedrijven.

Hoewel de twee ecosystemen ongeveer dezelfde hoeveelheid sediment per acre vasthouden, is hydropower een lucratievere industrie, dus de monetaire waarde die door bossen wordt geleverd, is in dit geval hoger dan die van savannes.

De studie toonde ook aan dat het geplande aquaduct de waarde van de diensten die door beschermde gebieden stroomopwaarts worden geleverd, zou verhogen, simpelweg omdat meer mensen benedenstrooms afhankelijk zouden zijn van hen. Het langetermijnsucces van de infrastructuurinvestering zou dus afhangen van een beter beheer van die gebieden.

“Op basis van deze analyse evalueren we nu hoe we het systeem voor publieke investeringen in Colombia kunnen verbeteren om het gebruik van gegevens over stromen en voorraden van natuurlijk kapitaal te stimuleren bij de formulering van investeringsprojecten,” zei Villalba Pardo.

Vooruitgang: Financiering voor beschermde gebieden

“Dit werk genereerde veel belangstelling binnen DNP omdat het een duidelijk geval maakte voor waarom bepaalde kenmerken van het milieu, vooral beschermde gebieden, zo belangrijk zijn als beheersstrategieën,” zei Angarita.

In de volgende fase van deze samenwerking, onderdeel van een groter project met NatCap, drie multilaterale ontwikkelingsbanken en 16 landen, richtte het Colombiaanse team (inclusief DNP, het Nationaal Statistiekdepartement en de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank) zich op het kwantificeren van de voordelen van beschermde gebieden in de Noordoost-Andes-regio voor prioritaire economische sectoren van verschillende gemeenten. Ze zijn van plan dit te gebruiken om de creatie of verbetering van financiële mechanismen te informeren die natuurbehoud in sleutelgebieden kunnen financieren.

Via deze bredere 3Ps-inspanning werd de analyse van het Sinú-bekken gedeeld met andere teams uit Chili en de Filippijnen, omdat de methodologie en benaderingen kunnen worden aangepast aan andere plaatsen die op zoek zijn naar het creëren van natuurlijke kapitaalrekeningen. In Colombia tonen de resultaten duidelijk aan dat de energie- en watersectoren een aanzienlijk belang hebben bij natuurbehoud en landbeheerpraktijken – om het “bloedvat” van de regio en de omringende systemen goed te laten functioneren. De analyse toont ook aan hoeveel werk er betrokken is bij het ontwikkelen van een natuurlijke kapitaalrekening.

“De schaalbaarheid van deze aanpak is zeker uitdagend, maar het is beheersbaar,” zei Angarita. “Zodra je hiermee begint te bouwen, kun je zeer modulair zijn en stap voor stap vooruitgang boeken. Landen kunnen deze rekeningen stap voor stap produceren.”